Vibrio vulnifiucs

Τα βακτηριακά είδη Vibrio vulnifiucs από την οικογένεια Vibrionaceae ανήκει στην τάξη των Proteobacteria και εμπίπτει στην τάξη των Gammaproteobacteria και του γένους του Vibrio. Το βακτηριακό είδος αποικίζει κυρίως υδάτινα σώματα και θεωρείται παθογόνο για τον άνθρωπο. Τα βακτήρια προκαλούν φλεγμονή του υποδόριου ιστού, ο οποίος μπορεί να έχει θανατηφόρες συνέπειες εάν το παθογόνο εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος.

Τι είναι το Vibrio vulnifiucs;

Τα Vibrios είναι βακτήρια με αρνητική κατά Gram συμπεριφορά χρώσης, τα οποία έχουν προαιρετικό αναερόβιο μεταβολισμό και αναφέρονται ως καμπύλα βακτήρια λόγω της μορφής τους. Πολλά είδη του γένους επισημαίνονται με μονοπολικό τρόπο και επομένως έχουν ενεργή κινητικότητα.

Το Vibrio vulnificus είναι ένα από τα vibrios. Το είδος ταξινομείται ως παθογόνο για τον άνθρωπο και σχετίζεται στενά με το είδος Vibrio cholerae, το οποίο είναι επίσης γνωστό ως ο αιτιολογικός παράγοντας της χολέρας. Η μόλυνση με τα βακτήρια Vibrio vulnificus δεν οδηγεί σε χολέρα, αλλά μπορεί να προκαλέσει σήψη (δηλητηρίαση αίματος).

Αυτός ο τύπος βακτηριακής λοίμωξης έγινε ιδιαίτερα σχετικός μετά την πλημμύρα από τον τυφώνα Κατρίνα. Εκείνη την εποχή, πολλά άτομα με μολύνσεις Vibrio vulnificus εκκενώθηκαν στη Νέα Ορλεάνη.

Εμφάνιση, διανομή και ιδιότητες

Ο προτιμώμενος βιότοπος των βακτηρίων Vibrio vulnificus είναι το νερό. Τα βακτήρια βρίσκονται κυρίως σε θαλάσσια περιβάλλοντα και, εκτός από τις εκβολές ποταμών, αποικίζουν, για παράδειγμα, υφάλμυρες λίμνες ή παράκτιες περιοχές. Σύμφωνα με μια μελέτη, η ακτή της Βαλτικής είναι μια από τις περιοχές με τον υψηλότερο πληθυσμό Vibrio vulnificus στη Γερμανία. Η χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι και η έντονη θέρμανση του νερού σε αυτήν την περιοχή φαίνεται να ευθύνονται για αυτό.

Τα βακτήρια περνούν συχνά στα θαλασσινά ή σε άλλους υδρόβιους οργανισμούς στο νερό. Επειδή υπάρχει ζωονόσος, μπορεί επίσης να εξαπλωθεί στους ανθρώπους. Αυτό μπορεί να συμβαίνει, για παράδειγμα, όταν καταναλώνετε μολυσμένα θαλασσινά. Η κατανάλωση στρειδιών είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη σε αυτό το πλαίσιο, καθώς τρώγονται συνήθως ωμά.

Οι ανοιχτές πληγές μπορούν επίσης να αποτελέσουν σημείο εισόδου για το βακτήριο. Τα τραύματα κατά τη διάρκεια της κολύμβησης και του κολπίσκου, για παράδειγμα, επιτρέπουν στα βακτήρια να περάσουν στον ανθρώπινο οργανισμό εάν το νερό είναι μολυσμένο. Μια άλλη πιθανότητα μόλυνσης είναι μια πληγή από αγκάθι, όπως η τιλάπια.

Επειδή το βακτηριακό είδος είναι αναισθητικά αναβιωτικό, επιβιώνουν απουσία οξυγόνου. Η ανάπτυξή τους προχωρά γρηγορότερα σε περιβάλλον χωρίς οξυγόνο, καθώς δεν χρειάζονται οξυγόνο για το μεταβολισμό τους. Η παρουσία οξυγόνου δεν χρειάζεται απαραίτητα να σκοτώσει τα αναερόβια, αλλά συνήθως δυσκολεύει την ανάπτυξή τους.

Το βακτηριακό είδος Vibrio vulnificus είναι πάντα παθογόνο. Στο ανθρώπινο σώμα, η ανίχνευση συνεπώς συνδέεται πάντα με την αξία της νόσου, δεδομένου ότι τα βακτήρια φυσικά δεν πρέπει να νοούνται ως κοινά. Αυτό τα ξεχωρίζει από πολλά άλλα βακτήρια που εμφανίζονται στο ανθρώπινο σώμα. Η Commensals δεν ωφελεί ούτε βλάπτει τους ανθρώπους. Τα παθογόνα βακτήρια όπως το Vibrio vulnificus, από την άλλη πλευρά, βλάπτουν τους ανθρώπους υπέρ της δικής τους ανάπτυξης. Επομένως, η λοίμωξη χρειάζεται πάντα θεραπεία.

Η λοίμωξη είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για ασθενείς με ανοσοανεπάρκεια, όπως ασθενείς με HIV, ανοσοκατασταλμένους ασθενείς (με τεχνητά μειωμένο ανοσοποιητικό σύστημα) ή ηλικιωμένους με ηλικιακή-φυσιολογική αδυναμία του ανοσοποιητικού συστήματος. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η λοίμωξη Vibrio vulnificus μπορεί να εξελιχθεί σε οξεία απειλητική για τη ζωή κατάσταση.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες και παθήσεις

Τα συμπτώματα της γαστρεντερικής οδού εμφανίζονται μετά από μόλυνση με Vibrio vulnificus. Εκτός από τον εμετό, αυτά τα συμπτώματα περιλαμβάνουν διάρροια, για παράδειγμα. Τα γαστρεντερικά παράπονα των ασθενών συχνά σχετίζονται με περισσότερο ή λιγότερο σοβαρό κοιλιακό άλγος.

Τα συμπτώματα του δέρματος είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του παθογόνου Vibrio vulnificus. Η φλυκταινώδης δερματίτιδα ξεκινά, η οποία συχνά γίνεται εσφαλμένη διάγνωση και λανθασμένη για το πεμφίγο vulgaris. Περισσότερο ή λιγότερο εκτεταμένη κυτταρίτιδα είναι επίσης κοινό σύμπτωμα. Πρόκειται για μια φλεγμονή του υποδόριου ιστού, η οποία, με τη μορφή που περιγράφεται, είναι επίσης εμφανής στην επιφάνεια του δέρματος. Οι όγκοι μπορούν να αναπτυχθούν.

Για άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, ένα μολυσμένο κόψιμο ή άλλη πληγή αποτελεί ιδιαίτερο κίνδυνο. Τα βακτήρια εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος μέσω των πληγών. Σε υγιείς ανθρώπους, η προκύπτουσα βακτηριαιμία καταπολεμάται αμέσως από το ανοσοποιητικό σύστημα. Εάν οι ανοσολογικές επιθέσεις αποτύχουν, μπορεί να εμφανιστεί γρήγορα βακτηριακή σήψη ή σηπτικό σοκ. Αυτή η συστηματική φλεγμονώδης απόκριση μπορεί να προκαλέσει κυκλοφορική ανεπάρκεια ή ακόμη και θάνατο.

Οι λοιμώξεις του Vibrio vulnificus σχετίζονται με σχετικά υψηλή θνησιμότητα, ειδικά εκείνες που έχουν ήδη προκαλέσει σήψη. Συχνά, ο θάνατος εμφανίζεται τις πρώτες 48 ώρες μετά τη μόλυνση. Η ιδανική θεραπεία παραμένει αμφιλεγόμενη. Η τρίτη γενιά κεφαλοσπορινών φαίνεται ότι είναι πιθανότερο να έχει επίδραση, για παράδειγμα με τη μορφή κεφτριαξόνης ή δοξυκυκλίνης. Η ανάπτυξη βακτηρίων στο δέρμα μπορεί να απαιτεί χειρουργική επέμβαση ή ακρωτηριασμό.

Οι λοιμώξεις του Vibrio vulnificus εμφανίζονται συχνότερα στους άνδρες. Για τους άνδρες, φαίνεται επίσης ότι αυξάνεται ο κίνδυνος σοκ και, συνεπώς, ο γενικός κίνδυνος θνησιμότητας από τη μόλυνση. Εν τω μεταξύ, το φάρμακο υποθέτει ότι το θηλυκό οιστρογόνο έχει προστατευτική δράση έναντι του Vibrio vulnificus. Οι γυναίκες συνήθως διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο μόλυνσης εφόσον δεν πάσχουν από ορμονική ανεπάρκεια οιστρογόνων.