Αλανίνη

Αλανίνη είναι ένα μη απαραίτητο πρωτεϊνογενές αμινοξύ που χρησιμεύει ως δομικό στοιχείο για τη σύνθεση των πρωτεϊνών. Είναι μια χειρόμορφη ένωση και μόνο η μορφή L μπορεί να ενσωματωθεί σε πρωτεΐνες. Η αλανίνη δρα ως σύνδεσμος μεταξύ του μεταβολισμού αμινοξέων και υδατανθράκων.

Τι είναι η αλανίνη;

Η αλανίνη είναι ένα πρωτεϊνογενές αμινοξύ και μπορεί να συντεθεί από τον ανθρώπινο οργανισμό και επομένως δεν είναι απαραίτητο. Το αμινοξύ γνωστό ως αλανίνη ονομάζεται στην πραγματικότητα άλφα-L-αλανίνη. Σε αυτό το όνομα η θέση της αμινομάδας σε σχέση με την καρβοξυλική ομάδα καθίσταται σαφής.

Επιπλέον, μόνο η μορφή L της αλανίνης χρησιμοποιείται για σύνθεση πρωτεϊνών. Η μορφή D χρησιμοποιείται από βακτήρια για τη σύνθεση της μουρεΐνης, η οποία σχηματίζει τη βακτηριακή κυτταρική μεμβράνη. Ένα άλλο αμινοξύ σε αυτό το πλαίσιο είναι η β-αλανίνη. Εδώ η αμινομάδα βρίσκεται στο άτομο βήτα άνθρακα. Η βήτα-αλανίνη δεν είναι ένα πρωτεϊνογενές αμινοξύ. Αλλά παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στις βιολογικές διαδικασίες. Ωστόσο, όταν αναφέρεται εδώ η αλανίνη, είναι πάντα άλφα-L-αλανίνη.

Η αλανίνη έχει θετικό κέντρο στο άτομο αζώτου και αρνητικό κέντρο στο άτομο οξυγόνου της καρβοξυλικής ομάδας. Η αλανίνη αντιπροσωπεύει επομένως ένα αμφιβληστροειδές.Στο ισοηλεκτρικό σημείο της αλανίνης σε τιμή ρΗ 6,1, σχεδόν όλα τα μόρια είναι παρόντα ως διπολικά. Επομένως, η υδατοδιαλυτότητά του είναι χαμηλότερη υπό αυτές τις συνθήκες. Ωστόσο, η αλανίνη είναι ένα υδρόφιλο αμινοξύ και μέσω αυτής της ιδιότητας καθορίζει επίσης τη δευτερογενή και τριτοταγή δομή των πρωτεϊνών.

Λειτουργία, εφέ & εργασίες

Η πιο σημαντική λειτουργία της αλανίνης είναι να εμπλέκεται ως βασικό δομικό στοιχείο στην κατασκευή πρωτεϊνών. Η δομή της αλανίνης το κάνει να εμφανίζεται κατά προτίμηση στην άλφα έλικα της πρωτεΐνης. Μαζί με τα αμινοξέα γλουταμινικό οξύ ή λευκίνη, η αλανίνη καθορίζει τον σχηματισμό της έλικας και επομένως τη δευτερογενή δομή της πρωτεΐνης.

Στο μεταβολισμό, η αλανίνη συντίθεται από πυροσταφυλικό μέσω διαμεταμόλυνσης. Το πυροσταφυλικό είναι ένα ενδιάμεσο προϊόν μεταβολισμού. Δημιουργείται όταν η ζάχαρη, τα λιπαρά οξέα ή τα αμινοξέα διασπώνται. Είτε διασπάται περαιτέρω είτε χρησιμοποιείται ξανά ως αρχικό υλικό για περαιτέρω συνθέσεις. Η διάσπαση της αλανίνης λειτουργεί ως αντίστροφη αντίδραση στη διαμόλυνση του πυροσταφυλικού. Με τη βοήθεια του ενζύμου αφυδρογενάση αλανίνης, η αλανίνη αποαμινοποιείται ξανά για πυροσταφυλικό. Δεδομένου ότι το πυροσταφυλικό μπορεί επίσης να μετατραπεί γρήγορα σε γλυκόζη, η στενή σχέση μεταξύ του μεταβολισμού αμινοξέων και του μεταβολισμού των υδατανθράκων καθίσταται σαφής. Μια ξαφνική ανάγκη για ενέργεια μπορεί σύντομα να οδηγήσει σε υπογλυκαιμία. Αυτό απελευθερώνει ορμόνες στρες που διεγείρουν την αποαμίωση της αλανίνης και τη μετατροπή του πυροσταφυλικού σε γλυκόζη στο ήπαρ.

Αυτή η διαδικασία διατηρεί σταθερό το επίπεδο σακχάρου στο αίμα. Λόγω αυτού του γεγονότος, τα συμπληρώματα αλανίνης χορηγούνται συχνά σε περίπτωση υπογλυκαιμίας, προκειμένου να αποφευχθεί ένα σοκ σακχάρου. Η αλανίνη έχει επίσης ενισχυτική επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα. Αναστέλλει επίσης το σχηματισμό λίθων στα νεφρά. Η αλανίνη είναι ουσιαστικό μέρος των πρωτεϊνών των μυών. Οι μυϊκές ίνες περιέχουν έως και 6 τοις εκατό αλανίνη. Απελευθερώνεται ξανά με διάσπαση των μυών.

30 τοις εκατό της αλανίνης στο αίμα προέρχεται από τους μυς. Το κύριο μεταβολικό όργανο είναι το ήπαρ. Οι περισσότερες αντιδράσεις μετατροπής της αλανίνης λαμβάνουν χώρα στο ήπαρ. Το αμινοξύ έχει ρυθμιστικό αποτέλεσμα στην παραγωγή ινσουλίνης μέσω του μεταβολισμού του ήπατος. Βρέθηκαν επίσης αποσυμφορητικά αποτελέσματα στον προστάτη.

Εκπαίδευση, εμφάνιση, ιδιότητες και βέλτιστες τιμές

Το κρέας και τα προϊόντα ψαριών περιέχουν ιδιαίτερα υψηλές συγκεντρώσεις αλανίνης. Μανιτάρια, ηλιόσποροι, αλεύρι σόγιας, φύτρο σίτου ή ακόμη και μαϊντανός έχουν επίσης υψηλή περιεκτικότητα σε αλανίνη. Κανονικά η ποσότητα της αλανίνης που παράγεται στο σώμα και η ποσότητα που λαμβάνεται μαζί με την τροφή είναι εντελώς επαρκής. Λόγω της διαλυτότητάς του στο νερό, η αλανίνη ξεπλένεται από τα τρόφιμα μετά από μακροχρόνια επαφή με το νερό.

Για το λόγο αυτό, προϊόντα πλούσια σε αλανίνη δεν πρέπει ποτέ να εμποτιστούν ή να βράσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι ελλείψεις είναι σπάνιες. Ωστόσο, υπάρχει αυξημένη ανάγκη για αλανίνη σε ανταγωνιστικά αθλήματα, έτσι ώστε μια πρόσθετη εφαρμογή μέσω τροφών πλούσιων σε πρωτεΐνες ή πρωτεΐνης σε σκόνη να είναι χρήσιμη. Σε κάθε περίπτωση, η επιτυχία της προπόνησης επηρεάζεται θετικά από την αλανίνη. Βρίσκεται σε υψηλές συγκεντρώσεις τόσο στις μυϊκές ίνες όσο και στον συνδετικό ιστό.

Ασθένειες & Διαταραχές

Οι επιπτώσεις στην υγεία μιας ανεπάρκειας αλανίνης στο σώμα δεν έχουν μελετηθεί σχεδόν καθόλου. Μια τέτοια ανεπάρκεια μπορεί συνήθως να προκύψει μόνο σε περίπτωση υπερβολικού υποσιτισμού. Σε αυτήν την περίπτωση, ωστόσο, δεν υπάρχει πλέον μεμονωμένη ανεπάρκεια αλανίνης.

Η αλανίνη είναι γενικά επαρκώς διαθέσιμη στο σώμα τόσο μέσω της τροφής όσο και μέσω της βιοσύνθεσης του σώματος. Η σύνθεση της αλανίνης λαμβάνει χώρα στο ήπαρ. Το ίδιο ισχύει και για τη διάσπαση της αλανίνης. Το ένζυμο αλανινοτρανσφεράση είναι διαθέσιμο για αυτό στο ήπαρ. Η αμινοτρανσφεράση της αλανίνης είναι τρανσαμινάση και είναι γνωστή με τη συντομογραφία GPT. Η GPT καταλύει τη μετατροπή της L-αλανίνης με άλφα-κετογλουταρικό. Η αμινομάδα μεταφέρεται σε άλφα-κετογλουταρικό με τον σχηματισμό L-γλουταμικού. Το πυροσταφυλικό σχηματίζεται από αλανίνη. Αυτές οι αντιδράσεις λαμβάνουν χώρα εντός των ηπατικών κυττάρων. Η τρανσαμινάση υπάρχει επομένως μόνο σε χαμηλές συγκεντρώσεις στο αίμα.

Η αύξηση της συγκέντρωσης του ενζύμου στο αίμα δείχνει καταστροφή των ηπατικών κυττάρων. Εκτός από την GPT (αμινοτρανσφεράση αλανίνης ή νέα τρανσαμινάση πυροσταφυλικού γλουταμινικού), αυξάνονται επίσης και άλλες τιμές ενζύμων. Αυτό αναφέρεται ως αύξηση των τιμών του ήπατος. Με τη βοήθεια των τιμών του ήπατος είναι δυνατή η διάγνωση ηπατικών παθήσεων. Το πρώτο σημάδι της ηπατικής νόσου μπορεί να είναι μια αύξηση στις εξετάσεις της ηπατικής λειτουργίας. Αυτό ισχύει για όλες τις μορφές ηπατίτιδας, κίρρωσης του ήπατος ή ακόμη και καρκίνου του ήπατος. Εάν η ηπατική νόσος προχωρήσει περαιτέρω, το όργανο δεν μπορεί πλέον να εκπληρώσει τα διάφορα καθήκοντά του για το μεταβολισμό και την αποτοξίνωση.