Αναπαραγωγικό φάρμακο

Ο ιατρικός κλάδος της Αναπαραγωγικό φάρμακο υπάρχει από τη δεκαετία του 1980 και ασχολείται με την έρευνα, τη διάγνωση και τη θεραπεία της γονιμότητας. Η γονιμοποίηση in-vitro και in-vito είναι από τους πιο σημαντικούς τομείς της αναπαραγωγικής ιατρικής. Στον τομέα της έρευνας, η αναπαραγωγική ιατρική ασχολείται επίσης με την ανάλυση των κοινωνικών και ηθικών συνεπειών.

Τι είναι η αναπαραγωγική ιατρική;

Η αναπαραγωγική ιατρική ασχολείται με την έρευνα, τη διάγνωση και τη θεραπεία διαδικασιών αναπαραγωγής. Από αυτή την άποψη, ο κύριος στόχος της ιατρικής ειδικότητας είναι στις διαταραχές γονιμότητας. Η έκφραση της αναπαραγωγής σε αυτό το πλαίσιο θεωρείται ως η δημιουργία νέων, αλλά σε μεγάλο βαθμό παρόμοιων ατόμων.

Με την ευρύτερη έννοια, η αναπαραγωγική ιατρική σχετίζεται με τους υποτομείς της ουρολογίας, της γυναικολογίας, της γενετικής και της ανδρολογίας. Ο γιατρός κατανοεί την ανδρολογία ως έρευνα της ανδρικής αναπαραγωγικής ικανότητας. Με την ευρύτερη έννοια, η ανδρολογία αντιστοιχεί στη γυναικολογία για τους άνδρες. Ο ανδρολογικός πρωτοπόρος Carl Schirren ίδρυσε το πρώτο κέντρο αναπαραγωγικής ιατρικής στη Γερμανία το 1983. Ένας από τους πιο σημαντικούς τομείς της αναπαραγωγικής ιατρικής άνοιξε τη δεκαετία του 1980. Τότε ήταν που οι Steptoe και Edwards ανέπτυξαν in vitro γονιμοποίηση.

Αυτή η τεχνητή γονιμοποίηση γέννησε το πρώτο "δοκιμαστικό μωρό" της χώρας στη Γερμανία κατά τη δεκαετία του 1980. Οι διεργασίες τεχνητής γονιμοποίησης έκτοτε βελτιώνονται συνεχώς και αναπτύσσονται περαιτέρω. Το πλαίσιο της αναπαραγωγικής ιατρικής παρέχεται σε μεγάλο βαθμό από τη γερμανική νομοθεσία και τη βιοηθική. Σε σχέση με την τεχνητή γονιμοποίηση, πάντοτε προέκυπταν ηθικά και νομικά ζητήματα. Ακριβώς αυτά τα αμφιλεγόμενα ζητήματα πρέπει να διευκρινιστούν μόνιμα από την αναπαραγωγική ιατρική από την άποψη του ιατρικού δικαίου και της βιοηθικής.

Θεραπείες & θεραπείες

Η αναπαραγωγική ιατρική ασχολείται κυρίως με τη γονιμοποίηση in vivo και in vitro. Το φάσμα της θεραπείας κυμαίνεται από τη θεραπεία ορισμένων διαταραχών γονιμότητας έως την πρόκληση υποβοηθούμενης εγκυμοσύνης σε περίπτωση υπογονιμότητας. Τόσο η in vivo όσο και η in vitro γονιμοποίηση ανήκουν στην υποπεριοχή της λεγόμενης υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Το επίκεντρο αυτής της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι η δημιουργία μιας εγκυμοσύνης μέσω διαφόρων ιατρικών τεχνικών. Αυτές οι τεχνικές περιλαμβάνουν ορμονικές θεραπείες καθώς και χειρουργικές ή ελάχιστα επεμβατικές παρεμβάσεις. Οι διαδικασίες γονιμοποίησης in vivo γονιμοποιούν το αυγό στη μήτρα. Οι μέθοδοι γονιμοποίησης in vitro, από την άλλη πλευρά, σχετίζονται με τεχνητή γονιμοποίηση σε δοκιμαστικό σωλήνα. Στον τομέα της έρευνας, η αναπαραγωγική ιατρική ασχολείται ιδιαίτερα με την περαιτέρω ανάπτυξη μεθόδων γονιμοποίησης in vitro και in vivo. Οι διαγνωστικές μέθοδοι για τη διάγνωση της στειρότητας αναπτύσσονται επίσης συνεχώς στον τομέα της έρευνας.

Εκτός από αυτό, η έρευνα στην αναπαραγωγική ιατρική εξετάζει καινοτόμες μεθόδους αντισύλληψης, όπως η ορμονική αντισύλληψη. Επιπλέον, η ανάλυση των περιβαλλοντικών επιδράσεων σε σχέση με τη γενική γονιμότητα είναι ένας σημαντικός ερευνητικός τομέας του τμήματος. Οι κοινωνικές και ηθικές επιδράσεις των νέων διαδικασιών αναπαραγωγικής ιατρικής καταγράφονται και αναλύονται επίσης στην περιοχή έρευνας για την αναπαραγωγική ιατρική. Αυτό ισχύει, για παράδειγμα, στο ζήτημα του βαθμού στον οποίο ο σχεδιασμός των νέων ταλέντων, που είναι ήδη περιορισμένος σήμερα, είναι ηθικά υπεύθυνος βάσει επιλεγμένων χαρακτηριστικών.

Με την ευρύτερη έννοια, η αναπαραγωγική ιατρική ασχολείται επίσης με την έρευνα βλαστικών κυττάρων. Για παράδειγμα, τα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα λαμβάνονται σε μεγάλο βαθμό από τη γονιμοποίηση in vitro. Σε αυτόν τον τομέα, η αναπαραγωγική ιατρική δεσμεύεται από τις νομικές απαιτήσεις για την έρευνα βλαστικών κυττάρων. Στον τομέα της γονιμοποίησης, η συμμόρφωση με τον νόμο προστασίας του εμβρύου είναι μία από τις πιο σημαντικές προϋποθέσεις-πλαίσιο για την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών μεθόδων και μεθόδων γονιμοποίησης.

Μέθοδοι διάγνωσης και εξέτασης

Κατά κανόνα, ένα ζευγάρι ή ένα άτομο βλέπει έναν ειδικό στην αναπαραγωγική ιατρική, ειδικά εάν δεν είναι σε θέση να μείνει έγκυος. Η αναμνησία είναι ένα συστατικό της αναπαραγωγικής ιατρικής που δεν πρέπει να υποτιμάται. Συνήθως ο γιατρός έχει ήδη μια ιδέα για τις πιθανές αιτίες της διαταραγμένης γονιμότητας.

Οι δοκιμές γονιμότητας εμπίπτουν επίσης στο φάσμα θεραπείας της ειδικότητας. Στους άνδρες, τέτοιες εξετάσεις συνήθως αντιστοιχούν σε δοκιμή λειτουργίας του σπέρματος. Ο αυνανισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την απόκτηση του σπέρματος. Ωστόσο, οι ελάχιστα επεμβατικές διαδικασίες είναι επίσης πιθανές. Η λειτουργία του σπέρματος που λαμβάνεται και αναλύεται με αυτόν τον τρόπο τεκμηριώνεται σε ένα σπερματογράφημα. Πάνω απ 'όλα, αυτή η ανάλυση σπέρματος παρέχει πληροφορίες σχετικά με την πυκνότητα, την ταχύτητα και τη γενική υγεία του σπέρματος. Ο ειδικός στην αναπαραγωγική ιατρική μπορεί να εξετάσει τη γονιμότητα των γυναικών που χρησιμοποιούν τεστ ορμονών. Επιπλέον, οι λαπαροσκοπίες, οι ανακλάσεις της μήτρας και οι εξετάσεις υπερήχων ή η παρακολούθηση του κύκλου είναι πιθανές διαγνωστικές διαδικασίες.

Οι πιο σημαντικές μέθοδοι στον θεραπευτικό τομέα της αναπαραγωγικής ιατρικής είναι η ενδομήτρια γονιμοποίηση, η ενδοκυτταροπλασματική ένεση σπέρματος και η εξαγωγή σπέρματος όρχεων. Επιπρόσθετα, η μικροχειρουργική, η επιδιδυμική αναρρόφηση του σπέρματος και η in vitro ωρίμανση έχουν πλέον μεγάλη σημασία στη θεραπεία αναπαραγωγικής ιατρικής. Στην ενδομήτρια γονιμοποίηση, το σπέρμα εισάγεται απευθείας στη μήτρα της γυναίκας. Αυτή η διαδικασία είναι ιδιαίτερα χρήσιμη όταν μειώνεται ο ρυθμός ροής του σπέρματος.

Η ενδοκυτταροπλασματική ένεση σπέρματος προχωρά ένα βήμα παραπέρα. Το σπέρμα του άνδρα εγχέεται στο κυτόπλασμα του θηλυκού αυγού. Για την απόκτηση σπέρματος, χρησιμοποιείται βιοψία όρχεων στην εξαγωγή σπέρματος όρχεων. Ωστόσο, για in-vitro διαδικασίες, το σπέρμα μπορεί επίσης να ληφθεί από την επιδιδυμία μέσω μικροχειρουργικής, επιδιδυμικής αναρρόφησης σπέρματος. Η in vitro ωρίμανση επηρεάζει γυναίκες με ορισμένες διαταραχές γονιμότητας. Σε αυτή τη διαδικασία, ο επαγγελματίας αναπαραγωγής αφαιρεί τα ανώριμα αυγά από τις ωοθήκες της γυναίκας.

Τα αφαιρούμενα ωάρια ωριμάζουν τεχνητά στον δοκιμαστικό σωλήνα έως ότου είναι γόνιμα. Πολλές διαδικασίες αναπαραγωγικής ιατρικής ελέγχονται κυρίως από ορμόνες και συνεπώς συνοδεύονται από ορμονική θεραπεία. Η εκπλήρωση μιας προηγουμένως ανεκπλήρωτης επιθυμίας να αποκτήσουν παιδιά είναι ο κύριος τομέας όλων των μέτρων αναπαραγωγικής θεραπείας.