Δηλητηρίαση

Σε ένα Δηλητηρίαση Τοξικές ουσίες εμφανίζονται στον οργανισμό κατά τη διάρκεια του μεταβολισμού. Μπορεί να συμβεί όταν ξένες ουσίες (ξενοβιοτικά) διασπώνται στο σώμα. Όταν χρησιμοποιείτε προφάρμακα, εμφανίζεται μια ήπια και εσκεμμένη μορφή δηλητηρίασης.

Τι είναι η δηλητηρίαση;

Μια δηλητηρίαση ή Τοξικοποίηση υποδεικνύει μια διαδικασία στον οργανισμό που μετατρέπει αναποτελεσματικές ή ασθενώς τοξικές ξένες ουσίες σε βιολογικά αποτελεσματικές ή ακόμη και εξαιρετικά τοξικές ουσίες στο πλαίσιο του μεταβολισμού.

Κανονικά, ξένες ουσίες που λαμβάνονται από το εξωτερικό, που δεν έχουν καμία σημασία για το σώμα ή μπορούν να προκαλέσουν επιβλαβείς επιδράσεις, μετατρέπονται στο ήπαρ σε αναποτελεσματικές και εύκολα υδατοδιαλυτές ενώσεις έτσι ώστε να μπορούν να απεκκρίνονται μέσω των νεφρών, του ιδρώτα ή της αναπνοής. Ο στόχος είναι η αποτοξίνωση του σώματος.

Ωστόσο, τα ένζυμα δεν είναι ειδικά. Μπορεί να συμβεί ότι ορισμένες αναποτελεσματικές ουσίες αντίθετα καθίστανται αποτελεσματικές ή ακόμη και τοξικές. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό είναι ρητά επιθυμητό. Για παράδειγμα, ορισμένα φάρμακα αναπτύσσουν την αποτελεσματικότητά τους μόνο μέσω βιομετασχηματισμού στο σώμα. Ωστόσο, μπορεί επίσης να προκύψουν πολύ τοξικές ουσίες που βλάπτουν τον οργανισμό.

Κάθε άνθρωπος είναι εξοπλισμένο με μεμονωμένα ένζυμα, έτσι ώστε ένα φάρμακο να μην τοξικοποιηθεί ή να γίνει αποτελεσματικό παντού στον ίδιο βαθμό. Αυτή είναι μια από τις αιτίες των διαφόρων παρενεργειών του φαρμάκου.

Λειτουργία & εργασία

Η τοξικότητα των ξενοβιοτικών είναι συνήθως προβληματική για το σώμα. Στην περίπτωση φαρμάκων που είναι γνωστά ως προφάρμακα, ωστόσο, αυτή η αλλαγή είναι σκόπιμη. Αυτές οι ουσίες σχηματίζουν αποτελεσματικούς μεταβολίτες μόνο κατά την αποτοξίνωση στο ήπαρ. Αυτό ισχύει για τα φάρμακα κωδεΐνη, κλοπιδογρέλη, λεβοντόπα, μεταμιζόλη, φαινακετίνη και ομεπραζόλη, μεταξύ άλλων.

Για παράδειγμα, η κωδεΐνη μετατρέπεται σε μορφίνη ή φαινακετίνη σε παρακεταμόλη.Η λεβοντόπα θεωρείται πρόδρομος της αδρεναλίνης, της νοραδρεναλίνης ή της ντοπαμίνης που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του Πάρκινσον. Το φάρμακο θυρεοειδούς καρμπιμαζόλη ή το χάπι ύπνου χλωροδιαζεποξείδιο γίνεται επίσης αποτελεσματική ουσία μόνο μέσω βιομετασχηματισμού στο σώμα.

Ανεξάρτητα από τη χημική τους δομή, όλες οι ουσίες του οργανισμού υφίστανται βιομετασχηματισμό μετά από κατάποση στο ήπαρ. Ο στόχος αυτού του μεταβολισμού είναι η αποτοξίνωση του σώματος. Οι ουσίες μετατρέπονται σε υδατοδιαλυτή μορφή έτσι ώστε να μπορούν να αφαιρεθούν γρήγορα από το σώμα. Στην πρώτη φάση, λαμβάνουν χώρα μη ειδικές αντιδράσεις που ισχύουν εξίσου για όλες τις ξένες ουσίες. Αυτό οδηγεί σε αντιδράσεις οξείδωσης, μείωσης και υδρόλυσης. Σε όλες τις ενώσεις δίνονται ορισμένες λειτουργικές ομάδες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι υπάρχουσες λειτουργικές ομάδες αλλάζουν. Αυτές οι αντιδράσεις καταλύονται από τα ένζυμα του συστήματος κυτοχρώματος P-450.

Σε μια δεύτερη φάση, λαμβάνουν χώρα αντιδράσεις σύζευξης. Οι μεταβολίτες των ξένων ουσιών συνδέονται με τις υδατοδιαλυτές ουσίες του οργανισμού μέσω των λειτουργικών ομάδων. Αυτό οδηγεί σε αντιδράσεις σύζευξης με υπολείμματα γλυκουρονικού οξέος, ακυλίου και ακετυλίου, αμινοξέων, μεθυλομάδων, γλουταθειόνης ή θειικών. Οι μεταβολίτες μπορούν να μεταφερθούν σε αυτήν τη μορφή.

Στην τρίτη φάση, τώρα μεταφέρονται από τα κύτταρα μέσω μορίων μεταφοράς και στη συνέχεια με την κυκλοφορία του αίματος και το λεμφικό σύστημα μέσω του σώματος στους νεφρούς.

Η μετατροπή αναποτελεσματικών ουσιών σε αποτελεσματικές ή ακόμη και τοξικές ενώσεις μπορεί να συμβεί κατά την πρώτη διέλευση τους μέσω του ήπατος ως μέρος του λεγόμενου φαινομένου πρώτης διέλευσης. Στην περίπτωση της πρώτης διέλευσης, οι αδρανείς ουσίες μεταναστεύουν μέσω της εντεροηπατικής κυκλοφορίας μέσω του ήπατος, όπου μετατρέπονται βιοχημικά σε δραστική ουσία.

Ασθένειες και παθήσεις

Σε περίπτωση δηλητηρίασης ή τοξικότητας, ωστόσο, οι αναποτελεσματικές ενώσεις συχνά οδηγούν σε εξαιρετικά τοξικές ουσίες. Κατά τη διάρκεια του μεταβολισμού αλκοολών, αλδεϋδες και καρβοξυλικά οξέα σχηματίζονται στην πρώτη φάση. Συνήθως αυτό δεν είναι πρόβλημα, καθώς οι προκύπτουσες ενώσεις είναι συνήθως μη τοξικές. Η μεθανόλη δεν είναι κυρίως τοξική, αλλά όταν μεταβολίζεται, η τοξική φορμαλδεΰδη παράγεται ως αλδεΰδη και το καυστικό μυρμηκικό οξύ ως καρβοξυλικό οξύ. Και οι δύο ουσίες είναι πολύ πιο τοξικές από τη μεθανόλη. Η κατανάλωση μεθανόλης μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση ή ακόμη και θάνατο.

Η τοξικοποίηση μπορεί επίσης να συμβεί εάν οι αρχικές ουσίες χρησιμοποιούνται σε πολύ υψηλές δόσεις. Η αυξημένη ενεργοποίηση του ενζύμου έχει ως αποτέλεσμα πολλούς ενεργοποιημένους μεταβολίτες στην πρώτη φάση, οι οποίοι δεν μπορούν να απενεργοποιηθούν τόσο γρήγορα όσο οι ικανότητες για τη δεύτερη φάση είναι ανεπαρκείς. Οι ενεργοποιημένοι μεταβολίτες στη συνέχεια δρουν ως ελεύθερες ρίζες και βλάπτουν το κύτταρο και το γενετικό υλικό.

Όταν τα κύτταρα καταστρέφονται, απελευθερώνονται λυσοσωμικά ένζυμα που μπορούν να καταστρέψουν εντελώς τα κύτταρα. Το ήπαρ και τα νεφρά ειδικότερα έχουν υποστεί βλάβη. Ένα παράδειγμα αυτής της επίδρασης είναι η λήψη υψηλής δόσης παρακεταμόλης. Η δηλητηρίαση από παρακεταμόλη μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο από υποβάθμιση του ήπατος.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η τοξικοποίηση μπορεί επίσης να τεθεί στη δεύτερη φάση του μεταβολισμού. Αυτό μπορεί να συμβεί με νεφρική ανεπάρκεια. Ο μεταβολίτης της μορφίνης-6-γλυκουρονίδης συνήθως απομακρύνεται γρήγορα από τα νεφρά, αλλά έχει βρεθεί ότι εάν τα νεφρά είναι αδύναμα, πραγματοποιείται μια περαιτέρω μετατροπή, γεγονός που καθιστά τον μεταβολίτη ακόμη πιο αποτελεσματικό από το αρχικό υλικό. Ωστόσο, η τοξική φάση 2 είναι πολύ σπάνια.

Ένα άλλο παράδειγμα τοξικοποίησης είναι η δηλητηρίαση με ραγκόρτερ. Τα αρχικά υλικά στο ragwort είναι αλκαλοειδή πυρρολιζιδίνης (PA), τα οποία δεν είναι τα ίδια τοξικά. Εάν η επαφή με το αλκαλοειδές δεν είναι πολύ έντονη, διασπάται καλά στο σώμα. Ωστόσο, εάν το σώμα έχει εκτεθεί σε υψηλές ποσότητες, οι ενδιάμεσοι μεταβολίτες δεν μπορούν να αναλυθούν αρκετά γρήγορα. Στη συνέχεια επιτίθενται στα ηπατικά κύτταρα και στο γενετικό υλικό.