Λήξη

ο Λήξη είναι ο ιατρικός όρος για μια φάση του αναπνευστικού κύκλου, πιο συγκεκριμένα η διαδικασία εκπνοής, κατά τη διάρκεια της οποίας ο αέρας αναγκάζεται να βγει από τους πνεύμονες. Αυτή είναι συνήθως μια παθητική διαδικασία του σώματος, η οποία προκαλείται από τη χαλάρωση του διαφράγματος και των μυών του στήθους.

Τι είναι η λήξη;

Η λήξη είναι μια φάση του αναπνευστικού κύκλου που ολοκληρώνεται με έμπνευση και διάφορες ενδιάμεσες φάσεις. Η λήξη είναι η διαδικασία της αναπνοής. Αυτή η διαδικασία λαμβάνει χώρα παθητικά στην κατάσταση αναμονής. Ο στόχος της λήξης είναι να εξαναγκαστεί ο χρησιμοποιημένος αέρας από τους πνεύμονες, έτσι ώστε να μπορεί να ρέει φρέσκος, πλούσιος σε οξυγόνο αέρας.

Το διάφραγμα και οι μύες του στήθους χαλαρώνουν αυτόματα όταν αναπνέετε, γεγονός που αναγκάζει ένα μεγάλο μέρος του αέρα που αναπνέετε από τους πνεύμονές σας. Ωστόσο, η λήξη μπορεί επίσης να είναι εθελοντική. Σε αυτήν την περίπτωση, οι μύες των αναπνευστικών μυών και οι βοηθητικοί αναπνευστικοί μύες χρησιμοποιούνται συνειδητά. Και στις δύο παραλλαγές, λίγος αέρας παραμένει στους πνεύμονες, ο οποίος, ωστόσο, μπορεί ακόμα να εκπνεύσει ασκώντας συνειδητά τους αναπνευστικούς μύες. Η ποσότητα αέρα που απομένει στους πνεύμονες κατά την παθητική εκπνοή ονομάζεται όγκος πνευμόνων στο τέλος του εκπνεόμενου.

Λειτουργία & εργασία

Ο στόχος της λήξης είναι να απομακρυνθεί ο πλούσιος σε διοξείδιο του άνθρακα και ο φτωχός σε οξυγόνο αέρας από τους πνεύμονες για να δημιουργηθεί χώρος για φρέσκο ​​και πλούσιο σε οξυγόνο αέρα. Η παθητική χαλάρωση του διαφράγματος και των αναπνευστικών μυών μειώνει το μέγεθος του στήθους και μαζί του τους πνεύμονες. Αυτό δημιουργεί υψηλότερη πίεση στους πνεύμονες σε σύγκριση με τον αέρα στο περιβάλλον, προκαλώντας τη ροή του χρησιμοποιημένου αέρα.

Εάν ο αέρας έχει διαφύγει, ωστόσο, υπάρχει αρνητική πίεση στους πνεύμονες. Λόγω αυτής της κατάστασης, φρέσκος, πλούσιος σε οξυγόνο αέρας μπορεί να ρέει πίσω στους πνεύμονες κατά τη διάρκεια της έμπνευσης.

Όταν το διάφραγμα χαλαρώνει, ωθείται προς τα πάνω και έτσι κατά των πνευμόνων. Αυτό στη συνέχεια συμπιέζεται. Αυτή η διαδικασία υποστηρίζεται από τους αναπνευστικούς μύες, οι οποίοι ονομάζονται ιατρικά μεσοπλεύριοι μύες. Οι μεσοπλεύριοι μύες περιλαμβάνουν τους εξωτερικούς και εσωτερικούς μεσοπλεύριους μύες.

Οι εξωτερικοί μεσοπλεύριοι μύες χαλαρώνουν λίγο πριν τη λήξη, ενώ οι εσωτερικοί συστέλλονται. Αυτό συστέλλεται το νεύρο και ασκεί μικρή πίεση στους πνεύμονες, αναγκάζοντάς τους να συρρικνωθούν επίσης. Αυτό είναι οπτικά ορατό μέσω του κάτω στήθους.

Τόσο οι μύες όσο και οι μυϊκές ομάδες στηρίζονται στη λειτουργία τους από τους βοηθητικούς αναπνευστικούς μύες. Αυτό τραβάει επίσης το στήθος μαζί και πιέζει το διάφραγμα προς τα πάνω στους πνεύμονες, υποστηρίζοντας έτσι τη φάση λήξης. Ωστόσο, οι μύες των βοηθητικών μυών εκπνοής δεν βρίσκονται σε άμεση γειτνίαση με τους πνεύμονες και συνεπώς δεν έχουν άμεση επίδραση στη διαδικασία εκπνοής.

Οι βοηθητικοί μύες εκπνοής περιλαμβάνουν την κοιλιακή πρέσα, μέρος των κοιλιακών μυών που χρησιμοποιούνται επίσης κατά τον βήχα ή το φτέρνισμα και κατά την αφόδευση, τη σπονδυλική στήλη της στύσης (μυϊκή στύση της στύσης) και τον μακρύ μυϊκό πόνο (μυς latissimus dorsi).

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες και παθήσεις

Η λήξη μπορεί να γίνει δύσκολη από διάφορες ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος. Τις περισσότερες φορές, οι αποφρακτικές πνευμονικές ασθένειες εμποδίζουν τη λήξη χωρίς προβλήματα. Οι αποφρακτικές διαταραχές των πνευμόνων χαρακτηρίζονται από στένωση ή απόφραξη των αεραγωγών, γεγονός που καθιστά δύσκολη και πιο αργή την εκπνοή. Περίπου το 90% όλων των πνευμονικών παθήσεων είναι αυτού του τύπου.

Στην περίπτωση αποφρακτικών πνευμονικών παθήσεων, ο αέρας που αναπνέετε συχνά ρέει στους πνεύμονες χωρίς προβλήματα, αλλά στη συνέχεια δεν μπορεί να ρέει ξανά χωρίς εμπόδια, πράγμα που σημαίνει ότι οι πνεύμονες υπερπληρώνουν γρήγορα. Συχνά αυτό οφείλεται στη στένωση των κάτω αεραγωγών, των βρόγχων. Εάν, από την άλλη πλευρά, οι ανώτεροι αεραγωγοί στην περιοχή του λάρυγγα είναι περιορισμένοι, αρκετός αέρας δεν θα ρέει καν στους πνεύμονες.

Μια αποφρακτική πνευμονική ή αναπνευστική νόσος μπορεί γρήγορα να γίνει χρόνια. Συνήθως ξεκινά ως χρόνια βρογχίτιδα, η οποία συνοδεύεται από βήχα, πτύελα, δύσπνοια και μειωμένη απόδοση ή ως πνευμονικό εμφύσημα, στο οποίο οι πνεύμονες διογκώνονται χρόνια. Και οι δύο ασθένειες προκαλούνται κυρίως από την εισπνοή επιβλαβών ουσιών ή το κάπνισμα. Ωστόσο, υπάρχουν επίσης συχνά γενετικές προθέσεις για εμφύσημα. Το άσθμα, οι στενώσεις στο βρογχικό δέντρο, το οίδημα της γλωττίδας, οι όγκοι ή ξένα σώματα στους αεραγωγούς μπορούν επίσης να προκαλέσουν αποφρακτικές διαταραχές στους πνεύμονες.

Η δεύτερη μεγάλη ομάδα πνευμονικών παθήσεων είναι οι περιοριστικές διαταραχές, τέτοιες διαταραχές περιορίζουν την ικανότητα επέκτασης των πνευμόνων και έτσι μειώνουν τον όγκο ανταλλαγής του αέρα. Ως αποτέλεσμα, ένα μέρος των πνευμόνων εξαερίζεται είτε δεν τροφοδοτείται πλέον με αίμα, όπως συμβαίνει με μια πνευμονική εμβολή. Ή εξακολουθεί να τροφοδοτείται με αίμα, αλλά δεν αερίζεται πλέον επαρκώς, όπως συμβαίνει όταν οι βρόγχοι μπλοκάρουν. Και με τις δύο παραλλαγές, το αίμα στους πνεύμονες δεν μπορεί πλέον να εμπλουτιστεί επαρκώς με οξυγόνο.

Οι αιτίες των περιοριστικών διαταραχών των πνευμόνων μπορεί να είναι πολλαπλές. Συχνά προκαλούνται από πνευμονία, οίδημα ή ίνωση, φλεγμονή ή θύλακες αέρα στον υπεζωκότα, γενικές ασθένειες των αναπνευστικών μυών ή επίσης από τραυματισμούς και παραμορφώσεις στην περιοχή του θώρακα.

Οι πιο συνηθισμένες παραλλαγές περιοριστικών πνευμονικών διαταραχών είναι η πνευμονική ίνωση, μια χρόνια και προοδευτική φλεγμονή του πνευμονικού ιστού και η αμίαντος, η οποία προκαλείται από έκθεση σε ίνες αμιάντου για μεγάλο χρονικό διάστημα, κυρίως για επαγγελματικούς λόγους.