Διαβητική νεφροπάθεια

ΕΝΑ διαβητική νεφροπάθεια Βλάβη στα εφοδιασμένα νεφρικά αγγεία ως αποτέλεσμα υπερβολικά υψηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε έντονη βλάβη της νεφρικής λειτουργίας. Η διαβητική νεφροπάθεια είναι ο πιο κοινός λόγος για την αιμοκάθαρση στη Γερμανία.

Τι είναι η διαβητική νεφροπάθεια;

Η βλάβη στα σπειραματικά (σε σχήμα σφαίρας) τριχοειδή νεφρών αναφέρεται ως διαβητική νεφροπάθεια, η οποία μπορεί συχνά να παρατηρηθεί σε σχέση με μακροχρόνιο, ιδιαίτερα κακώς ελεγχόμενο σακχαρώδη διαβήτη (τύποι Ι και ΙΙ) που υπάρχει για περισσότερα από δέκα έως 15 χρόνια. Σε πολλές περιπτώσεις, τα συμπτώματα της διαβητικής νεφροπάθειας εκδηλώνονται μόνο μετά από χρόνια προχωρημένης νόσου.

Αυτά περιλαμβάνουν πονοκεφάλους, κακή απόδοση, αναιμία (αναιμία), σχηματισμό οιδήματος στα πόδια (πρήξιμο λόγω κατακράτησης νερού), αύξηση βάρους, κνησμό και το δέρμα αλλάζει το χρώμα του καφέ γάλακτος. Σε περίπου το ένα τρίτο αυτών που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, η νεφροπάθεια σχετίζεται με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια.

Στα προχωρημένα στάδια της διαβητικής νεφροπάθειας, η αιμοκάθαρση και οι μεταμοσχεύσεις νεφρών μπορεί να είναι απαραίτητες λόγω της έντονης νεφρικής βλάβης. Περισσότερο από το 30 τοις εκατό των ατόμων που χρειάζονται αιμοκάθαρση στη Γερμανία επηρεάζονται από διαβητική νεφροπάθεια, καθιστώντας την ασθένεια τον πιο κοινό λόγο για την ανάγκη αιμοκάθαρσης.

αιτίες

Η διαβητική νεφροπάθεια προκαλείται από αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το αυξημένο επίπεδο σακχάρου στο αίμα προκαλεί εναποθέσεις στα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν τα νεφρά, γεγονός που οδηγεί σε διαταραχή της ροής του αίματος (αρτηριοσκλήρωση) και, ως αποτέλεσμα, επιπρόσθετη βλάβη των μικρότερων, σπειραματικών αγγείων.

Οι νεφρικές λειτουργίες, ειδικά η ικανότητα φιλτραρίσματος του οργάνου και η ικανότητα αποτοξίνωσης, διαταράσσονται σοβαρά, έτσι ώστε περισσότερες πρωτεΐνες απεκκρίνονται με τα ούρα, ειδικά η λεγόμενη αλβουμίνη, η οποία δεν μπορεί να βρεθεί στα ούρα υγιών ανθρώπων.

Επιπλέον, διάφοροι παράγοντες όπως η υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση), τα αυξημένα επίπεδα λιπιδίων στο αίμα, ο κακός έλεγχος του σακχάρου στο αίμα, η κατανάλωση νικοτίνης, η υπερβολική πρόσληψη πρωτεϊνών από τα τρόφιμα και μια γενετική διάθεση (διάθεση) αυξάνουν τον κίνδυνο διαβητικής νεφροπάθειας.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

• Κνησμός
• κιτρινωπό-καφέ δέρμα
• Γενική αδυναμία και κακή ανθεκτικότητα
• Κατακρατηση νερου
• ένας πονοκέφαλος
• Αναιμία (αναιμία), αναιμία ανεπάρκειας σιδήρου
• Αύξηση βάρους

Διάγνωση & πορεία

Η διαβητική νεφροπάθεια διαγιγνώσκεται από τη συγκέντρωση της λευκωματίνης στα ούρα. Επειδή, για παράδειγμα, τα επίπεδα πρωτεϊνών στα ούρα αυξάνονται επίσης στην περίπτωση λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος ή εμπύρετων ασθενειών, τουλάχιστον δύο στα τρία δείγματα ούρων (πρωινά ούρα) πρέπει να έχουν αυξημένο επίπεδο αλβουμίνης για αξιόπιστη διάγνωση.

Το επίπεδο συγκέντρωσης μπορεί να παρέχει πληροφορίες σχετικά με το στάδιο της διαβητικής νεφροπάθειας. Ενώ με τιμή 20 έως 200 mg / l μπορεί να υποτεθεί μια εμφάνιση νεφρικής νόσου, η νεφρική βλάβη πρέπει ήδη να χαρακτηριστεί ως προχωρημένη σε τιμή άνω των 200 mg / l. Επιπλέον, τα αυξημένα επίπεδα κρεατινίνης, ουρικού οξέος και ουρίας στο αίμα παρέχουν πληροφορίες σχετικά με την εξασθενημένη νεφρική λειτουργία και εάν υπάρχει ήδη χρόνια νεφρική ανεπάρκεια.

Με την έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία, η πορεία της διαβητικής νεφροπάθειας μπορεί να επιβραδυνθεί και ενδεχομένως να σταματήσει. Μακροπρόθεσμα, η θεραπεία με διαβητική νεφροπάθεια οδηγεί σε σοβαρή βλάβη της νεφρικής λειτουργίας και ακόμη και στην ανάγκη για αιμοκάθαρση.

Επιπλοκές

Η διαβητική νεφροπάθεια προκύπτει από διαταραγμένη ισορροπία σακχάρου, όπως συμβαίνει με τον σακχαρώδη διαβήτη, η οποία μπορεί να έχει μια μεγάλη ποικιλία επιπλοκών. Η αυξημένη ζάχαρη στο αίμα μπορεί να οδηγήσει σε απόφραξη μικρότερων αγγείων του σώματος και συνεπώς σε ανεπαρκή παροχή μεμονωμένων οργάνων με αίμα και οξυγόνο, γεγονός που οδηγεί στο θάνατό τους.

Αφενός, οι νεφροί (διαβητική νεφροπάθεια) επηρεάζονται ιδιαίτερα. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, η ροή ούρων αυξάνεται, η οποία γίνεται όλο και λιγότερο στα επόμενα στάδια. Η νεφρική ανεπάρκεια βρίσκεται στον ορίζοντα. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης οιδήματος, αλλά και καρδιακών αρρυθμιών, καθώς λιγότερο κάλιο απεκκρίνεται λόγω νεφρικής ανεπάρκειας, γεγονός που αυξάνει τη συγκέντρωση στο αίμα (υπερκαλιαιμία).

Η δηλητηρίαση του αίματος ή η ουραιμία είναι επίσης πιθανή, επειδή οι τοξίνες δεν εκκρίνονται πλέον επαρκώς. Επιπλέον, στο πλαίσιο του διαβήτη, τα αγγεία του αμφιβληστροειδούς μπορούν να μπλοκαριστούν (διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια). Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή εξασθένηση της όρασης, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε τύφλωση. Τα νεύρα επηρεάζονται επίσης από διαβήτη (διαβητική νευροπάθεια), ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχές ευαισθησίας, αλλά και σε κινητικές διαταραχές.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Στην περίπτωση αυτής της νόσου, ο γιατρός πρέπει να συμβουλευτεί σε κάθε περίπτωση, καθώς δεν υπάρχει αυτοθεραπεία και ως εκ τούτου οι νεφροί μπορούν να υποστούν πλήρη και ανεπανόρθωτη βλάβη. Συνήθως πρέπει να ζητείται η γνώμη ενός γιατρού εάν το άτομο πάσχει ήδη από διαβήτη. Το δέρμα γίνεται φαγούρα και το ίδιο το δέρμα γίνεται κίτρινο ή καφέ. Εάν αυτά τα παράπονα εμφανίζονται μαζί με κατακράτηση νερού ή με κόπωση και γενική αδυναμία, είναι σίγουρα απαραίτητη η επίσκεψη στο γιατρό.

Μια ανεπάρκεια σιδήρου και μια αύξηση βάρους μπορεί επίσης να υποδηλώνουν αυτήν την κατάσταση. Πολλοί ασθενείς πάσχουν επίσης από πονοκεφάλους. Κατά κανόνα, η ασθένεια μπορεί να διαγνωστεί από έναν γενικό ιατρό ή έναν παθολόγο. Η περαιτέρω θεραπεία, ωστόσο, εξαρτάται από την πρόοδο αυτής της ασθένειας και στη συνέχεια πραγματοποιείται από διάφορους ειδικούς. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί τότε να χρειαστεί να κάνει μεταμόσχευση νεφρού.

Γιατροί & θεραπευτές στην περιοχή σας

Θεραπεία & Θεραπεία

Στην περίπτωση της διαβητικής νεφροπάθειας, τα θεραπευτικά μέτρα στοχεύουν πρώτα και κύρια στη βέλτιστη ρύθμιση των τιμών του σακχάρου στο αίμα, καθώς αυτό επιβραδύνει την πορεία και εξαλείφει τη νεφρική βλάβη στα αρχικά στάδια.

Επιπλέον, το φάρμακο πρέπει να ελεγχθεί και, εάν είναι απαραίτητο, η μακροχρόνια θεραπεία πρέπει να προσαρμοστεί. Για παράδειγμα, εκείνοι που πάσχουν από διαβητική νεφροπάθεια δεν πρέπει να λαμβάνουν το συχνά χρησιμοποιούμενο αντιδιαβητικό φάρμακο μετφορμίνη, καθώς επιδεινώνει τη νεφρική ανεπάρκεια και επομένως αντενδείκνυται (ακατάλληλη). Επιπλέον, η τιμή της αρτηριακής πίεσης πρέπει να διατηρείται όσο το δυνατόν χαμηλότερη σε διαβητικούς ασθενείς με νεφρική νόσο, καθώς τα νεφρά μπορούν να λειτουργούν καλύτερα σε χαμηλή τιμή.

Επιπλέον, χρησιμοποιούνται αντιυπερτασικοί παράγοντες όπως οι αναστολείς ΜΕΑ και οι ανταγωνιστές της αγγειοτενσίνης II, οι οποίοι όχι μόνο ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο εξέλιξης της διαβητικής νεφροπάθειας, αλλά και εκείνου των καρδιακών προσβολών και εγκεφαλικών επεισοδίων. Επιπλέον, πρέπει να αντιμετωπίζονται άλλοι παράγοντες κινδύνου, όπως αυξημένα επίπεδα λιπιδίων στο αίμα. Σε πολλές περιπτώσεις διαβητικής νεφροπάθειας, συνιστάται αλλαγή διατροφής σε δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες και χαμηλής περιεκτικότητας σε αλάτι, καθώς και μείωση του υπερβολικού βάρους και αποχή από την κατανάλωση νικοτίνης.

Στα προχωρημένα στάδια της διαβητικής νεφροπάθειας, η αιμοκάθαρση (πλύση αίματος) ή η μεταμόσχευση νεφρού ενδείκνυται στις περισσότερες περιπτώσεις, καθώς υπάρχει ήδη αναστρέψιμη (μη αναστρέψιμη) βλάβη σε αυτό το σημείο.

Προοπτικές και προβλέψεις

Η πρόγνωση της διαβητικής νεφροπάθειας θεωρείται δυσμενής. Δεδομένου ότι η αιτία είναι μια κακή θεραπεία του διαβήτη, υπήρξαν ήδη αρκετά χρόνια νωρίτερα κατά τις οποίες οι τιμές του σακχάρου στο αίμα είχαν καθοριστεί εσφαλμένα. Μεταξύ άλλων, αυτό επηρεάζει την οργανική δραστηριότητα των νεφρών και μειώνει τη ζωή του ασθενούς.

Με μια αλλαγή στην ιατρική περίθαλψη και έναν υγιεινό τρόπο ζωής, ο ασθενής μπορεί να έχει θετική επίδραση στην ευημερία του. Ωστόσο, η προκύπτουσα βλάβη στα νεφρά θεωρείται ανεπανόρθωτη. Ο ρυθμός με τον οποίο εξελίσσεται η ασθένεια στον διαβήτη μπορεί να επηρεαστεί. Η λειτουργικότητα των νεφρών είναι ακόμη μειωμένη. Σε σοβαρές περιπτώσεις, η διαβητική νεφροπάθεια οδηγεί σε ανεπάρκεια οργάνων και συνεπώς στο θάνατο του ασθενούς.

Εκτός από την καλή θεραπεία του διαβήτη, οι πάσχοντες έχουν τακτική αιμοκάθαρση. Αυτό είναι ένα τεράστιο βάρος και μπορεί να οδηγήσει σε ψυχική διαταραχή. Άλλες ασθένειες επιδεινώνουν επίσης την προοπτική ανάρρωσης. Σε ευνοϊκές περιπτώσεις, βρέθηκε ένας νεφρός δότης και ο ασθενής είναι επιλέξιμος για μεταμόσχευση νεφρού.

Μόλις εκτελεστεί επιτυχώς, η διάρκεια ζωής μπορεί να παραταθεί με επιτυχία. Ωστόσο, αναμένεται απομείωση. Επιπλέον, η καλή ιατρική θεραπεία για τον διαβήτη είναι απαραίτητη για την αποτροπή της επανεμφάνισης συμπτωμάτων ή νεφρικών προβλημάτων.

πρόληψη

Η διαβητική νεφροπάθεια μπορεί να προληφθεί μέσω τακτικών εξετάσεων (αρτηριακή πίεση και λίπος, περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες στα ούρα) και καλό έλεγχο του σακχάρου στο αίμα. Επιπλέον, συνιστάται αλλαγή στη διατροφή σε δίαιτα με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι και σε χαμηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες. Με έγκαιρη διάγνωση και έγκαιρη έναρξη της θεραπείας, μπορεί να αποφευχθεί η νεφρική ανεπάρκεια λόγω διαβητικής νεφροπάθειας.

Διαβητική νεφροπάθεια

Δεδομένου ότι η διαβητική νεφροπάθεια είναι μια συχνή αλλά και επικίνδυνη δευτερογενής νόσος του σακχαρώδους διαβήτη, απαιτεί τακτική και επαγγελματική παρακολούθηση από έμπειρο νεφρολόγο. Κατά τη διάρκεια των ελέγχων, ο γιατρός πρέπει να λάβει αίμα από τον ασθενή και να ελέγξει τις τιμές των νεφρών προκειμένου να εντοπίσει νωρίς για τυχόν πιθανή βλάβη της νεφρικής λειτουργίας.

Με αυτόν τον τρόπο, η επικείμενη νεφρική ανεπάρκεια μπορεί να προληφθεί. Εάν είναι απαραίτητο, ο νεφρολόγος μπορεί να πραγματοποιήσει βιοψία προκειμένου να είναι σε θέση να κάνει μια ακριβή δήλωση σχετικά με το στάδιο της βλάβης των νεφρών. Η αιμοκάθαρση ή, στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί να χρειαστεί μεταμόσχευση νεφρού κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, για την οποία ο ασθενής πρέπει να ενημερωθεί.

Εάν η διαβητική νεφροπάθεια εμφανίζεται ως μέρος ενός σακχαρώδους διαβήτη που δεν αντιμετωπίζεται, ο ασθενής πρέπει να παραπεμφθεί σε κατάλληλο ειδικό ώστε ο ασθενής να εκπαιδευτεί και να εκπαιδευτεί με το κατάλληλο φάρμακο και ινσουλίνη, καθώς η λήψη του φαρμάκου μπορεί να είναι πολύ περίπλοκη.

Ο γιατρός θα πρέπει επίσης να συνταγογραφεί τακτικά ελέγχους σακχάρου στο αίμα για να ελέγχει τη ρύθμιση του φαρμάκου και, εάν είναι απαραίτητο, να το αλλάζει. Εκτός από τα νεφρά, τα μάτια επηρεάζονται επίσης συχνά, γι 'αυτό ο ασθενής πρέπει να πάει σε οφθαλμίατρο για ετήσιο έλεγχο. Με τη βοήθεια μιας αντανάκλασης του βυθού του ματιού, αυτό μπορεί να εντοπίσει τις αλλαγές νωρίς και έτσι να αποτρέψει την τύφλωση.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Εάν διαγνωστεί η διαβητική νεφροπάθεια, το πρώτο μέτρο αυτοβοήθειας είναι η βέλτιστη προσαρμογή του σακχάρου στο αίμα και η αποφυγή της υψηλής αρτηριακής πίεσης, καθώς τα νεφρά έχουν επιπλέον άγχος από υπέρταση. Με τα παραπάνω μέτρα, τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη μπορούν να επιβραδύνουν την πορεία της διαβητικής νεφροπάθειας ή ακόμη και να την σταματήσουν εντελώς. Αυτό είναι ανεξάρτητα από το αν είναι ο πιο κοινός διαβήτης τύπου 2 ή τύπου 1.

Στα αρχικά στάδια, τα νεφρά μπορούν να αναγεννηθούν πλήρως. Η ασθένεια προκαλείται από βλάβη στα αιμοφόρα αγγεία που το τροφοδοτούν και το σπειραματικό αγγειακό αγγείο των νεφρών. Η αγγειακή βλάβη μπορεί συνήθως να εντοπιστεί σε μια μη βέλτιστα προσαρμοσμένη συγκέντρωση σακχάρου στο αίμα που έχει παραμείνει εδώ και χρόνια.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ορισμένα φάρμακα είναι αιτιακά υπεύθυνα. Σκληρωτικές εναποθέσεις αναπτύσσονται στα αγγεία, έτσι ώστε η λειτουργία των νεφρών να επηρεάζεται και να αποτυγχάνει εντελώς στο τελικό στάδιο, έτσι ώστε μόνο η αιμοκάθαρση και η μεταμόσχευση νεφρού να μπορούν να διορθώσουν την κατάσταση.

Ανεξάρτητα από τα βέλτιστα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και πίεσης, ένα μέτρο αυτοβοήθειας είναι ο εντοπισμός τυπικών συμπτωμάτων της διαβητικής νεφροπάθειας. Τυπικά σημάδια μπορεί να είναι συχνός κνησμός και ελαφρά κίτρινος-καφέ αποχρωματισμός του δέρματος. Λιγότερο συγκεκριμένα συμπτώματα είναι μια γενική χαμηλή ανθεκτικότητα, πονοκέφαλος και κατακράτηση νερού (οίδημα) στο σώμα και η επακόλουθη αύξηση βάρους. Συνήθως υπάρχει επίσης γενική αναιμία ανεπάρκειας σιδήρου.