Όγκος μαλακών ιστών

Κάτω από ένα Όγκος μαλακών ιστών κατανοεί κανείς έναν καλοήθη ή σπάνια κακοήθη όγκο του μαλακού ιστού. Ένας όγκος μαλακών ιστών ονομάζεται ανάλογα με τον τόπο εμφάνισης και τη διάκριση μεταξύ καλοήθους και κακοήθους. Η διάγνωση και η θεραπεία απαιτούν κατάλληλη ιατρική περίθαλψη και συχνά πραγματοποιούνται σε εξειδικευμένα κέντρα.

Τι είναι ο όγκος μαλακών ιστών;

ΕΝΑ Όγκος μαλακών ιστών είναι ένας όγκος που προέρχεται από μαλακό ιστό. Οι πιο σημαντικοί μαλακοί ιστοί είναι ο συνδετικός ιστός, ο λιπώδης ιστός, ο μυϊκός ιστός και ο νευρικός ιστός.

Οι όγκοι των μαλακών ιστών ονομάζονται από τον τόπο εμφάνισής τους, για παράδειγμα ως ίνωμα του συνδετικού ιστού και νευροϊνών στο νευρικό ιστό.

Πολύ σπάνιες με μόνο το 2% είναι κακοήθεις όγκοι μαλακού ιστού, οι οποίοι ονομάζονται σαρκώματα μαλακού ιστού, δηλαδή καρκίνος μαλακών ιστών. για παράδειγμα ινοσάρκωμα ή νευροϊνοσάρκωμα. Τα σάρκωμα συνήθως εμφανίζονται στα πόδια, από όπου εξαπλώνονται μέσω των αιμοφόρων αγγείων σε άλλα μέρη του σώματος και των οργάνων και σχηματίζουν θυγατρικούς όγκους (μεταστάσεις). Ωστόσο, μπορούν επίσης να εμφανιστούν σε άλλα μέρη του σώματος.

αιτίες

Οι αιτίες του Όγκοι μαλακών ιστών δεν θα μπορούσε ακόμη να αποσαφηνιστεί επιστημονικά. Η επαφή με τοξίνες όπως ο αμίαντος, η διοξίνη ή το χλωριούχο πολυβινύλιο υποψιάζεται ως παράγοντες κινδύνου για σαρκώματα μαλακών ιστών. Υπήρξαν ενδείξεις αυξανόμενης συχνότητας κακοήθων όγκων μαλακού ιστού σε ενήλικες που έλαβαν ακτινοθεραπεία για την καταπολέμηση άλλων καρκίνων στην παιδική τους ηλικία.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Οι όγκοι των μαλακών ιστών μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις. Εάν εμφανιστούν συμπτώματα καλοήθων όγκων, είναι μόνο με τη μορφή ελαφρά διόγκωσης. Σε δυσμενείς περιπτώσεις, αυτό οδηγεί σε μια μικρή διαταραχή στο μυοσκελετικό σύστημα. Οι αρμοί δεν μπορούν πλέον να τεντωθούν όπως συνήθως, για παράδειγμα.

Το κακοήθη σάρκωμα μαλακών ιστών επηρεάζει συχνότερα τα χέρια ή τα πόδια. Σπάνια βρίσκεται στο στομάχι ή στο λαιμό. Αρχικά δεν υπάρχουν παράπονα. Μόνο μετά από λίγο οι ασθενείς παρατηρούν ένα ασυνήθιστο πρήξιμο. Εάν στη συνέχεια αναπτυχθεί πόνος, συχνά βασίζεται στο γεγονός ότι ο όγκος ασκεί πίεση στα γειτονικά νεύρα και τα οστά.

Εάν ένας κακοήθης όγκος μαλακού ιστού κοντά στην άρθρωση φτάσει σε μεγάλο μέγεθος, μπορεί να διαταράξει σοβαρά τις κινήσεις των βραχιόνων και των ποδιών. Η κανονική καθημερινή ζωή είναι τότε σχεδόν αδύνατη. Το σάρκωμα προκαλεί κάποια άλλα σημεία που είναι γνωστά από λοιμώξεις. Εκείνοι που επηρεάζονται παραπονούνται για συχνή κόπωση, επίμονες φάσεις έλλειψης συγκέντρωσης και γενική μείωση της απόδοσης.

Το δέρμα δείχνει επίσης μια ασθένεια: είναι περίεργα χλωμό]. Πολλοί ασθενείς χάνουν βάρος σε σύντομο χρονικό διάστημα χωρίς να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι πνεύμονες εμπλέκονται επίσης κατά τη στιγμή της διάγνωσης. Δύσπνοια και βήχας στη συνέχεια συνοδεύουν την καθημερινή ζωή.

Διάγνωση & πορεία

Και οι δύο τύποι Όγκοι μαλακών ιστών αρχικά εκφράζονται ως ανώδυνο πρήξιμο, που συχνά παρερμηνεύονται από εκείνους που επηρεάζονται ως μώλωπες. Ο καλοήθης όγκος μαλακού ιστού δεν προκαλεί περαιτέρω συμπτώματα, μόνο όταν το σάρκωμα εξαπλώνει πρόσθετα συμπτώματα όπως πόνο, περιορισμένη κινητικότητα των προσβεβλημένων μερών του σώματος και κακή γενική κατάσταση με ανεξέλεγκτη απώλεια βάρους, κόπωση και ωχρότητα.

Οι ασθενείς με παρατεταμένο και ταχέως αναπτυσσόμενο πρήξιμο θα πρέπει να δουν έναν γιατρό. Αυτό θα ξεκινήσει έναν υπέρηχο για τη διάκριση μεταξύ καλοήθων και κακοήθων όγκων μαλακού ιστού. Η μαγνητική τομογραφία ή η CT μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσδιοριστεί εάν έχουν ήδη σχηματιστεί μεταστάσεις. Απαιτείται επίσης βιοψία για τον προσδιορισμό της επιθετικότητας του σαρκώματος και επομένως της θεραπευσιμότητάς του.

Οι ασθενείς μπορούν να ανακαλύψουν την πιθανότητα ενός σαρκώματος από μόνοι τους, παρατηρώντας τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

Ταχεία ανάπτυξη του όγκου, πόνος, ακούσια απώλεια βάρους και νυχτερινές εφιδρώσεις. Η ικανότητα κίνησης είναι επίσης σαφής: ενώ καλοήθεις όγκοι μαλακών ιστών μπορούν να μετακινηθούν κάτω από το δέρμα, τα σάρκωμα είναι άκαμπτα.

Η πορεία και η πρόγνωση ενός σαρκώματος εξαρτώνται από το μέγεθος και τη θέση του και τις μεταστάσεις που έχουν ήδη σχηματιστεί. Εάν ο καρκίνος έχει αφαιρεθεί εντελώς, η πρόγνωση είναι καλή, αλλά οι τακτικές εξετάσεις είναι απαραίτητες.

Επιπλοκές

Με την κατάλληλη θεραπεία, ένας καλοήθης όγκος μαλακού ιστού συνήθως ακολουθεί θετική πορεία και δεν έχει ως αποτέλεσμα σοβαρά συμπτώματα. Επιπλοκές μπορεί να προκύψουν εάν ο όγκος εξαπλωθεί και πιεστεί σε κοντινές δομές. Για παράδειγμα, η πίεση στο αίμα και τα λεμφικά αγγεία μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο των ιστών, ενώ το άγχος στα νεύρα ή το περιόστεο σχετίζεται με σοβαρό πόνο.

Η μετάσταση μπορεί επίσης να συσχετιστεί με μείωση της σωματικής και ψυχικής απόδοσης. Κατά τη διάρκεια της νόσου, για παράδειγμα, μπορεί να εμφανιστούν απώλεια βάρους, πυρετός και άλλα γενικά παράπονα που ενέχουν τον κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών. Ένας κακοήθης όγκος μαλακών ιστών παίρνει συχνότερα αρνητική πορεία και στη χειρότερη περίπτωση οδηγεί σε θάνατο.

Μια βιοψία, που χρησιμοποιείται για τη διάγνωση ενός όγκου, μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές όπως αιμορραγία, τραυματισμό και λοίμωξη. Με έναν κακοήθη όγκο, υπάρχει χαμηλός κίνδυνος να μεταφερθούν τα καρκινικά κύτταρα όταν αφαιρεθεί ο ιστός. Κατά τη θεραπεία με ακτινοβολία ή χημειοθεραπεία, δεν μπορούν να αποκλειστούν μακροπρόθεσμες συνέπειες όπως βλάβη στον βλεννογόνο, απώλεια μαλλιών και μόνιμη βλάβη στο γαστρεντερικό σωλήνα.

Κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης, οι δομές ιστών τραυματίζονται σε μεμονωμένες περιπτώσεις ή συμβαίνει λοίμωξη. Τα συνταγογραφούμενα φάρμακα μπορούν να προκαλέσουν τις συνήθεις παρενέργειες. Η μόνιμη βλάβη οργάνων είναι πιθανή με μακροχρόνια χρήση.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό μόλις ο ενδιαφερόμενος παρατηρήσει πρήξιμο, έλκη ή ασυνήθιστες αλλαγές στο σώμα. Εάν υπάρχουν ανωμαλίες στην κινητικότητα, τη δραστηριότητα των αρθρώσεων ή τη δομή των οστών, απαιτείται επίσκεψη γιατρού. Οι βλάβες των λειτουργικών ικανοτήτων στον οργανισμό πρέπει πάντα να εξετάζονται και να αντιμετωπίζονται. Επομένως, πρέπει να ξεκινήσει μια επίσκεψη ελέγχου εάν παρατηρηθούν διάχυτες παρατυπίες στην καθημερινή διαδικασία. Μια γενική αδιαθεσία, μια εσωτερική αδυναμία και ένα αίσθημα ασθένειας υποδηλώνουν επίσης διαταραχές στον ανθρώπινο οργανισμό.

Εάν ο ενδιαφερόμενος πάσχει από πόνο, ευαισθησία στις επιπτώσεις της πίεσης στο δέρμα και αλλαγές στην υφή του δέρματος, θα πρέπει να συμβουλευτεί έναν γιατρό. Μια απαλή εμφάνιση είναι χαρακτηριστική μιας υπάρχουσας ασθένειας. Πρέπει να νοηθεί ως προειδοποιητικό σήμα. Σε περίπτωση αύξησης των υφιστάμενων παρατυπιών και της εξάπλωσης καταγγελιών, συνιστάται γενικά να συμβουλευτείτε γιατρό. Εάν η φυσική ανθεκτικότητα μειωθεί, υπάρχει διαταραχή της προσοχής ή της συγκέντρωσης και εάν ο ρυθμός ύπνου αναμιγνύεται, ο ενδιαφερόμενος χρειάζεται γιατρό.

Ένας γιατρός θα πρέπει επίσης να δει σε περίπτωση κόπωσης, εξάντλησης και ταχείας κόπωσης. Εάν υπάρχουν ξαφνικά προβλήματα υγείας ή εάν ο ενδιαφερόμενος αντιληφθεί σταδιακή μείωση της απόδοσής του, απαιτείται δράση. Η απώλεια όρεξης για ζωή είναι ένα άλλο σημάδι που πρέπει να διερευνηθεί.

Θεραπεία & Θεραπεία

Αγαθός Όγκοι μαλακών ιστών δεν απαιτούν καμία θεραπεία και πρέπει να αφαιρεθούν χειρουργικά μόνο εάν ο ενδιαφερόμενος είναι πόνος ή εάν αισθάνεται ενοχλημένος.

Οι ασθενείς με σαρκώματα υποβάλλονται σε θεραπεία σε εξειδικευμένα κέντρα, όπου καθορίζεται η καλύτερη δυνατή θεραπεία για τον ασθενή και η εξέλιξη της νόσου. Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο του όγκου των μαλακών ιστών: χειρουργικός, μη λειτουργικός ή ήδη μεταστατικός;

Όπως υποδηλώνει το όνομα, τα χειρουργικά σαρκώματα αφαιρούνται χειρουργικά όσο το δυνατόν πληρέστερα. Μετά ή, ιδανικά, κατά τη διάρκεια της επέμβασης, πραγματοποιείται ακτινοβολία. Αυτό απαιτεί μια ειδική συσκευή ακτινοβολίας που δεν μπορεί να παρουσιάσει κάθε κέντρο.

Εάν ο όγκος δεν μπορεί να λειτουργήσει λόγω του μεγέθους του, οι ασκούμενοι προσπαθούν να μειώσουν το μέγεθος του σαρκώματος με προεγχειρητική θεραπεία με τη μορφή ακτινοβολίας, χημειοθεραπείας ή απομονωμένης έγχυσης υπερθερμικών άκρων (ILS). Με ILS, ο γιατρός ξεπλένει το προσβεβλημένο μέρος του σώματος με ένα θερμαινόμενο διάλυμα θεραπείας. Εάν το σάρκωμα έχει καταστεί λειτουργικό ως αποτέλεσμα αυτής της προεγχειρητικής θεραπείας, η θεραπεία βασίζεται στις οδηγίες για τα χειρουργικά σαρκώματα.

Οι προηγμένοι όγκοι μαλακών ιστών που έχουν ήδη αναπτύξει μεταστάσεις απαιτούν χημειοθεραπεία. Μετά από αυτό είναι δυνατό σε ορισμένες περιπτώσεις να αφαιρεθεί χειρουργικά ο όγκος και οι μεταστάσεις. Ωστόσο, εάν το σάρκωμα διαγνώστηκε πολύ αργά και ο καρκίνος είναι πολύ προχωρημένος, μόνο βελτίωση των συμπτωμάτων μπορεί να επιτευχθεί με χημειοθεραπεία ή ακτινοβολία · μια θεραπεία πρέπει να θεωρηθεί πολύ απίθανη.

πρόληψη

Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν σαφείς αιτίες του Όγκοι μαλακών ιστών είναι γνωστά, μόνο γενικά μέτρα πρόληψης μπορούν να προταθούν. Αυτό περιλαμβάνει την αποφυγή επαφής με τοξίνες που προκαλούν καρκίνο και τη μείωση της έκθεσης σε ακτινοβολία. Οι τακτικές εξετάσεις των υπαρχόντων όγκων και η συζήτηση αλλαγών στο μέγεθος με τον θεράποντα ιατρό είναι επίσης σημαντικές.

Μετέπειτα φροντίδα

Η ιατρική θεραπεία του όγκου των μαλακών ιστών ακολουθείται από παρακολούθηση. Το επίκεντρο είναι η έγκαιρη ανίχνευση και θεραπεία μιας υποτροπής του καρκίνου. Οι γιατροί μιλούν για υποτροπή. Ταυτόχρονα, η θεραπεία παρακολούθησης χρησιμεύει για τη θεραπεία και την ανακούφιση των συνοδευτικών ασθενειών ή των ανεπιθύμητων παρενεργειών της θεραπείας με όγκο. Δεν είναι ασυνήθιστο για τα άτομα που πάσχουν να υποφέρουν από τις ψυχολογικές και κοινωνικές συνέπειες του καρκίνου.

Η παρακολούθηση της φροντίδας τους βοηθά να αντιμετωπίσουν τα αντίστοιχα προβλήματα. Οι τακτικοί έλεγχοι αποτελούν σημαντική εστίαση, γίνονται αντιληπτές σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα. Αυτές οι εξετάσεις παρακολούθησης είναι επίσης σημαντικές εάν ο όγκος του μαλακού ιστού δεν μπορεί να θεραπευτεί πλήρως.

Με αυτόν τον τρόπο, ο γιατρός λαμβάνει τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με την πορεία της θεραπείας. Τα μέτρα εξέτασης πραγματοποιούνται σε ένα κέντρο όγκου που ειδικεύεται σε ασθένειες αυτού του τύπου ή από έναν ογκολόγο. Οι εξετάσεις παρακολούθησης πραγματοποιούνται συνήθως κάθε τρεις μήνες, ανεξάρτητα από τα συμπτώματα.

Εάν μια υποτροπή γίνει εμφανής, οι εξετάσεις μπορούν να ταυτοποιήσουν και να την αντιμετωπίσουν εγκαίρως. Ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιούνται οι έλεγχοι εξαρτάται από την ατομική κατάσταση του ασθενούς. Η σοβαρότητα του όγκου των μαλακών ιστών παίζει επίσης ρόλο στη διάγνωσή του. Ως μέρος της παρακολούθησης, ο γιατρός θα κάνει φυσική εξέταση ή υπερηχογραφική εξέταση ή τομογραφία μαγνητικού συντονισμού. Μπορεί επίσης να απαιτούνται ακτίνες Χ.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Με έναν όγκο μαλακού ιστού, οι δυνατότητες αυτοβοήθειας είναι πολύ περιορισμένες. Η εργασία με γιατρό είναι αναπόφευκτη για την ανακούφιση των συμπτωμάτων. Οι οδηγίες του θεράποντος ιατρού πρέπει να τηρούνται αυστηρά για την αποφυγή επιπλοκών. Αλλαγές ή ανωμαλίες πρέπει να συζητηθούν αμέσως μαζί του.

Η κατανάλωση επιβλαβών ουσιών πρέπει να αποφεύγεται εντελώς στην καθημερινή ζωή. Η νικοτίνη βλάπτει σημαντικά τον οργανισμό και επομένως πρέπει να αποφεύγεται. Στην καθημερινή ζωή πρέπει επίσης να αποφεύγονται καταστάσεις σωματικής υπερβολικής ή άγχους. Μελέτες έχουν δείξει ότι η ψυχική δύναμη βοηθά στη διαχείριση της νόσου. Είναι επομένως σημαντικό να διασφαλιστεί ότι, παρά όλες τις εξελίξεις, υπάρχει χώρος και χρόνος για σταθεροποίηση της ευημερίας και των θετικών ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων. Οι άρρωστοι συχνά αντιμετωπίζουν αυξημένη κόπωση. Συνιστάται να ελέγχετε την υγιεινή του ύπνου και να τη βελτιστοποιείτε εάν είναι απαραίτητο. Ο ύπνος μιας καλής νύχτας είναι σημαντικός τόσο στη διαδικασία ανάρρωσης όσο και στην αντιμετώπιση των συνθηκών υγείας.

Οι δυνατότητες κίνησης πρέπει επίσης να προσαρμόζονται στις φυσικές ανάγκες. Οι αθλητικές δραστηριότητες ή η εκτέλεση επαγγελματικών δραστηριοτήτων πρέπει να ελέγχονται. Συμβουλές και συμβουλές από έναν φυσιοθεραπευτή μπορούν να σας βοηθήσουν να εκτελέσετε τις καθημερινές σας εργασίες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ωστόσο, πρέπει να ζητηθεί η βοήθεια συγγενών ή ατόμων στο κοινωνικό περιβάλλον.