φθόριο

φθόριο αντιπροσωπεύει ένα χημικό στοιχείο με τον ατομικό αριθμό 9 και ανήκει στα αλογόνα. Είναι ένα έντονα διαβρωτικό αέριο, το οποίο προκαλεί σοβαρή βλάβη στους βλεννογόνους. Το φθόριο χρησιμοποιείται ιατρικά με τη μορφή των αλάτων του, του φθορίου, για την ενίσχυση των δοντιών.

Τι είναι το φθόριο;

Το φθόριο είναι ένα πολύ καυστικό και αντιδραστικό αέριο, δεν είναι μια ένωση, αλλά ένα χημικό στοιχείο που ανήκει στα αλογόνα. Με τον ατομικό αριθμό 9 είναι το ελαφρύτερο αλογόνο. Στη φύση, το φθόριο εμφανίζεται κυρίως με τη μορφή των αλάτων του, των φθοριδίων.

Το αέριο φθόριο δεν είναι πολύ σταθερό και αντιδρά με σχεδόν όλες τις ενώσεις και τα στοιχεία αμέσως μετά την παραγωγή του. Μόνο με τα ευγενή αέρια ήλιο και νέον δεν υπάρχει αντίδραση. Αυτή η εξαιρετικά ισχυρή αντιδραστικότητα μπορεί να εξηγηθεί από την πολύ ισχυρή συγγένεια για τα ηλεκτρόνια. Αφαιρεί πάντα ηλεκτρόνια από τους συνεργάτες αντίδρασης και, ως εκ τούτου, είναι ο ισχυρότερος οξειδωτικός παράγοντας. Το όνομα fluor προέρχεται από τα λατινικά "fluores" (ποτάμια). Ως φθοριούχο ασβέστιο (fluorspar) χρησιμεύει ως ροή για τα μεταλλεύματα.

Όταν προστίθεται φθοριούχος σπόρος στα μεταλλεύματα, μειώνει το σημείο τήξης τους έτσι ώστε να γίνουν πιο γρήγορα υγρά. Από εννοιολογική άποψη, στην ιατρική υπάρχει ο όρος γεννητική φθόριο για την αιματηρή έκκριση έκκρισης από τα γυναικεία γεννητικά όργανα. Ωστόσο, το γεννητικό φθόριο δεν πρέπει να συγχέεται με το στοιχείο φθόριο.

Λειτουργία, εφέ & εργασίες

Το φθόριο ονομάζεται βασικό ιχνοστοιχείο. Ωστόσο, η σημασία του φθορίου είναι αμφιλεγόμενη. Είναι γνωστό ότι τα φθορίδια έχουν προστατευτικές ιδιότητες έναντι των δοντιών. Το φθόριο μπορεί να ενισχύσει τα δόντια και ταυτόχρονα να αναστέλλει ορισμένα ένζυμα βακτηρίων τερηδόνας, τα οποία προκαλούν τη διάσπαση των υδατανθράκων.

Τα φθορίδια δρουν απευθείας στο δόντι. Η από του στόματος λήψη φθορίου δεν επηρεάζει τα δόντια. Τα δόντια αποτελούνται κυρίως από τον ορυκτό υδροξυαπατίτη. Ο υδροξυαπατίτης μπορεί να προσβληθεί από οξέα που παράγονται από τη διάσπαση των υπολειμμάτων τροφίμων. Η κακή οδοντιατρική υγιεινή συνεπώς συχνά οδηγεί σε τρύπες στα δόντια που εξακολουθούν να καταλαμβάνονται από τερηδόνα βακτήρια. Για παράδειγμα, εάν η οδοντόκρεμα περιέχει φθόριο, υπάρχει ανταλλαγή ιόντων υδροξυλίου με ιόντα φθορίου. Αυτό δημιουργεί φθοραπατίτη, ο οποίος αποδεικνύεται σκληρότερο υλικό και λιγότερο ευάλωτος στα οξέα. Ακόμη και υδροξυαπατίτης διαλυμένος από οξέα μπορεί να καθιζάνει ξανά ως φθοροαπατίτης παρουσία φθοριδίων.

Μια αρχική καταστροφή μπορεί έτσι να αντιστραφεί. Αλλά τα φθορίδια έχουν επίσης θετικές ιδιότητες για την οικοδόμηση οστών. Εδώ η πρόσληψη πραγματοποιείται από το στόμα. Στα παιδιά και στα μωρά χορηγείται φθόριο και βιταμίνη D για την πρόληψη της ραχίτιδας. Ωστόσο, το φθόριο δεν πρέπει να είναι υπερβολική δόση, έτσι ώστε να μην μπορεί να αναπτυχθεί φθορίωση με σκλήρυνση και πάχυνση των αρθρώσεων. Οι ενώσεις φθορίου είναι επίσης εγκεκριμένες ως φάρμακα για την οστεοπόρωση. Τα αντίστοιχα δισκία περιέχουν φθοριούχο νάτριο ή φθοροφωσφορικό νάτριο.

Εκπαίδευση, εμφάνιση, ιδιότητες και βέλτιστες τιμές

Το φθόριο περιέχεται σε μορφή φθορίου σε μαύρο και πράσινο τσάι, σπαράγγια και επίσης σε ψάρια. Πολλά άλατα περιέχουν φθόριο. Δεν υπάρχουν καθαρά άλατα φθορίου λόγω της χαμηλής διαλυτότητας των ενώσεων που περιέχουν φθόριο στο νερό. Το φθοριούχο (φθοριούχο ασβέστιο) και ο φθοραπατίτης είναι πιο συνηθισμένοι στον φλοιό της γης.

Το φθόριο παράγεται κυρίως από φθοριούχο ασβέστιο. Υπάρχουν ακόμη και οργανισμοί που μπορούν να παράγουν οργανικές ενώσεις φθορίου. Το νοτιοαφρικανικό Gifblaar ή τα φυτά του γένους Dichapetalum μπορούν να συνθέσουν φθοροοξικό οξύ εναντίον αρπακτικών. Ο ανθρώπινος οργανισμός έχει ημερήσια απαίτηση 0,25-0,35 mg.

Ασθένειες & Διαταραχές

Ωστόσο, τα προβλήματα δηλητηρίασης και υγείας που σχετίζονται με φθόριο είναι πιο συνηθισμένα. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το καθαρό φθόριο είναι ένα πολύ δηλητηριώδες διαβρωτικό αέριο. Αυτό είναι επίσης που καθιστά δύσκολη την παραγωγή φθορίου.

Δεδομένου ότι αντιδρά με σχεδόν όλα τα υλικά, μπορεί επίσης να αποθηκευτεί και να μεταφερθεί πολύ άσχημα. Όταν δηλητηριάζεται με φθόριο, εμφανίζονται χημικά εγκαύματα και εγκαύματα στους πνεύμονες, στο δέρμα και στα μάτια. Ανάλογα με τη δόση, τα σχετικά όργανα διαλύονται σε σύντομο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα τον θάνατο. Η θανατηφόρα δόση είναι πολύ χαμηλή και είναι 185 ppm. Η δηλητηρίαση από φθόριο με καθαρό φθόριο σπάνια θα συμβεί επειδή το αέριο δεν είναι σταθερό. Ωστόσο, η δηλητηρίαση από υδροφθόριο είναι εξίσου επικίνδυνη. Το υδροφθόριο σχηματίζει δεσμούς υδρογόνου με τις πρωτεΐνες του σώματος, οπότε καταστρέφεται η τριτογενής δομή των πρωτεϊνών. Πραγματοποιείται μετουσίωση της πρωτεΐνης του σώματος.

Τα φθοριούχα μπορούν να σχηματίσουν σύνθετες ενώσεις με ιόντα αλουμινίου που έχουν παρόμοια επίδραση με τα φωσφορικά άλατα. Στο σώμα, αυτές οι ενώσεις παρεμβαίνουν στις αντιδράσεις φωσφορυλίωσης. Μεταξύ άλλων, αυτό οδηγεί σε απελευθέρωση των πρωτεϊνών G, όπου αναστέλλονται πολλά ένζυμα. Μόνο για αυτόν τον λόγο, η αυξημένη δόση φθορίου δεν είναι ανεκτή από τον οργανισμό. Η λήψη πάρα πολύ δισκίων φθορίου μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ναυτία, έμετο και διάρροια. Το φθόριο αντιδρά με το οξύ του στομάχου, οπότε σχηματίζεται μια μικρή ποσότητα υδροφθορικού οξέος. Αυτό επιτίθεται στους βλεννογόνους. Μια χρόνια, ήπια υπερδοσολογία φθορίου μπορεί να οδηγήσει σε φθορίωση.

Η φθορίωση είναι χρόνια δηλητηρίαση από φθόριο με αλλαγές στη δομή του σμάλτου των δοντιών, βήχα, πτύελα και δύσπνοια. Η υπερβολική ποσότητα υδροξυαπατίτη μετατρέπεται σε φθοροαπατίτη στα δόντια. Τα δόντια γίνονται πιο εύθραυστα. Τα οστά αλλάζουν επίσης λόγω του υπερβολικού σχηματισμού φθοραπατίτη. Τα οστά αργά σκληραίνουν και αναδιαμορφώνουν. Επιπλέον, το ένζυμο ενολάση αναστέλλεται.