Αλογοουρά

ο Αλογοουρά είναι ένα φαρμακευτικό φυτό από την οικογένεια της αλογοουράς. Χρησιμοποιείται, μεταξύ άλλων, για λοίμωξη της ουροδόχου κύστης.

Εμφάνιση & καλλιέργεια αλογουράς

Για τη χρήση του φαρμακευτικού φυτού, συλλέγονται οι αποστειρωμένοι νεαροί βλαστοί που σχηματίζονται την άνοιξη και το καλοκαίρι. Στο Αλογοουρά (Equisetum arvense) είναι ένα φυτό που ανήκει στην οικογένεια της αλογοουράς (Equisetaceaeακούστηκε. Είναι επίσης γνωστό με πολλά άλλα ονόματα. Αυτό περιλαμβάνει Αλογοουρά, Αλογοουρά αγρού, Καθαρισμός βοτάνων, Παν χρήστες, Αλογοουρά, Ουρά γάτας και Πρόβατα σανό.

Το όνομα αλογουρά μπορεί επίσης να εντοπιστεί στη χρήση του εργοστασίου ως καθαριστικό για είδη κασσίτερου. Το πυριτικό οξύ που βρίσκεται μέσα στο φυτό έχει την επίδραση ενός καθαριστικού σώματος. Για το λόγο αυτό, η σημασία της αλογουράς ως φαρμακευτικού φυτού ξεχάστηκε προσωρινά. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες εκτιμήθηκαν από Έλληνες και Ρωμαίους γιατρούς στην αρχαιότητα.

Η αλογοουρά είναι πολυετής που αναπτύσσεται καλύτερα σε υγρό έδαφος ή στο νερό. Τις περισσότερες φορές μεγαλώνει σε χωράφια, χωράφια και άκρες του δρόμου. Οι ρίζες του φαρμακευτικού φυτού μπορούν να φτάσουν έως και 1,60 μέτρα βάθος στο έδαφος. Το εξωτερικό ύψος είναι μεταξύ 10 και 50 εκατοστών. Οι πράσινοι βλαστοί φτάνουν σε μέσο πάχος μεταξύ 3 και 5 χιλιοστών. Χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό της αλογουράς είναι τα όρθια, ζωηρά κλαδιά του.

Το άλογο είναι εγγενές στην ευρωπαϊκή ήπειρο και στα βόρεια της Ασίας. Εκεί το εργοστάσιο προτιμά κυρίως ηλιόλουστες τοποθεσίες με αργιλώδη εδάφη. Υπάρχουν όμως και δείγματα αλογουρών στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία και τη Νότια Αφρική. Η αλογοουρά έχει μερικά υψηλής ποιότητας συστατικά. Αυτά είναι πυρίτιο, φυτικά οξέα, φλαβονοειδή, καρβοξυλικά οξέα, κάλιο και γλυκοζίτες. Αυτές οι ουσίες θεωρούνται πολύτιμες από ιατρική άποψη.

Ενώ οι αγρότες ταξινομούν την αγριογούρουνα ως ζιζάνιο, άλλοι το εκτιμούν ως φαρμακευτικό φυτό. Οι υποστηρικτές του περιλάμβαναν επίσης τον βαυαρικό ιερέα και τον υδροθεραπευτή Sebastian Kneipp (1821-1897), ο οποίος είπε ότι το βότανο είχε θεραπευτική επίδραση στους όγκους. Το θετικό αποτέλεσμα της αλογοουράς επιβεβαιώθηκε επίσης από τη βοτανολόγο Maria Treben (1907-1993) και τον βιολόγο φυτών Richard Willfort (1905-1978).

Εφέ & εφαρμογή

Το θετικό αποτέλεσμα της αλογουράς μπορεί να αποδοθεί στα συστατικά που προωθούν την υγεία. Αυτά είναι κατάλληλα για τη θεραπεία διαφόρων παθήσεων και ασθενειών. Για τη χρήση του φαρμακευτικού φυτού, συλλέγονται οι αποστειρωμένοι νεαροί βλαστοί που σχηματίζονται την άνοιξη και το καλοκαίρι. Ο χρόνος συγκομιδής είναι συνήθως μεταξύ Μαΐου και Αυγούστου.

Τα ανώτερα τμήματα των βλαστών του φυτού έχουν ιδιαίτερη σημασία. Χρειάζονται ειδική θεραπεία για να μπορέσουν να αναπτύξουν τις θεραπευτικές ιδιότητες των συστατικών του φυτού. Οι βλαστοί που συλλέγονται στεγνώνουν στον αέρα. Αφού τα κόψετε σε μικρά κομμάτια, τα χρήσιμα μέρη του φυτού μπορούν να χυθούν με ζεστό νερό και να παρασκευαστούν ως τσάι.

Τα συστατικά της αλογουράς έχουν την ιδιότητα να έχουν διουρητικό αποτέλεσμα. Με αυτόν τον τρόπο, η ουροποιητική οδός, όπως η ουροδόχος κύστη, η ουρήθρα και ο ουρητήρας, μπορούν να ξεπλυθούν διεξοδικά, πράγμα που σημαίνει ότι τα επιβλαβή μικρόβια ξεπλένονται. Γι 'αυτό η αλογοουρά είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για τη θεραπεία φλεγμονωδών λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος.

Η αλογοουρά χρησιμοποιείται επίσης συχνά ως συστατικό του τσαγιού της ουροδόχου κύστης ή του τσαγιού των νεφρών. Περαιτέρω θετικές ιδιότητες είναι ένα καθαριστικό του αίματος, αιμοστατικό, αποχρεμπτικό, στυπτικό και ενισχυτικό αποτέλεσμα. Η αλογοουρά θεωρείται επίσης χρήσιμη για διαταραχές της ισορροπίας μαγνησίου. Επειδή η αλογοουρά μπορεί εύκολα να συγχέεται με την δηλητηριώδη αλογουρά, συνιστάται να μην συλλέξετε μόνοι σας το φυτό.

Σημασία για την υγεία, τη θεραπεία και την πρόληψη

Η αλογοουρά χρησιμοποιήθηκε στη λαϊκή ιατρική πριν από αιώνες. Αυτό χρησιμοποίησε το φαρμακευτικό φυτό για μια μεγάλη ποικιλία καταγγελιών. Αυτά περιελάμβαναν γαστρική αιμορραγία, ουρική αρθρίτιδα, οστεοπόρωση, ρευματισμούς, ξηρό δέρμα, έκζεμα, λοιμώξεις του στοματικού βλεννογόνου, αιμορραγικά ούλα, σπασμένα οστά και τριχόπτωση.

Επιπλέον, οι ασθενείς έκαναν μπάνιο και πλύσιμο με αλογοουρά εάν υπέφεραν από λειχήνες γενειάδας, πληγές, μολύνσεις από νυχιών, αιμορροΐδες ή ανοιχτά πόδια. Το βότανο χρησιμοποιήθηκε ακόμη και κατά των καρκινικών ελκών.

Σήμερα η αλογοουρά χρησιμοποιείται κυρίως για τη θεραπεία λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος και για την έκπλυση των νεφρών. Για το σκοπό αυτό, ο ασθενής παίρνει την αλογοουρά με τη μορφή τσαγιού. Βάζει ¼ λίτρο βραστό νερό σε δύο κουταλάκια του γλυκού αλογουρά. Αφού το μείγμα τσαγιού έχει βυθιστεί για 30 λεπτά, διηθείται και λαμβάνεται πέντε φορές την ημέρα.

Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να επιταχυνθεί η απέκκριση των ούρων και επομένως των επιβλαβών μικροβίων. Ωστόσο, δεν συνιστάται η λήψη τσαγιού αλογουράς εάν ο ασθενής πάσχει από λειτουργικές διαταραχές της καρδιάς, των νεφρών ή του οιδήματος (κατακράτηση νερού στο σώμα).

Ένας άλλος τομέας εφαρμογής για την αλογοουρά είναι η θεραπεία του μετεωρισμού. Για να γίνει αυτό, ένα ζεστό επίθεμα τοποθετείται στο στομάχι για μισή ώρα. Στην περίπτωση λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος, ο ασθενής τοποθετεί το επίθεμα στα νεφρά. Ωστόσο, για την αποφυγή εγκαυμάτων, η επικάλυψη δεν πρέπει να είναι πολύ ζεστή. Ενάντια στο κρύο, το τσάι με αλογοουρά μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως ρινικό ξέπλυμα. Ένα λουτρό ισχίου με αλογοουρά θεωρείται χρήσιμο κατά της κυστίτιδας, των παθήσεων του προστάτη, των ρευματισμών ή των κιρσών.

Για το μπάνιο, 50 γραμμάρια αποξηραμένου αλογουριού προστίθενται σε ένα λίτρο κρύου νερού. Αυτό το μείγμα παραμένει όλη τη νύχτα. Την επόμενη μέρα, το άλογο φιλτράρεται. Ο ασθενής αναμιγνύει το υπόλοιπο υγρό με το νερό του μπάνιου του. Στη συνέχεια, κάνει ένα λουτρό ισχίου για περίπου 15 λεπτά και στη συνέχεια αναπαύεται για μια ώρα. Επιπλέον, τα περιτυλίγματα αλογουρών μπορούν να είναι χρήσιμα κατά των ελκών, του εκζέματος και της τενοντίτιδας και της θυλακίτιδας.