Επίμονη διαταραχή πόνου σωματομορφών

Μερικοί άνθρωποι υποφέρουν από ασαφή σωματικά παράπονα και πρέπει να συνεχίσουν να ακούνε από τους γιατρούς ότι «δεν έχουν τίποτα», αν και υποφέρουν από διάφορα παράπονα. Κυρίως είναι επίμονο διαταραχή πόνου σωματομορφής (ASD). Ένα άλλο συνώνυμο της νόσου είναι το Ψυχαλγία.

Τι είναι η επίμονη διαταραχή πόνου Somatoform;

Η επίμονη διαταραχή του πόνου σωματομορφών δεν προκαλείται από σωματικές διαταραχές, αλλά από αυξημένο αντίληψη πόνου και άγχους των ατόμων που επηρεάζονται έναντι άλλων ανθρώπων.
© shooarts - stock.adobe.com

Μια επίμονη διαταραχή του πόνου σωματομορφών είναι ένα σύμπτωμα στο οποίο οι πάσχοντες υποφέρουν από επίμονο πόνο για μήνες για τους οποίους δεν υπάρχει οργανική αιτία.

Συνήθως υπάρχει στενή σχέση με ψυχολογικές αγχωτικές καταστάσεις. Τουλάχιστον ως έναυσμα, παίζουν ρόλο στη σοβαρότητα και τη διάρκεια. Υποκειμενικά, ο πόνος μπορεί να γίνει αισθητός πολύ έντονα χωρίς να προσομοιωθούν οι πληγέντες.

Καθορίζει ολόκληρη τη ζωή και μπορεί να βλάψει σοβαρά την εργασία, τις κοινωνικές επαφές κ.λπ. Μακροπρόθεσμα, η επίμονη διαταραχή πόνου σωματομορφών μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη και αυξημένες τάσεις αυτοκτονίας.

αιτίες

Η επίμονη διαταραχή του πόνου σωματομορφών δεν προκαλείται από σωματικές διαταραχές, αλλά από αυξημένο αντίληψη πόνου και άγχους των ατόμων που επηρεάζονται έναντι άλλων ανθρώπων.

Οι ψυχολογικοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο επειδή η αντίληψη του πόνου βρίσκεται στην ίδια περιοχή του εγκεφάλου με τα συναισθήματα. Με αυτόν τον τρόπο υπάρχει ένας συνδυασμός της αντίληψης του πόνου με αρνητικά συναισθήματα όπως έλλειψη, απώλεια και αποκλεισμός. Πολλοί παράγοντες μπορούν να παίξουν ρόλο, όπως: Β. Προβλήματα στην οικογένεια προέλευσης, πραγματικές εμπειρίες πόνου, χρόνιες ασθένειες, εθισμός στο αλκοόλ, χωρισμός / διαζύγιο, σωματική βία ή συναισθηματική ανεπάρκεια.

Επειδή οι κοινωνικές και σωματικές αισθήσεις συνδέονται στο νευροβιολογικό επίπεδο, οι αισθήσεις πόνου προκαλούνται ταυτόχρονα με τα αρνητικά συναισθήματα.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

➔ Φάρμακα για τον πόνο

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Δεν υπάρχουν βασικά συμπτώματα στη φυσική έννοια για την επίμονη, σωματομορφή διαταραχή πόνου. Τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά είναι τα ίδια τα φυσικά παράπονα και η διάρκειά τους. Ο πόνος επιμένει για περίοδο τουλάχιστον έξι μηνών. Έχει εμπειρία ως χρόνια και δυνατή. Η περιοχή του σώματος και η έκφραση μπορούν να αλλάζουν συχνά χωρίς να υπάρχει κανονικό μοτίβο.

Οι ιατρικές εξετάσεις δεν παρέχουν επαρκή φυσική εξήγηση για τον πόνο που βιώνεται. Συνήθως συμβαίνει σε σχέση με συναισθηματικές συγκρούσεις ή ψυχοκοινωνικά προβλήματα. Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία στα ακριβή συμπτώματα, επειδή η διαταραχή μπορεί να εμφανιστεί σε όλα τα συστήματα οργάνων. Οι διαταραχές του καρδιαγγειακού συστήματος, του γαστρεντερικού σωλήνα, του ουρογεννητικού συστήματος, της αναπνοής, των μυών και των αρθρώσεων είναι ιδιαίτερα συχνές.

Εάν το καρδιαγγειακό σύστημα επηρεάζεται, οι περισσότεροι ασθενείς παραπονιούνται για πόνο στο στήθος, αίσθημα πίεσης στο στήθος και αίσθημα παλμών ή φτερουγίσματα. Τα συμπτώματα στη γαστρεντερική οδό, από την άλλη πλευρά, δύσκολα διακρίνονται από το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου. Πεπτικά παράπονα όπως διάρροια, δυσκοιλιότητα, φούσκωμα ή αέριο περιγράφονται εδώ.

Στην περιοχή της ουροδόχου κύστης, το συχνό τσίμπημα κατά την ούρηση, η συχνή ούρηση και ο πόνος στην κάτω κοιλιακή χώρα είναι οι πιο συχνές. Η αναπνοή μπορεί να επηρεαστεί από δύσπνοια και δύσπνοια, η οποία μπορεί να προκαλέσει κρίσεις πανικού. Στην περίπτωση των μυών και των αρθρώσεων, ο πόνος στην πλάτη ή ο πόνος στα άκρα πρέπει να αναφέρεται ιδιαίτερα.

Διάγνωση & πορεία

Ο επίμονος πόνος οδηγεί σε ψυχολογική δυσφορία, η οποία αναγκάζει τους πληγέντες να ζητήσουν ιατρική βοήθεια. Ο γιατρός παίρνει πρώτα ένα λεπτομερές ιατρικό ιστορικό επειδή οι εμπειρίες σωματικής κακοποίησης συχνά διαδραματίζουν ρόλο στη ζωή αυτών που πλήττονται. Ο πόνος περιγράφεται πιο συναισθηματικά, λιγότερο αισθητικός από το «κάψιμο» ή το «τράβηγμα».

Σύμφωνα με τις οδηγίες της ICD, ο πόνος πρέπει να διαρκέσει για 6 μήνες. Οι ψυχολογικοί παράγοντες ενεργοποίησης πρέπει να διαφοροποιούνται από τους στρεσογόνους παράγοντες που εμφανίστηκαν μόνο κατά τη διάρκεια της επίμονης διαταραχής του σωματομορφικού πόνου. Δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη πρόοδος του πόνου στο πλαίσιο της σχιζοφρένειας ή της κατάθλιψης, καθώς επίσης και κανένα υποδόριο σημάδι.

Όλοι γνωρίζουν τον πόνο. Τις περισσότερες φορές φεύγουν μόνοι τους. Σε αυτούς που επηρεάζονται από την επίμονη διαταραχή του πόνου σωματομορφής, μπορεί να εμφανιστούν σε νεαρή ηλικία, αλλά και αργότερα. Για όσους αναζητούν ψυχιατρική βοήθεια, ο πόνος διαρκεί συνήθως για χρόνια. Για εκείνους που, παρά τον πόνο, δεν κάνουν την ASD την κύρια δραστηριότητά τους και συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους και διατηρούν κοινωνικές επαφές, η πρόγνωση φαίνεται να είναι πιο ευνοϊκή από ό, τι για εκείνους που επιτρέπουν στον εαυτό τους να ελέγχεται από την ασθένεια.

Επιπλοκές

Η κατάλληλη και έγκαιρη θεραπεία έχει αποφασιστική επίδραση στην πρόγνωση της διαταραχής του σωματομορφικού πόνου. Όσο νωρίτερα αναγνωρίζεται αυτή η ασθένεια και μπορεί να ξεκινήσει η λήψη αντιμέτρων, τόσο καλύτερες είναι οι προοπτικές για ένα μέλλον χωρίς πόνο. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί η μόνιμη διατήρηση της διαταραχής του πόνου.

Εάν η αυτόνομη δυσλειτουργία συνοδεύεται από διαταραχές κατάθλιψης και άγχους, απαιτείται επίσης ψυχοθεραπευτική θεραπεία. Οι ατομικές συνομιλίες ή η ομαδική θεραπεία είναι πιθανά εργαλεία για την ανακούφιση των συμπτωμάτων αυτής της ασθένειας και τη βελτίωση της πρόγνωσης. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις, ωστόσο, η διάρκεια της ασθένειας είναι καθοριστική για την πορεία της θεραπείας και τις σχετικές προοπτικές για έναν χρόνο χωρίς συμπτώματα.

Κατά κανόνα, η διαταραχή του πόνου σωματομορφών είναι μια χρόνια ασθένεια επειδή δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια και γίνεται απαρατήρητη. Τα συμπτώματα και ο πόνος που σχετίζονται με αυτά παρατηρούνται κυρίως σε σχέση με σωματικές ασθένειες. Οι εξετάσεις και οι ανεπιτυχείς θεραπείες ακολουθούν πολύ συχνά. Ακόμα κι αν το περιβάλλον αντιδρά καλά και αναγνωρίζει γρήγορα την ασθένεια, ο δρόμος προς τη βελτίωση μπορεί να είναι μακρύς.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Όποιος βιώνει επίμονη διαταραχή του πόνου σωματομορφής συχνά είχε μια οδύσσεια μέσω ιατρείων πίσω από αυτά. Πολλοί από τους πληγέντες πιστεύουν ότι δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους. Επομένως, αποφεύγετε περαιτέρω επισκέψεις στο γιατρό μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αυτό είναι λάθος, διότι πρέπει επίσης να δοθεί βοήθεια σε αυτούς τους ασθενείς.

Εάν ο πόνος είναι μια έκφραση συναισθηματικής δυσφορίας ή τραυματικών εμπειριών, αυτός δεν είναι λόγος να στιγματιστούν εκείνοι που επηρεάζονται. Δεν μειώνει τον πόνο. Αντίθετα, η θεραπεία πρέπει να είναι πολύ πιο ολοκληρωμένη και να εστιάζεται στο άτομο που υποφέρει. Είναι επίσης σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι μια επίμονη διαταραχή πόνου σωματομορφών μπορεί επίσης να εντοπιστεί σε μονόπλευρες δραστηριότητες και διαγνωσμένες σκελετικές διαταραχές.

Ο ήδη χρόνιος πόνος μπορεί συχνά να ανακουφιστεί με μήνες φυσιοθεραπείας. Εάν είναι απαραίτητο, η συνοδευτική ψυχοθεραπεία ή η συμβατική θεραπεία πόνου μπορεί επίσης να βοηθήσει. Η επίμονη διαταραχή του πόνου σωματομορφών είναι θεραπεύσιμη. Το ερέθισμα του χρόνιου πόνου μπορεί τουλάχιστον να ξεχαστεί εν μέρει. Μπορείτε να το αντισταθμίσετε μέσω χειροκίνητης θεραπείας και να προσπαθήσετε να προσδιορίσετε τις αιτίες ενεργοποίησης. Επομένως, αυτοί που επηρεάζονται πρέπει να πάνε στον γιατρό μέχρι να λάβουν βοήθεια και να καταλάβουν.

Η επίμονη διαταραχή του πόνου σωματομορφής μπορεί, αλλά δεν πρέπει να είναι, αντίδραση του σώματος σε συναισθηματικά αγχωτικές καταστάσεις. Από αυτήν την άποψη, είναι χρήσιμο εάν οι πάσχοντες προσπαθήσουν να ανακουφίσουν το οδυνηρό σώμα μέσω μέτρων αυτοβοήθειας.

Γιατροί & θεραπευτές στην περιοχή σας

Θεραπεία & Θεραπεία

Μια πολύπλοκη προσέγγιση είναι χρήσιμη για επίμονη διαταραχή πόνου σωματομορφών. Ειδικές ψυχοσωματικές κλινικές προσφέρουν σε όσους έχουν επηρεάσει την πιθανότητα παραμονής στο νοσοκομείο και εργάζονται με διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις.

Πρώτα απ 'όλα, ο ασθενής μαθαίνει να διακρίνει μεταξύ φυσικών και συναισθηματικών παραγόντων και έτσι να ταξινομήσει τα συμπτώματά του με μεγαλύτερη σαφήνεια. Στη θεραπεία, ένα προσωπικό επεξηγηματικό μοντέλο επεξεργάζεται με τον ασθενή, το οποίο λαμβάνει επίσης υπόψη τους ψυχολογικούς παράγοντες της ASD, έτσι ώστε εκείνοι που επηρεάζονται να μην θεωρούν τον εαυτό τους «τρελό» ή «ψυχικά διαταραγμένο».

Οι συμπεριφορικές θεραπευτικές μέθοδοι βοηθούν τον ασθενή να αλλάξει τα αρνητικά πρότυπα σκέψης, να περιορίσει τη συμπεριφορά αποφυγής και να ενισχύσει τους προσωπικούς πόρους. Συνδυάζονται συχνά με τεχνικές χαλάρωσης όπως η προοδευτική χαλάρωση των μυών σύμφωνα με τον Jacobsen, η αυτογενής προπόνηση ή η βιοανάδραση.

Αντιμετωπίζονται σε βάθος ψυχολογικές συνεδρίες, τραυματικές εμπειρίες στην παιδική ηλικία, προβλήματα προσκόλλησης και συναισθηματικοί παράγοντες.

Η θεραπεία σώματος, μουσικής ή τέχνης είναι επίσης ευεργετική στη θεραπεία του ASA.

Η θεραπεία με παυσίπονα φέρνει μόνο βραχυπρόθεσμη βελτίωση, αν όχι καθόλου. Τα αντικαταθλιπτικά μπορούν να σας βοηθήσουν να απομακρυνθείτε από τον πόνο. Το κύριο επίκεντρο είναι η ψυχολογική σταθεροποίηση.

Προοπτικές και προβλέψεις

Η ψυχοθεραπευτική θεραπεία μπορεί να βελτιώσει την πρόγνωση της επίμονης διαταραχής του σωματικού τύπου. Ανάλογα με το πόσο περίπλοκο και πόσο επίμονο είναι η ασθένεια, οι θεραπευτικές παρεμβάσεις κυμαίνονται από την ψυχοεκπαίδευση έως τις μακροχρόνιες θεραπείες.

Εάν ο ενδιαφερόμενος πάσχει από μια άλλη ψυχική ασθένεια εκτός από την επίμονη διαταραχή του σωματομορφικού πόνου, αυτό συνήθως αντιμετωπίζεται επίσης στην ψυχοθεραπεία. Για παράδειγμα, η κατάθλιψη, μια άλλη διαταραχή της διάθεσης ή μια συγκεκριμένη φοβία συμβαίνει συχνά με τη διαταραχή του πόνου σωματομορφής.

Ένας γιατρός ή ψυχοθεραπευτής συχνά δεν θα διαγνώσει την επίμονη διαταραχή πόνου σωματομορφών έως ότου ο ασθενής υποφέρει από την ασθένεια για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένας λόγος για αυτό είναι οι εκτεταμένες εξετάσεις που είναι απαραίτητες για τη διάγνωση: Πριν από τη διάγνωση της επίμονης σωματομορφής, μπορεί να αποκλειστεί μια κύρια φυσική αιτία για τον πόνο.

Διάφοροι μεμονωμένοι παράγοντες επηρεάζουν την πρόγνωση της επίμονης διαταραχής πόνου σωματομορφών. Οι κοινωνικοί στρεσογόνοι παράγοντες μπορούν να σημαίνουν ότι η επίμονη διαταραχή του πόνου σωματομορφής παραμένει περισσότερο, επηρεάζονται περισσότερες περιοχές του σώματος ή εντείνεται ο πόνος. Το ίδιο ισχύει και για τους ψυχολογικούς στρες, αν και το συναισθηματικό στρες ειδικότερα μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στην πρόγνωση.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

➔ Φάρμακα για τον πόνο

πρόληψη

Μια λογική μορφή πρόληψης συνίσταται στο να μην αφήσετε τον πόνο να κυβερνήσει τη ζωή σας και να αναζητήσετε ψυχολογική βοήθεια εάν δεν μπορεί να βρεθεί οργανική αιτία για σωματικά παράπονα. Μια ισορροπημένη ζωή με κοινωνικές επαφές συμβάλλει σημαντικά στη σταθεροποίηση της ψυχικής υγείας.

Μετέπειτα φροντίδα

Στην περίπτωση επίμονων διαταραχών πόνου σωματομορφής, οι γιατροί συνήθως υποθέτουν ότι αυτές είναι κυρίως ψυχολογικές αιτίες. Ωστόσο, οι οργανικές αιτίες είναι πιθανές ή παίζουν ρόλο. Η σκελετική βλάβη ή οι ασθένειες μπορεί τελικά να είναι και η μόνη αιτία της επίμονης διαταραχής σωματικού τύπου. Σε πολλές περιπτώσεις, η ψυχίαση των ασθενών είναι πολιτικά επιθυμητή. Η επιλεγείσα προσέγγιση είναι ένα ζήτημα παραδείγματος.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η παρακολούθηση της επίμονης διαταραχής πόνου σωματομορφής έχει ψυχολογικά και φυσικά συστατικά. Η ψυχολογική υποστήριξη μπορεί να περιλαμβάνει την ολοκλήρωση ενός μέτρου πολυτροπικής θεραπείας πόνου με ψυχολογικά στοιχεία, θεραπεία συμπεριφοράς ή θεραπεία ομιλίας. Το άτομο που επηρεάζεται πρέπει να μάθει να δίνει μεγαλύτερη προσοχή στις φυσικές του ανάγκες.

Πολλά μέτρα φροντίδας βασίζονται στην προσωπική ευθύνη. Προκειμένου να ανακουφίσει την ψυχή, ο φόρτος εργασίας πρέπει να μειωθεί και να μάθουν στρατηγικές μείωσης του άγχους - για παράδειγμα μέσω της κατάρτισης ανθεκτικότητας. Το μέτριο άθλημα έχει πολύ καλή επίδραση στο φυσικό επίπεδο στην περίπτωση μίας επίμονης διαταραχής πόνου σωματομορφής. Απαλή αθλήματα όπως κολύμπι, περπάτημα, ποδηλασία, γιόγκα ή ασιατικά αθλήματα όπως τα Τάι Τσι ή Τσι Γκονγκ θα πρέπει να προτιμώνται.

Εάν η διαταραχή του πόνου σωματομορφών παραμένει, είναι δυνατή επίσης μεγαλύτερη φροντίδα από τον φυσιοθεραπευτή. Αντί να εξαρτάται μόνιμα από τα παυσίπονα ή να πρέπει να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα, οι μακροχρόνιες θεραπείες φυσικοθεραπείας θα είχαν νόημα.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Η βαθιά χαλάρωση μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της επίμονης διαταραχής πόνου σωματομορφών. Η αυτογενής προπόνηση και η προοδευτική χαλάρωση των μυών είναι κατάλληλες μέθοδοι και είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές εάν ο ενδιαφερόμενος τα χρησιμοποιεί τακτικά. Τα άτομα που πάσχουν από επίμονη διαταραχή του πόνου σωματομορφών μπορούν να διατηρήσουν ένα σταθερό χρόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας για να κάνουν την άσκηση χαλάρωσης χωρίς καμία πίεση χρόνου.

Η ευαισθησία έχει παρόμοια θετική επίδραση. Ο στόχος των ασκήσεων προσοχής ή του διαλογισμού είναι να συνειδητά αντιληφθούμε και να αποδεχτούμε αισθητήρια ερεθίσματα χωρίς να τα αξιολογήσουμε. Μπορεί επίσης να συμβεί χαλάρωση. Οι προκλητικοί διαλογισμοί και η (μόνη) ύπνωση μπορούν να βοηθήσουν ορισμένους πάσχοντες να αλλάξουν αρνητικές στάσεις και πρότυπα σκέψης.

Δεν συνιστώνται διαδικασίες χαλάρωσης στην περίπτωση ψυχωτικής διαταραχής και οξέος μανιακού επεισοδίου, καθώς μπορούν να επιδεινώσουν τα ψυχωτικά / μανιακά συμπτώματα. Αντενδείκνυται επίσης κατά τη διάρκεια μιας κρίσης ημικρανίας.

Δεδομένου ότι οι διαταραχές του ύπνου είναι μια κοινή συννοσηρότητα της επίμονης διαταραχής πόνου σωματομορφής, η αυτοβοήθεια μπορεί επίσης να επικεντρωθεί σε αυτήν την πτυχή. Ο κανονικός ύπνος είναι πολύ σημαντικός για την καλή υγιεινή του ύπνου: Το να κοιμάσαι την ίδια ώρα κάθε μέρα βοηθά το σώμα να αναπτύξει μια σταθερή ρουτίνα. Μια ήσυχη βραδινή τελετή υποστηρίζει επίσης τον ύπνο. Ήσυχες δραστηριότητες όπως ζωγραφική ή πλέξιμο είναι επωφελείς αμέσως πριν πάτε για ύπνο.

Τέτοια μέτρα μπορούν να συμπληρώσουν την ψυχοθεραπευτική θεραπεία και είναι συνήθως πολύ χρήσιμα. Η επίμονη διαταραχή του πόνου σωματομορφών είναι μια αναγνωρισμένη ασθένεια. Όσοι πάσχουν δεν χρειάζεται επομένως να περιοριστούν στην αυτοβοήθεια και σε μικρές βελτιώσεις στην καθημερινή ζωή, αλλά έχουν το δικαίωμα στην κατάλληλη θεραπεία.