Φαινόμενο καμπάνας

Στο Φαινόμενο καμπάνας Τα μάτια κυλούν προς τα πάνω, όπως συμβαίνει στο πλαίσιο του αντανακλαστικού που αναβοσβήνει. Το λεγόμενο νεύρο faialis εμπλέκεται κυρίως στην αντανακλαστική κίνηση, έτσι ώστε η παράλυση του προσώπου να σχετίζεται συχνά με την αποτυχία κλεισίματος του βλεφάρου. Με το ατελές κλείσιμο του καπακιού, το φαινόμενο Bell αποκαλύπτει τη λευκότητα του βολβού του ματιού.

Τι είναι το φαινόμενο της καμπάνας;

Το φαινόμενο Bell χαρακτηρίζεται από μια ανοδική κύλιση των ματιών. Αυτή η κίνηση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του λεγόμενου αντανακλαστικού κλεισίματος των βλεφάρων ή του αντανακλαστικού αναλαμπής. Αυτό το φαινόμενο είναι μια αντανακλαστική προστατευτική κίνηση των ματιών στην οποία το καπάκι κλείνει αυτόματα και ακούσια.

Ως έμφυτο εξωτερικό αντανακλαστικό, οι αναβράζουσες και προσαγωγές ίνες του αντανακλαστικού κλεισίματος των βλεφάρων δεν βρίσκονται στο ίδιο όργανο. Το κλείσιμο των βλεφάρων πιθανότατα προκαλείται από τη διασύνδεση πολλών διαδοχικών συνάψεων. Μετά τον μηχανικό ερεθισμό του κερατοειδούς ή του δέρματος σε άμεση γειτνίαση με το μάτι, η αντανακλαστική κίνηση αναγκάζει τα βλέφαρα να κλείσουν και συνοδεύεται από την ανοδική κύλιση των βολβών.

Το φαινόμενο Bell σημαίνει κυρίως ότι αυτή η ανοδική κίνηση, και έτσι το λευκό βολβό του ματιού, γίνεται ορατή όταν το βλέφαρο κλείνει λιγότερο. Σε αυτήν τη μορφή, το φαινόμενο έχει αξία ασθένειας και εμφανίζεται ως σύμπτωμα πάνω απ 'όλα στο πλαίσιο της παράλυσης του νευρικού προσώπου.

Το ομώνυμο φαινόμενο του Bell είναι ο Βρετανός φυσιολόγος Charles Bell, ο οποίος παρατήρησε για πρώτη φορά το φαινόμενο τον 19ο αιώνα.

Λειτουργία & εργασία

Το αντανακλαστικό κλεισίματος των βλεφάρων είναι ένα φυσιολογικό προστατευτικό αντανακλαστικό που υποτίθεται ότι προστατεύει το ανθρώπινο όργανο της όρασης και τον κερατοειδή από μηχανικούς τραυματισμούς, από το στέγνωμα και από ξένα σώματα. Ο υποδοχέας του αντανακλαστικού τόξου είναι ο κερατοειδής. Μετά την διέγερση αυτού του ανακλαστήρα, το ερέθισμα μεταδίδεται με τη μορφή δυναμικού δράσης μέσω του προσαγωγού ποδιού και συνεπώς του ρινοκολλητικού νεύρου και του πρώτου τριδύμου κλάδου του οφθαλμικού νεύρου στο τρίδυμο γαγγλιο.

Η διέγερση φθάνει στις ευαίσθητες ίνες από τις οποίες οι κεντρικές γαγγλιοκυτταρικές διεργασίες εκτείνονται στον πυρήνα του τριδύμου νεύρου. Στον πυρήνα του νωτιαίου νωτιαίου trigemini, το ερέθισμα αλλάζει, μεταναστεύει μέσω του κολλικιού ανώτερου στο formio reticularis και φτάνει στον πυρήνα του νευρικού προσώπου, όπου ξεκινά το ενεργό σκέλος της αντανακλαστικής κίνησης.

Οι ίνες του προσώπου του πυρήνα του νεύρου συνδέονται με τις ίνες άλλων πυρήνων του προσώπου και μαζί σχηματίζουν το πρόσωπο του νεύρου ή επίσης το VIIο κρανιακό νεύρο. Οι σπλαγχνικές ίνες αυτού του νεύρου του προσώπου ενυδατώνουν τον μυ orbicularis oculi. Όταν ο ενθουσιασμός φτάσει σε αυτόν τον μυ, συστέλλεται και προκαλεί το κλείσιμο του βλεφάρου. Το αντανακλαστικό κλεισίματος των βλεφάρων είναι ένα συναινετικό αντανακλαστικό του οποίου οι προσαγωγές βρίσκονται στους οπλευρούς και τους πλευρικούς πυρήνες του προσώπου.

Η ανοδική κίνηση των βολβών γίνεται φυσιολογικά ταυτόχρονα με την αντανακλαστική κίνηση και δεν έχει καθόλου αξία ασθένειας. Αντίθετα, η ίδια η φυσιολογική κίνηση είναι ένα προστατευτικό αντανακλαστικό και αντιστοιχεί, για παράδειγμα, στη θέση των ματιών κατά τον ύπνο. Ωστόσο, εάν η κίνηση είναι ορατή και τα λευκά των βολών μπορούν να φανούν ενώ τα βλέφαρα είναι κλειστά, τότε το φαινόμενο Bell μπορεί να περιγραφεί ως παθολογικό.

Το αντανακλαστικό αναλαμπής και το ρολό του βολβού πραγματοποιούνται πάντα ταυτόχρονα και στα δύο μάτια. Η ενεργοποίηση ενός μόνο ματιού δεν είναι δυνατή λόγω της διασύνδεσης. Το φαινόμενο Bell μπορεί, ωστόσο, να υπάρχει μόνο σε ένα μάτι και να συμβεί, για παράδειγμα, στο πλαίσιο μιας μονόπλευρης παράλυσης του προσώπου που εμποδίζει το κλείσιμο των βλεφάρων σε ένα από τα δύο μάτια.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες και παθήσεις

Μια παράλυση νεύρου του προσώπου αναφέρεται τεχνικά ως παράλυση του προσώπου και αντιστοιχεί σε παράλυση του νεύρου του προσώπου. Η παράλυση του νευρικού προσώπου μπορεί να είναι συγγενής ή να αποκτηθεί. Προκαλούνται είτε από περιφερική είτε από κεντρική νευρική βλάβη.

Το ατελές κλείσιμο του καπακιού και έτσι το φαινόμενο Bell είναι χαρακτηριστικό της paresis. Ενώ το αντανακλαστικό κλεισίματος των βλεφάρων δεν συμβαίνει, το φαινόμενο Bell παραμένει ακόμη και με τον λαγόφθαλμο, δηλαδή το ατελές κλείσιμο των βλεφάρων. Η παράλυση του προσώπου μπορεί επίσης να συσχετιστεί με γωνιακές γωνίες του στόματος. Η αδύναμη ή εξαλειφθείσα συμπεριφορά συνοφρυώματος μπορεί επίσης να είναι συμπτωματική.

Υπάρχουν πολλές πιθανές αιτίες για το ατελές κλείσιμο των βλεφάρων λόγω παράλυσης του προσώπου. Λοιμώξεις όπως η μπορρελίωση μπορεί να είναι η αιτία, όπως και τραύμα στο κεφάλι, όγκοι ή φλεγμονή και εγκεφαλικά επεισόδια.

Το ατελές κλείσιμο των βλεφάρων και το φαινόμενο Bell συνδέονται μερικές φορές με την έκφραση της παράλυσης του Bell, στην οποία υπάρχει μονομερής παράλυση του προσώπου. Η αιτία της παράλυσης είναι άγνωστη στην περίπτωση της παράλυσης του Bell. Πιθανώς, η πάρεση προκαλείται από συμπίεση του νεύρου του προσώπου που σχετίζεται με φλεγμονώδεις διεργασίες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η παράλυση του Bell υποχωρεί από μόνη της μέσα σε λίγες εβδομάδες ή εξαφανίζεται με θεραπεία με κορτικοστεροειδή. Σπάνια προκαλεί μόνιμη βλάβη. Ωστόσο, η πλήρης παράλυση του μισού του προσώπου θα πρέπει να αντιμετωπίζεται καλά για να επιτευχθεί επούλωση με πλήρη υποχώρηση των συμπτωμάτων.

Τόσο το φαινόμενο Bell όσο και η παράλυση του Bell είναι συνήθως θέμα νευρολογίας. Το ατελές κλείσιμο των βλεφάρων, ειδικότερα, είναι συχνά συμπτωματικό μιας πρωτοπαθούς νόσου όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας. Αυτή η αυτοάνοση ασθένεια προκαλεί επεισόδια ανοσολογικής φλεγμονής στο κεντρικό νευρικό σύστημα και έτσι απομυελινώνει τον κεντρικό νευρικό ιστό. Επομένως, η αγωγιμότητα του προσβεβλημένου ιστού συχνά μειώνεται μόνιμα.

Το φαινόμενο Bell και το αντανακλαστικό αναλαμπής όχι μόνο παίζουν ρόλο στην ιατρική σε σχέση με ασθένειες του νευρικού συστήματος, αλλά είναι επίσης σημαντικές παράμετροι για την εκτίμηση του βάθους της αναισθησίας στην αναισθησία.