Αναμόρφωση

ο Αναμόρφωση χρησιμεύει για να κάνει τον ασθενή ανεξάρτητο μετά από σοβαρές επεμβάσεις, ασθένειες και ατυχήματα. Κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης, οι ασθενείς που εξαρτώνται από τη βοήθεια για μεγάλο χρονικό διάστημα μαθαίνουν να βρίσκουν το δρόμο τους όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητα στην καθημερινή τους ζωή, με πιθανώς νέους περιορισμούς.

Τι είναι η αποκατάσταση;

Η αποκατάσταση είναι μια εντατική συνοδεία ασθενών που έχουν υποστεί περιορισμούς και αναπηρίες λόγω ασθενειών, ατυχημάτων ή σοβαρών θεραπειών που είναι αναγκαίες ως αποτέλεσμα.

Στην αρχή, θα βοηθηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο στο νοσοκομείο και από το νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά ο στόχος της αποκατάστασης πρέπει να είναι να τους δείξει πώς μπορούν να αντιμετωπίσουν την καθημερινή τους ζωή με τη νέα τους κατάσταση μετά τη θεραπεία όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητα. Στην αποκατάσταση, οι ασθενείς μαθαίνουν να χρησιμοποιούν βοηθήματα, να ενσωματώνουν φυσικές αλλαγές στην καθημερινή ζωή, να φροντίζουν τραυματισμούς και να ρυθμίζουν όσο το δυνατόν περισσότερο την ατομική ιατρική τους κατάσταση.

Μετά την αποκατάσταση, οι ασθενείς θα πρέπει να είναι σε θέση να διαχειριστούν χωρίς νοσηλευτικό προσωπικό εάν είναι δυνατόν και να αντιμετωπίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της καθημερινής τους ζωής ακόμη και με βοηθήματα. Ωστόσο, ιατρική περίθαλψη κατά τη διάρκεια και μετά την αποκατάσταση εξακολουθεί να παρέχεται από έναν θεράποντα ιατρό, εάν είναι απαραίτητο, στις περισσότερες περιπτώσεις από τον οικογενειακό γιατρό ή, εάν είναι απαραίτητο, από έναν ειδικό.

Θεραπείες & θεραπείες

Οι ασθενείς αποκατάστασης είχαν ως επί το πλείστον σοβαρά ατυχήματα, θεραπεύσουν μια σοβαρή ασθένεια ή έχουν ήδη θεραπευτεί. Άρρωστοι άνθρωποι αποστέλλονται σε αποκατάσταση λιγότερο συχνά, για τους οποίους η θεραπεία είναι ακόμα πολύ μακριά, αλλά που πρέπει να μάθουν τώρα να αντιμετωπίζουν τις φυσικές συνθήκες που έχουν αλλάξει.

Η αποκατάσταση χρησιμοποιείται συχνά μετά από επεμβάσεις στο μυοσκελετικό σύστημα, ακρωτηριασμούς ή μεταμοσχεύσεις. Αυτά μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της φυσικής γήρανσης, της οστεοαρθρίτιδας ή της αρθρίτιδας, αλλά οι συχνές ασθενείς αποκατάστασης είναι επίσης καρκινοπαθείς. Κατά τη διάρκεια ή μετά τη θεραπεία, είτε είναι επιτυχής είτε όχι, η διάγνωση του καρκίνου συχνά απαιτεί σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις σε εσωτερικά και εξωτερικά όργανα, που έχουν ως αποτέλεσμα μαζικές αλλαγές για τον ασθενή. Ακόμη και οι επιζώντες πρέπει να προσαρμόσουν την καθημερινή τους ζωή μετά την επούλωση σε τέτοιο βαθμό που η αποκατάσταση μπορεί να τους βοηθήσει να εκτελέσουν τα πιο σημαντικά καθήκοντα, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να χρειάζονται συνεχώς βοήθεια.

Η αποκατάσταση είναι επίσης δυνατή για ασθενείς από τα ψυχολογικά και ψυχιατρικά τμήματα. Δεδομένου ότι νοσηλεύτηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ανάλογα με τη σοβαρότητα της ψυχικής ασθένειας, χρειάζονται συχνά υποστήριξη για να επιστρέψουν σε μια κανονική καθημερινή ζωή. Ανάλογα με τον τύπο της ασθένειας, οι ασθενείς με ψυχικές ασθένειες μπορεί επίσης να χρειάζονται την υποστήριξη της αποκατάστασης προκειμένου να αντιμετωπίσουν τους περιορισμούς που προκαλούνται από την ασθένεια και το φάρμακο που απαιτεί.

Ενώ η αποκατάσταση μετά από ατυχήματα και σωματικές ασθένειες επικεντρώνεται στην καθημερινή ιατρική περίθαλψη του ασθενούς από μόνη της, η αποκατάσταση μετά από ψυχολογική θεραπεία στοχεύει στην αντιμετώπιση των απαραίτητων φαρμάκων και την ενσωμάτωσή της στην κανονική καθημερινή ζωή.

Μέθοδοι διάγνωσης και εξέτασης

Οι ασθενείς που βρίσκονται σε αποκατάσταση είτε θεραπεύονται πλήρως από καθαρά ιατρική άποψη είτε βρίσκονται σε μια μεταβατική φάση της θεραπείας τους όπου θα μπορούσαν αρχικά να αποβληθούν στο σπίτι. Η δουλειά των γιατρών είναι να διαγνώσουν και να θεραπεύσουν τον ασθενή σε σημείο που να μπορούν να συνεχίσουν σε εξωτερικούς ασθενείς και να φύγουν από το νοσοκομείο. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να αντιμετωπίσει αμέσως τη νέα κατάσταση στην καθημερινή ζωή - αυτό είναι το καθήκον της αποκατάστασης.

Ο γιατρός είχε συνταγογραφηθεί φάρμακα και βοηθήματα για την καθημερινή ζωή από τον γιατρό που τον παρέπεμψε στην αποκατάσταση. Το φάρμακο έχει διακοπεί και τα βοηθήματα είναι διαθέσιμα - η αποκατάσταση δείχνει μόνο στον ασθενή πώς να τα χρησιμοποιήσει και τι να εξετάσει. Με αυτόν τον τρόπο, δεν εξαρτάται από τη συνεχή παρουσία ιατρικού προσωπικού κατά τη χρήση και την κατάποσή του και μπορεί να αναγνωρίσει προειδοποιητικά σήματα εάν είναι απαραίτητο, ώστε να μπορεί να συμβουλευτεί το γιατρό την κατάλληλη στιγμή σε περίπτωση δυσκολιών.

Διάφορες επαγγελματικές ομάδες εργάζονται στην αποκατάσταση, συμπεριλαμβανομένων λογοθεραπευτών, ορθοπεδικών, διατροφολόγων, μασέρ, ιατρικών βοηθών και ψυχολόγων. Η συμπληρωματική ομάδα στις κλινικές αποκατάστασης μπορεί να αναπτύξει ένα πρόγραμμα θεραπείας που να είναι ακριβώς προσαρμοσμένο στο ιατρικό ιστορικό του ασθενούς, καθώς κάθε περίπτωση αποκατάστασης είναι ατομική και μπορεί να επωφεληθεί από διαφορετική εμπειρογνωμοσύνη. Τα θύματα ατυχημάτων, για παράδειγμα, συχνά λαμβάνουν υποστήριξη από αθλητικούς θεραπευτές, φυσιοθεραπευτές ή αυτοθεραπευτές εκτός από την ψυχολογική περίθαλψη, ενώ οι ασθενείς με καρκίνο είναι πιθανότερο να υποστηρίζονται από ιατρικούς βοηθούς στη χρήση ιατρικών βοηθημάτων στις μεταβατικές φάσεις της θεραπείας τους ή να ζουν με τις συνέπειες του καρκίνου μετά από επιτυχή θεραπεία.

Μετά από γαστρικές και εντερικές επεμβάσεις, για παράδειγμα, είναι συχνά απαραίτητο ένα στόμα, ένας τεχνητός πρωκτός. Αυτό ενέχει σημαντικό κίνδυνο υγιεινής, αλλά χρησιμεύει για την πλήρη επούλωση του εντέρου - ο ασθενής μαθαίνει να φροντίζει για την οστομία κατά την αποκατάσταση.

Δεν γίνονται νέες διαγνώσεις κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης · ​​αυτές έχουν ήδη πραγματοποιηθεί και υποβληθεί σε θεραπεία κατά τη διάρκεια της εσωτερικής θεραπείας. Το προσωπικό αποκατάστασης μπορεί συχνά να αντιμετωπίσει μικρές δυσκολίες με βοηθήματα ή μόνιμες συνέπειες της ίδιας της θεραπείας, υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχουν σοβαρές επιπλοκές. Ως εκ τούτου, το έργο αποκατάστασης συνίσταται μόνο στη χρήση διαφορετικών επιστημονικών κλάδων προσαρμοσμένων στον ασθενή και στην περίπτωσή του, η οποία θεωρείται συγκριτικά ευχάριστη από τον ασθενή.