Χρόνια ιγμορίτιδα

Κάτω από ένα χρόνια ιγμορίτιδα Κατανοεί κανείς στην ιατρική γλώσσα μια μόνιμη λοίμωξη από κόλπους. Προκαλείται από μόλυνση της μύτης από ιούς ή βακτήρια και μπορεί να αντιμετωπιστεί με διάφορα φάρμακα.

Τι είναι η χρόνια ιγμορίτιδα;

Η χρόνια ιγμορίτιδα είναι μια φλεγμονή του βλεννογόνου στους παραρρινικούς κόλπους, η οποία δεν εξαφανίζεται εντελώς. Κάποιος μιλά για μια χρόνια ασθένεια όταν τα συμπτώματα επιμένουν μετά από δύο έως τρεις μήνες.

Η νόσος εμφανίζεται σχετικά συχνά και στην οξεία της μορφή επηρεάζει κυρίως τον άνω γνάθο και το αιμοειδές οστό. Η χρόνια ιγμορίτιδα εμφανίζεται επίσης σε αυτές τις περιοχές, αλλά μπορεί να εξαπλωθεί περαιτέρω.

αιτίες

Η χρόνια ιγμορίτιδα εμφανίζεται ως αποτέλεσμα οξείας λοίμωξης από κόλπους. Αυτό με τη σειρά του προκαλείται από ανεπαρκή θεραπεία κρυολογήματος ή πονόλαιμου.

Εάν δεν υπάρχει έγκαιρη ανταπόκριση, τα συμπτώματα θα γίνουν χρόνια. Ορισμένες αλλεργίες στη γύρη, τη σκόνη στο σπίτι ή σε άλλα ξένα σώματα μπορούν επίσης να προκαλέσουν την ασθένεια. Ωστόσο, η χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί επίσης να θεραπευτεί με κατάλληλα μέτρα.

Η αιτία της χρόνιας φλεγμονής του κόλπου μπορεί επίσης να είναι ανατομική. Ένα λυγισμένο ρινικό διάφραγμα, διογκωμένοι στρόβιλοι ή ρινικοί πολύποδες έχουν ιδιαίτερα αρνητική επίδραση στην πορεία της νόσου.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Η χρόνια λοίμωξη του κόλπου μπορεί να προκαλέσει ορισμένα συμπτώματα. Χαρακτηριστική της νόσου είναι τα επαναλαμβανόμενα κρυολογήματα, τα οποία συνοδεύονται από ρινική καταρροή, πονοκέφαλο, βουλωμένη μύτη και άλλα κλασικά συμπτώματα και παράπονα. Συνήθως υπάρχει μια εκκένωση που είναι κιτρινοπράσινη, πυώδης και σκληρή.

Αποστραγγίζεται από τη μύτη και κάτω από το λαιμό, κλείνοντας τις ρινικές κοιλότητες. Αυτό οδηγεί σε κακή ρινική αναπνοή, η οποία μπορεί να προκαλέσει ζάλη, μείωση της απόδοσης και μεγάλη αδιαθεσία. Κατά κανόνα, η αντίληψη της οσμής και της γεύσης μειώνεται επίσης. Ο ασθενής συνήθως αισθάνεται επίσης ένα αίσθημα συμφόρησης στο πρόσωπο, το οποίο αυξάνεται σε ένταση καθώς εξελίσσεται η ασθένεια.

Ο πόνος του προσώπου είναι συνήθως μαχαίρια, διάτρηση ή παλμός. Εμφανίζονται συχνότερα στο μέτωπο, τη μύτη ή το μάγουλο και συχνά ακτινοβολούν στο μέσο του κρανίου ή στην περιοχή μεταξύ των ματιών. Είναι χαρακτηριστικό της νόσου ότι ο πόνος εντείνεται όταν ο ενδιαφερόμενος σκύβει γρήγορα, σηκώνεται ή λυκίζει στο ένα πόδι. Η χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί να περιοριστεί σε έναν μόνο κόλπο, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει ολόκληρο τον ρινοφάρυγγα. Συνοδεύεται συχνά από πυρετό ή σχηματισμό πολύποδα.

Διάγνωση & πορεία

Προκειμένου να είναι δυνατή η διάγνωση χρόνιας ιγμορίτιδας, η οξεία υποκείμενη ασθένεια πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί σαφώς ως τέτοια. Αυτό γίνεται με βάση τα τυπικά συμπτώματα μιας λοίμωξης από κόλπους. Αυτές περιλαμβάνουν πόνο στο μέτωπο ή στην άνω περιοχή της γνάθου, πυώδη καταρροή, προβλήματα με την αίσθηση της όσφρησης και μια μπλοκαρισμένη μύτη.

Εάν αυτά τα συμπτώματα δεν είναι παρόντα, η ιγμορίτιδα μπορεί συνήθως να αποκλειστεί. Στην περίπτωση της χρόνιας ιγμορίτιδας, ωστόσο, η διάγνωση είναι πιο δύσκολη, επειδή τα συμπτώματα είναι πολύ πιο αδύναμα και εμφανίζονται μόνο σε κνησμούς.

Εάν η πιθανότητα ιγμορίτιδας είναι υψηλή, συνήθως πραγματοποιείται ενδοσκοπική εξέταση για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση. Το ενδοσκόπιο εισάγεται στο στόμα και στα ρουθούνια για να ανιχνεύσει τις εκκρεμείς εκκρίσεις και πρήξιμο. Οι εκκρίσεις εξετάζονται επίσης για να είναι σε θέση να ανιχνεύσουν τον αιτιολογικό παράγοντα της ιγμορίτιδας. Στη συνέχεια συνταγογραφείται το κατάλληλο φάρμακο. Η χρόνια ιγμορίτιδα διαγιγνώσκεται μόνο όταν αποτυγχάνουν διάφορα παρασκευάσματα.

Επιπλέον, διεξάγονται περαιτέρω εξετάσεις όπως υπολογιστική τομογραφία και διάφορες δοκιμές αλλεργίας, ώστε να είναι δυνατή η επέμβαση. Επιπλέον, οι οδοντικοί έλεγχοι και οι δοκιμές οσμής μπορούν να είναι χρήσιμες για την αποφυγή ταυτόχρονης νόσου. Η ασθένεια συνήθως δεν είναι θανατηφόρα για όσους έχουν πληγεί, αλλά περιορίζει σοβαρά την ποιότητα ζωής και μερικές φορές προκαλεί σημαντικά προβλήματα στην καθημερινή ζωή.

Επιπλοκές

Κάποιος μιλάει για χρόνια ιγμορίτιδα εάν η φλεγμονή δεν έχει θεραπευτεί ακόμη και μετά από δύο έως τρεις μήνες. Μετά από αυτό, εξακολουθεί να υπάρχει η πιθανότητα η ασθένεια να επιλυθεί από μόνη της, αλλά λαμβάνονται περαιτέρω μέτρα για να αποφευχθεί η εξάπλωσή της. Με τη φαρμακευτική αγωγή και μια αλλαγή στις εξωτερικές περιστάσεις, οι χρόνιες λοιμώξεις των κόλπων μπορούν να γίνουν πιο άνετες για όσους πάσχουν.

Ωστόσο, δεν μπορεί πάντοτε να θεραπευτεί πλήρως και ορισμένοι ασθενείς πρέπει να παίρνουν φάρμακα κατά της ζωής τους. Η χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί να εξαπλωθεί, να εξαπλωθεί σε γειτονικές περιοχές του σώματος και να τις προκαλέσει βλάβη. Εάν δεν δοθεί ιατρική θεραπεία, μπορεί να προκύψουν σοβαρές επιπλοκές.

Τα μάτια ειδικότερα διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο. Οι κόλποι και τα μάτια διαχωρίζονται από μια λεπτή πλάκα οστού. Η φλεγμονή μπορεί να την καταστρέψει τόσο πολύ ώστε να συμβεί μια σημαντική ανακάλυψη και τα βακτήρια να εισέλθουν απευθείας στην πρίζα των ματιών. Σοβαρή βλάβη στα μάτια ή ακόμη και τύφλωση μπορεί να είναι το αποτέλεσμα.

Ο εγκέφαλος θεωρείται επίσης ότι κινδυνεύει από χρόνια ιγμορίτιδα. Εάν διαχωριστεί ο οστικός διαχωρισμός μεταξύ εγκεφάλου και παραρρινικών κόλπων, μπορεί να προκληθεί μηνιγγίτιδα (μηνιγγίτιδα). Αυτό μπορεί να αποτελέσει απειλητική για τη ζωή ζωή και απαιτεί επείγουσα ιατρική περίθαλψη. Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος να εγκατασταθεί πύον στις δομές του εγκεφάλου και να αναπτυχθούν αποστήματα. Είναι επίσης πιθανό ότι σχηματίζονται θρόμβοι αίματος στις εγκεφαλικές φλέβες (θρόμβωση).

Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος καταπάτησης στα δόντια. Δεν είναι ασυνήθιστο η φλεγμονή των ριζών των δοντιών να προέρχεται από χρόνια ιγμορίτιδα. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η αναπνοή μέσω της μύτης επιδεινώνεται όλο και περισσότερο. Ένα επακόλουθο πρόβλημα είναι το ροχαλητό.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Η χρονολόγηση της απλής λοίμωξης κόλπων πρέπει να θεωρηθεί ως επιπλοκή. Για αυτόν τον λόγο, οποιαδήποτε χρόνια ιγμορίτιδα απαιτεί ιατρική θεραπεία. Σοβαρές επιπλοκές μπορούν να αποφευχθούν μόνο εάν συμβουλευτείτε γιατρό εγκαίρως.

Σε προχωρημένα στάδια, η χειρουργική θεραπεία είναι συνήθως αναπόφευκτη. Διαφορετικά τα συμπτώματα δεν θα βελτιωθούν. Για να αποφευχθεί η σημαντική χειρουργική επέμβαση, είναι λογικό να συμβουλευτείτε έναν γιατρό το συντομότερο δυνατό. Κατά κανόνα, ένας γιατρός πρέπει να συμβουλευτεί εάν τα συμπτώματα της οξείας ιγμορίτιδας παραμένουν πέρα ​​από τη συνήθη περίοδο. Σε αυτήν την περίπτωση ο γιατρός μπορεί να παρέμβει - συχνά χορηγώντας ένα αντιβιοτικό.

Μια σημαντική βελτίωση στο αγχωτικό πρόβλημα μπορεί συνήθως να επιτευχθεί μόλις λίγες εβδομάδες μετά την επίσκεψη σε γιατρό. Σε αυτήν την περίπτωση, το σωστό πρόσωπο επαφής είναι ο ειδικός στην ιατρική του αυτιού, της μύτης και του λαιμού, ο οποίος διαθέτει ένα ευρύ φάσμα διαγνωστικών και θεραπευτικών επιλογών. Αυτός ο ειδικός γιατρός μπορεί επίσης να συμβουλευτεί χωρίς παραπομπή από τον οικογενειακό γιατρό.

Γιατροί και θεραπευτές στην περιοχή σας

Θεραπεία & Θεραπεία

Μετά τη διάγνωση χρόνιας ιγμορίτιδας, μπορούν να ξεκινήσουν διάφορα μέτρα. Εάν είναι η αιτία των αλλεργιών, συνταγογραφούνται αντιαλλεργικά φάρμακα και ρινικά σπρέι. Η λεγόμενη απευαισθητοποίηση είναι επίσης μέρος ορισμένων θεραπειών. Τα αντιβιοτικά και οι ρινικές εκπλύσεις συνταγογραφούνται επίσης για να ξεπλύνουν τα βακτήρια και να ανακουφίσουν τα συμπτώματα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια αλλαγή στη διατροφή μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της χρόνιας ιγμορίτιδας. Αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει δυσανεξία στα τρόφιμα. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να ζητείται η γνώμη ενός εμπειρογνώμονα για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πάθησης. Εκτός από τις μακροχρόνιες θεραπείες, υπάρχει επίσης η επιλογή χειρουργικής επέμβασης των συμπτωμάτων. Οι κλειστοί αγωγοί σύνδεσης επεκτείνονται με τη βοήθεια ενός μπαλονιού. Αυτή η λεγόμενη σιλουπλαστική είναι κατάλληλη μόνο για απλές περιπτώσεις χρόνιας ιγμορίτιδας.

Οι μέθοδοι θεραπείας που χρησιμοποιούνται για οξεία ιγμορίτιδα μπορούν τουλάχιστον να ανακουφίσουν τα συμπτώματα με τη χρόνια μορφή. Οι κοινές θεραπείες περιλαμβάνουν εισπνοή ατμού, βελονισμό και χρήση αιθέριων ελαίων.

Προοπτικές και προβλέψεις

Η πρόγνωση της χρόνιας ιγμορίτιδας είναι ατομική και δεν μπορεί να προβλεφθεί ομοιόμορφα για όλα τα προσβεβλημένα άτομα. Σε μεγάλο αριθμό ασθενών, παρά τη χρόνια πορεία της νόσου, εμφανίζεται θεραπεία και πλήρης ελευθερία από τα συμπτώματα.

Υπάρχει επίσης η πιθανότητα συνεχούς πορείας της νόσου στην οποία ο ασθενής έχει δια βίου διαταραχές. Εάν οι γιατροί μπορούν να αποκαταστήσουν τον εξαερισμό κόλπων, υπάρχει μια καλή πιθανότητα ανάρρωσης. Η χειρουργική επέμβαση προσπαθεί να επιτύχει αυτόν τον στόχο. Η επιτυχία εξαρτάται από τη σοβαρότητα της νόσου, την ηλικία του ασθενούς και τη γενική υγεία του.

Αποκαθιστώντας τον αερισμό των παραρρινικών κόλπων, μπορεί να αναγεννηθεί η λειτουργική δραστηριότητα των βλεννογόνων. Αυτή η διαδικασία είναι απαραίτητη για μια καλή πρόγνωση και μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες εάν η επέμβαση είναι επιτυχής. Επιπλέον, ο ασθενής πρέπει να λάβει μέρος σε συγκεκριμένες εξετάσεις παρακολούθησης και ελέγχου μετά τη διαδικασία, έτσι ώστε να διασφαλιστεί μια καλή πορεία.

Η πρόγνωση επιδεινώνεται εάν η ασθένεια έχει ήδη εξαπλωθεί στις γύρω περιοχές του προσώπου. Εάν τα μάτια ή τα δόντια έχουν ήδη προσβληθεί από χρόνια ιγμορίτιδα, μπορεί να προκληθεί βλάβη δια βίου. Η πλήρης ανάρρωση δεν είναι πλέον δυνατή εάν, για παράδειγμα, έχει ήδη συμβεί τύφλωση λόγω χρόνιας ιγμορίτιδας.

πρόληψη

Η ιγμορίτιδα γίνεται μια χρόνια ασθένεια κυρίως λόγω της έλλειψης έγκαιρης ανίχνευσης των αιτίων. Έτσι, ένα προληπτικό μέτρο είναι μια επίσκεψη σε γιατρό ΩΡΛ όταν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα.

Επιπλέον, τα κρυολογήματα, ο πονόλαιμος και η ρινική καταρροή πρέπει να θεραπευτούν επαρκώς, ώστε να μην εμφανιστούν χρόνια παράπονα. Σε γενικές γραμμές, βοηθάει να πίνετε πολύ, να ξεπλένετε τη μύτη σας τακτικά με ένα χλιαρό αλατούχο διάλυμα και να αερίζετε καλά το διαμέρισμα.

Επιπλέον, μια δοκιμή αλλεργίας μπορεί να βοηθήσει στον περιορισμό των συμπτωμάτων. Η απευαισθητοποίηση αποτρέπει επίσης τη χρόνια ιγμορίτιδα. Τέλος, πρέπει να προσέχετε ένα υγιές, σκληρυμένο ανοσοποιητικό σύστημα. Η εξασφάλιση αρκετής άσκησης και η υγιεινή διατροφή είναι απαραίτητα για την πρόληψη χρόνιων λοιμώξεων κόλπων.

Μετέπειτα φροντίδα

Η χρόνια ιγμορίτιδα είναι μια επίμονη λοίμωξη του κόλπου. Αυτό μπορεί να ασκήσει μεγάλη πίεση στον ασθενή. Επομένως, η θεραπεία με αποσυμφορητικό σπρέι κορτιζόνης και κατάλληλη φροντίδα παρακολούθησης είναι απαραίτητη μετά από κάθε κρύο. Εάν είναι απαραίτητο, μια λειτουργία πρέπει να παρέχει ανακούφιση από την πίεση.

Εάν οι δίοδοι σύνδεσης μεταξύ των κόλπων περιορίζονται από καμπυλότητες στο ρινικό διάφραγμα ή αποκλείονται από πολύποδες, οι λοιμώξεις των κόλπων είναι συχνές. Η χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί συχνά να αντιμετωπιστεί επιτυχώς με συμβατικά μέσα. Τις περισσότερες φορές, τα σπρέι κορτιζόνης σας βοηθούν να αναπνεύσετε καλύτερα και να ανακουφίσετε την πίεση.

Ωστόσο, εάν η συντηρητική θεραπεία δεν είναι μόνιμα επιτυχής, τα συμπτώματα της χρόνιας ιγμορίτιδας μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με χειρουργική επέμβαση ή αποκατάσταση κόλπων με γενική αναισθησία. Η καμπυλότητα του ρινικού διαφράγματος συχνά διορθώνεται χειρουργικά. Απαιτείται φροντίδα παρακολούθησης επειδή μπορεί να εμφανιστούν περιστασιακά μετεγχειρητική αιμορραγία και επίμονο οίδημα.

Υπάρχει, επίσης, ο κίνδυνος τα προβλήματα να μην επιλυθούν μακροπρόθεσμα. Γίνεται πιο περίπλοκο, για παράδειγμα, εάν ο ασθενής πρέπει να χρησιμοποιήσει ένα νυχτερινό βοήθημα εξαερισμού λόγω άπνοιας ύπνου. Το νυχτερινό αναπνευστικό βοήθημα δροσίζει τους αεραγωγούς, έτσι ώστε η χρόνια ιγμορίτιδα να είναι πρακτικά αδύνατο να τεθεί υπό έλεγχο. Εδώ, τα μέτρα παρακολούθησης μπορούν να διασφαλίσουν μόνο ότι ο ασθενής που έχει ήδη υποβληθεί σε εγχείριση βιώνει ανακούφιση από την πίεση με φάρμακα με κάθε κρυολόγημα.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Στην περίπτωση χρόνιας ιγμορίτιδας, το άτομο που επηρεάζεται μπορεί να υποστηρίξει υποστηρικτικά τον τρόπο ζωής του προκειμένου να βελτιώσει την υγεία του. Το κάπνισμα πρέπει να αποφεύγεται εντελώς, καθώς μένει σε χώρους ή δωμάτια καπνίσματος. Μια υγιεινή διατροφή βελτιώνει την ευημερία και σταθεροποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα έτσι ώστε ο οργανισμός να μπορεί ανεξάρτητα να παράγει επαρκείς άμυνες.

Όσον αφορά τα τρόφιμα, είναι σημαντικό να διασφαλιστεί μια διατροφή πλούσια σε βιταμίνες και, επιπλέον, θα πρέπει να πραγματοποιείται επαρκής άσκηση. Η ενυδάτωση πρέπει να τηρείται. Ο ρινικός βλεννογόνος χρειάζεται επαρκές υγρό για να μπορεί να αναγεννηθεί. Τους χειμερινούς μήνες ο αέρας στο εσωτερικό είναι συχνά ξηρός και τους καλοκαιρινούς μήνες οι εξωτερικές θερμοκρασίες μπορούν να προωθήσουν το στέγνωμα των βλεννογόνων. Επομένως, ο οργανισμός πρέπει να τροφοδοτείται με υγρά με περίπου δύο λίτρα την ημέρα.

Ιδιαίτερα η υγιεινή συμπεριφορά πρέπει να τηρείται κατά την αντιμετώπιση άλλων ασθενών. Τα χέρια πρέπει να απολυμανθούν και τα ρινικά σπρέι ή τα μαντήλια δεν πρέπει να μοιράζονται με άλλα άτομα. Πρέπει να διασφαλιστεί ότι δεν μπορούν να εισέλθουν άλλα παθογόνα στον οργανισμό. Ο αριθμός των μικροβίων αυξάνεται σημαντικά, ειδικά στις κρύες εποχές. Για αυτόν τον λόγο, η προληπτική δράση πρέπει να ληφθεί προσεκτικά, έτσι ώστε το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα να μην τεντώνεται ακόμη περισσότερο και η διαδικασία επούλωσης να γίνεται πιο δύσκολη.