Ιξώδες πλάσματος και το ιξώδες του αίματος δεν είναι το ίδιο, αλλά συνδέονται στενά. Το πλάσμα κάνει το αίμα να ρέει επειδή αποτελείται κυρίως από νερό. Όταν τα συστατικά του κυτταρικού πλάσματος αυξάνονται, το αίμα μπορεί να χάσει το φυσιολογικό του ιξώδες.
Ποιο είναι το ιξώδες του πλάσματος;
Το ιξώδες είναι ένα μέτρο που περιγράφει το ιξώδες των υγρών. Όσο υψηλότερο είναι το ιξώδες, τόσο πιο παχύ ή πιο ιξώδες το υγρό. Τα ιξώδη υγρά συνδυάζουν ιδιότητες ρευστού με ιδιότητες υλικού. Εάν το ιξώδες είναι υψηλό, τα μεμονωμένα μόρια ενός υγρού συνδέονται στενότερα. Αυτό σας κάνει πιο ακίνητους και το υγρό έχει μικρότερη ροή.
Τα ιξώδη υγρά δεν συμπεριφέρονται ως υγρά Νεύτωνα, δηλαδή όχι αναλογικά. Το ιξώδες εμφανίζεται σε διαφορετικά επίπεδα του ανθρώπινου σώματος, όπως το αίμα. Κατά συνέπεια, το ανθρώπινο αίμα δεν συμπεριφέρεται σαν υγρό Νεύτωνα, αλλά δείχνει μια προσαρμόσιμη και ακανόνιστη συμπεριφορά ροής, η οποία καθορίζεται από το φαινόμενο Fåhraeus-Lindqvist.
Σε αγγεία με στενό αυλό, για παράδειγμα, το ιξώδες αίμα έχει διαφορετική συνοχή από ότι σε αγγεία με μεγάλο αυλό. Αυτές οι συνδέσεις εμποδίζουν τη συγκέντρωση των ερυθροκυττάρων.
Το ιξώδες του πλάσματος του αίματος είναι γνωστό ως ιξώδες πλάσματος. Εξαρτάται από τη συγκέντρωση των μεμονωμένων πρωτεϊνών του πλάσματος και έτσι καθορίζεται συγκεκριμένα, για παράδειγμα, από το επίπεδο του ινωδογόνου στο πλάσμα. Επιπλέον, το ιξώδες του πλάσματος αλλάζει με τη θερμοκρασία. Δεδομένου ότι το πλάσμα είναι περισσότερο υγρό, βελτιώνει τις ιδιότητες ροής του αίματος.
Η λεγόμενη αιμοδυναμική ασχολείται με το ιξώδες του πλάσματος, το ιξώδες του αίματος και τους σχετικούς παράγοντες.
Λειτουργία & εργασία
Το πλάσμα έχει μια ειδική μηχανική ρευστού που καθορίζεται από διαφορετικές δυνάμεις. Παράμετροι όπως η αρτηριακή πίεση, ο όγκος του αίματος, η καρδιακή έξοδος, το ιξώδες πλάσματος ή αίματος και η αγγειακή ελαστικότητα των αιμοφόρων αγγείων είναι εξίσου καθοριστικοί παράγοντες σε αυτό το πλαίσιο όπως ο αυλός των αιμοφόρων αγγείων.
Όλοι οι παράγοντες που αναφέρθηκαν επηρεάζουν ο ένας τον άλλον. Επομένως, μια μεταβολή στον όγκο του αίματος, στον αυλό, στην αγγειακή ελαστικότητα, στην αρτηριακή πίεση ή στην καρδιακή έξοδο επηρεάζει το ιξώδες του αίματος. Το ίδιο ισχύει και στην αντίθετη κατεύθυνση. Επιπλέον, το ιξώδες του αίματος εξαρτάται από το [[αιματοκρίτη, τη θερμοκρασία, τα ερυθροκύτταρα και την παραμορφωτικότητά τους]. Το ιξώδες του αίματος καθορίζεται από πολλές φυσικές και χημικές ιδιότητες.
Το ιξώδες του αίματος συμβάλλει τελικά στον ιδανικό έλεγχο της ροής του αίματος στο σώμα για την κάλυψη μεμονωμένων οργάνων και ιστών όπως απαιτείται.
Σε αντίθεση με άλλα υγρά του ανθρώπινου σώματος, το αίμα δεν συμπεριφέρεται σαν ένα υγρό Νεύτωνα όσον αφορά τη συμπεριφορά ροής του, δηλαδή δεν ρέει γραμμικά. Αντ 'αυτού, η ακανόνιστη συμπεριφορά ροής καθορίζεται κυρίως από το φαινόμενο Fåhraeus-Lindqvist. Το αποτέλεσμα αλλάζει το ιξώδες του αίματος ανάλογα με τη διάμετρο του αγγείου. Σε αγγεία μικρής διαμέτρου, το αίμα είναι λιγότερο ιξώδες. Αυτό αποτρέπει την τριχοειδή στάση. Το ιξώδες του αίματος χαρακτηρίζεται έτσι από διαφορές σε διαφορετικά σημεία στην κυκλοφορία του αίματος.
Η βάση για το φαινόμενο Fåhraeus-Lindquist είναι η παραμόρφωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Κοντά στα τοιχώματα του αγγείου, εμφανίζονται δυνάμεις διάτμησης που μετατοπίζουν τα ερυθροκύτταρα στην αξονική ροή. Αυτή η αξονική μετανάστευση των ερυθρών αιμοσφαιρίων δημιουργεί μια οριακή ροή με λίγα κύτταρα. Η ακραία ροή του πλάσματος χρησιμεύει ως ένα είδος ολισθαίνοντος στρώματος που κάνει το αίμα να φαίνεται πιο υγρό.
Το πλάσμα αποτελείται από περίπου 93 τοις εκατό νερό και περιέχει περίπου επτά τοις εκατό πρωτεΐνες, ηλεκτρολύτες, θρεπτικά συστατικά και μεταβολικούς μεταβολίτες. Με αυτόν τον τρόπο, το πλάσμα υγροποιεί τελικά το αίμα, μειώνει το ιξώδες του και δημιουργεί καλύτερες ιδιότητες ροής για τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Δεδομένου ότι το ιξώδες του πλάσματος έχει αναδρομική επίδραση στο ιξώδες του αίματος, όλες οι αλλαγές στο ιξώδες του πλάσματος έχουν συνέπειες για τις ιδιότητες ροής του ίδιου του αίματος.
Ασθένειες και παθήσεις
Το ιξώδες του αίματος προσδιορίζεται στην ιξωδομετρία. Η διαδικασία μέτρησης καθορίζει την ταχύτητα ροής με βάση τη θερμοκρασία και την ικανότητα ροής που εξαρτάται από την πίεση και την αντίσταση καθώς και την εσωτερική τριβή. Το ιξώδες του πλάσματος μπορεί με τη σειρά του να μετρηθεί χρησιμοποιώντας ένα τριχοειδές ιξωδόμετρο. Σε αντίθεση με τον προσδιορισμό του ιξώδους του αίματος, η επίδραση των δυνάμεων διάτμησης δεν χρειάζεται να συμπεριληφθεί στον υπολογισμό.
Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ του ιξώδους του πλάσματος, του ιξώδους του αίματος, της δυναμικής ροής και της ροής του αίματος στους ιστούς του σώματος. Έτσι, το ανώμαλο ιξώδες στο πλάσμα μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για την παροχή θρεπτικών ουσιών και οξυγόνου σε όλους τους ιστούς του σώματος.
Μια παθολογική αλλαγή στο ιξώδες του πλάσματος σχετίζεται στις περισσότερες περιπτώσεις με σοβαρές ασθένειες. Στο πλαίσιο αυτό, μπορεί να εμφανιστεί το λεγόμενο σύνδρομο υπερευαισθησίας. Οι αλλαγές στο ιξώδες του πλάσματος εξαρτώνται κυρίως από τις αλλαγές στη συγκέντρωση των πρωτεϊνών του πλάσματος. Αύξηση των πρωτεϊνών του πλάσματος συμβαίνει επίσης στο πλαίσιο του συνδρόμου υπερευαισθησίας. Σε αυτό το κλινικό σύμπλεγμα συμπτωμάτων, η συγκέντρωση παραπρωτεΐνης στο πλάσμα ειδικότερα αυξάνεται, ως αποτέλεσμα του οποίου το ιξώδες του αίματος αυξάνεται και η ρευστότητα μειώνεται.
Το σύνδρομο υπερευαισθησίας μπορεί να εμφανιστεί στο πλαίσιο της νόσου του Waldenström. Με αυτό το σύμπλεγμα συμπτωμάτων, η συγκέντρωση IgM στο αίμα αυξάνεται. Το μόριο IgM είναι ένα μεγάλο μόριο που αποτελείται από μονάδες σχήματος Υ που προκαλούν το σύνδρομο υπερευαισθησίας σε συγκεντρώσεις πλάσματος 40 g / l.
Τα σύνδρομα υπερευαισθησίας λόγω αυξημένων επιπέδων παραπρωτεϊνών χαρακτηρίζουν επίσης κακοήθεις ασθένειες. Εκτός από το πολλαπλό μυέλωμα, μια καλοήθης νόσος μπορεί επίσης να παρέχει το πλαίσιο για την αύξηση του ιξώδους σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το σύνδρομο Felty, τον ερυθηματώδη λύκο και τη ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Άλλοι τύποι των λεγόμενων νόσων του ανοσολογικού συμπλέγματος οδηγούν επίσης στην εναπόθεση ανοσοσυμπλοκών που επηρεάζουν το ιξώδες του πλάσματος και τη συμπεριφορά ροής του αίματος. Δεδομένου ότι οι ιδιότητες ροής του αίματος μπορούν επίσης να αλλάξουν μέσω της ακινητοποίησης, συχνά εμφανίζονται παθολογικοί συσσωματώσεις ερυθρών αιμοσφαιρίων σε ακίνητους ασθενείς.
