Συμπαθητικός τόνος

Κάτω από Συμπαθητικός τόνος συνοψίζεται η μη επακριβώς μετρήσιμη και συνεχώς μεταβαλλόμενη κατάσταση διέγερσης του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Ένας αυξημένος συμπαθητικός τόνος βάζει το σώμα σε ένα είδος τρόπου αντίδρασης όπως πτήση ή επίθεση. Μεταξύ άλλων, εκδηλώνεται σε αύξηση της αρτηριακής πίεσης, επιταχυνόμενο καρδιακό ρυθμό, συστολή των περιφερικών αιμοφόρων αγγείων και μείωση της δραστηριότητας του εντέρου. Ο κύριος ανταγωνιστής είναι το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο εξασφαλίζει χαλάρωση και αναγέννηση.

Τι είναι ο συμπαθητικός τόνος;

Ο όρος συμπαθητικός τόνος συνοψίζει την κατάσταση του ενθουσιασμού του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, μαζί με τον ανταγωνιστή του, το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, ανήκει στο φυτικό νευρικό σύστημα.

Ο συμπαθητικός τόνος δεν μπορεί να μετρηθεί με ακρίβεια και αλλάζει συνεχώς για να προσαρμοστεί στην τρέχουσα κατάσταση. Όταν ο συμπαθητικός τόνος αυξάνεται, το σώμα τίθεται σε λειτουργία αυξημένης αντίδρασης και αυξημένο σωματικό και μυϊκό κίνητρο. Φυσιολογικά, το σώμα έχει προγραμματιστεί βέλτιστα για να φύγει ή να επιτεθεί (αντίδραση στρες).

Ωστόσο, η λειτουργία πτήσης ή μάχης είναι κάπως εις βάρος άλλων λειτουργιών που είναι σημαντικές για την επιβίωση, οπότε μια φάση υψηλού συμπαθητικού τόνου πρέπει να ακολουθείται από μια φάση χαλάρωσης, η οποία επιτυγχάνεται μέσω αυξημένης απελευθέρωσης του νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνης μέσω του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος.

Σε ένα υγιές άτομο, ο συμπαθητικός και παρασυμπαθητικός τόνος αλληλοσυμπληρώνονται και υπάρχει ισορροπία μεταξύ των δύο ανταγωνιστών. Σε φάσεις, ο συμπαθητικός ή παρασυμπαθητικός τόνος καθορίζει τα φυσιολογικά γεγονότα στο σώμα.

Λειτουργία & εργασία

Ο συμπαθητικός τόνος, που είναι ένα μέτρο της συμπαθητικής κατάστασης του ενθουσιασμού, είχε μεγάλη αναπτυξιακή σημασία για την άμεση προστασία των ανθρώπων. Ένας υψηλός συμπαθητικός τόνος, συνώνυμος με ένα υψηλό επίπεδο στρες, θέτει σε κίνηση έναν καταρράκτη βραχυπρόθεσμων φυσιολογικών αλλαγών που προετοιμάζουν βέλτιστα τους ανθρώπους για πτήση ή επίθεση. Τα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν τους σκελετικούς μύες αντιδρούν με διαστολή, ενώ τα αγγεία του δέρματος και ορισμένα όργανα, όπως Β. Τα νεφρά, στενεύουν. Με ταυτόχρονη αύξηση της αρτηριακής πίεσης και του καρδιακού ρυθμού, επιτυγχάνεται βελτιωμένη παροχή μυών και ταυτόχρονα μειώνεται ο κίνδυνος περιφερικής αιμορραγίας σε περίπτωση πιθανού τραυματισμού.

Επιπλέον, η εντερική περισταλτικότητα και η παραγωγή ούρων επιβραδύνονται προκειμένου να επιτευχθεί μεγαλύτερη αντοχή, επίσης στον τομέα των απαραίτητων εκκρίσεων. Η αυξημένη γλυκόλυση μέσω της διάσπασης των υδατανθράκων και της αυξημένης εγκεφαλικής ροής αίματος συνδυάζει τη βέλτιστη φυσική απόδοση με τη βέλτιστη απόδοση του εγκεφάλου.

Αναπτυξιακά, το κύριο όφελος του συμπαθητικού τόνου ήταν πιθανώς η βέλτιστη προστασία έναντι των επιτιθέμενων, είτε με πτήση είτε με επίθεση. Ένας υψηλός συμπαθητικός τόνος προσφέρει την καλύτερη φυσιολογική προετοιμασία και για τις δύο επιλογές.

Ο αλλαγμένος τρόπος ζωής στον βιομηχανοποιημένο κόσμο συχνά οδηγεί σε άγχους που προκαλούν υψηλό επίπεδο συμπαθητικού τόνου, ο οποίος θέτει σε κίνηση ολόκληρο τον φυσιολογικό καταρράκτη.Κατά κανόνα, ωστόσο, οι ορμόνες του στρες δεν μπορούν να μειωθούν μέσω της υψηλής φυσικής απόδοσης ή της αντοχής, επειδή η πτήση ή η επίθεση θα ήταν αντιπαραγωγική στην κατάσταση και ο επόμενος στρεσογόνος παράγοντας εμφανίζεται πριν μειωθούν οι ορμόνες του στρες. Υπάρχει επομένως συχνά ο κίνδυνος το σώμα να είναι συνεχώς σε εγρήγορση λόγω συγκεκριμένων στρες. Ο αρχικός προστατευτικός μηχανισμός μπορεί στη συνέχεια να μετατραπεί σε κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακού προβλήματος με τη μορφή υψηλής αρτηριακής πίεσης ή άλλων δευτερογενών ασθενειών.

Ασθένειες και παθήσεις

Ένας υψηλός συμπαθητικός τόνος, ο οποίος μπορεί να αναγνωριστεί από μια συγκέντρωση ορμονών στρες (αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη) πάνω από το φυσιολογικό επίπεδο, προκαλεί μια σειρά βραχυπρόθεσμων, φυσιολογικών αλλαγών στο σώμα, οι οποίες στοχεύουν στη δημιουργία βέλτιστων συνθηκών για διαφυγή ή επίθεση σε περίπτωση απειλής. . Κατ 'αρχήν, λειτουργικοί περιορισμοί που σχετίζονται με την ασθένεια μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο των διαφορετικών φυσιολογικών αλλαγών.

Σε άμεση σχέση με τον συμπαθητικό τόνο είναι μια κακή ισορροπία μεταξύ συμπαθητικού και παρασυμπαθητικού τόνου. Συχνά οδηγεί σε μια σχεδόν μόνιμη κυριαρχία του συμπαθητικού έναντι του παρασυμπαθητικού. Το σώμα έχει πολύ λίγες ευκαιρίες για αναγέννηση επειδή το σώμα βρίσκεται συνεχώς σε κατάσταση συναγερμού και πολλές φυσιολογικές διεργασίες δεν πραγματοποιούνται πλέον σε κανονική λειτουργία.

Τυπικά παράπονα που προκύπτουν από αυτό είναι νευρικότητα, διαταραχές ύπνου με υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας, κράμπες και πεπτικά προβλήματα. Τα σχετικά μη ειδικά συμπτώματα οδήγησαν πολλούς γιατρούς στη διάγνωση της βλαστικής δυστονίας στη δεκαετία του 1950 και αργότερα. Ο όρος είναι αμφιλεγόμενος μεταξύ των ειδικών ιατρών σήμερα, δεδομένου ότι είναι συχνά «μόνο» διαταραχή της σχέσης μεταξύ συμπαθητικού και παρασυμπαθητικού τόνου υπέρ του συμπαθητικού τόνου.

Η μετατοπισμένη σχέση μεταξύ του συμπαθητικού και του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος είναι γνωστή ως συμπαθητικοτονία. Η συμπαθητικοτονία είναι πολύ πιθανό λόγω του γεγονότος ότι οι συχνές καταπόνηση προκαλούν μια περισσότερο ή λιγότερο μόνιμη υψηλή συγκέντρωση ορμονών στρες που δεν μπορούν να «εργαστούν» φυσικά, έτσι ώστε ορισμένες φυσιολογικές διεργασίες να εκτελούνται μόνο σε κατάσταση συναγερμού και να προκαλούν παράπονα.

Η συμπαθητικοτονία ενέχει επίσης κινδύνους για το καρδιαγγειακό σύστημα. Η συχνή αύξηση της αρτηριακής πίεσης λόγω της συχνής απελευθέρωσης των ορμονών του στρες ενέχει τον κίνδυνο ότι η αυξημένη αρτηριακή πίεση και συνήθως επίσης ένας αυξημένος καρδιακός ρυθμός θα γίνει μόνιμος και χρόνιος, δηλαδή θα αναπτυχθεί μόνιμη υπέρταση με όλα τα επακόλουθα.

Είναι πολύ πιθανό ότι οι γενετικοί παράγοντες παίζουν ρόλο. Η διέγερση που προκαλείται από τους στρες είναι πολύ ατομική. Τα συμπαθητικά κέντρα στον νωτιαίο μυελό λαμβάνουν παλμούς από ορισμένες περιοχές του κεντρικού νευρικού συστήματος και ανταποκρίνονται με αύξηση του συμπαθητικού τόνου. Το βασικό μοτίβο ακολουθεί μια γενετική στερέωση και πιθανώς αποκτάται μόνο εν μέρει μέσω των συνθηκών διαβίωσης.