κρούση

Οπως και κρούση είναι το όνομα που δίνεται για το χτύπημα της επιφάνειας του σώματος για διαγνωστικούς σκοπούς. Το κρουστό αποτελεί μέρος της φυσικής εξέτασης και επιτρέπει την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με την πυκνότητα, το μέγεθος και τη συνοχή των ιστών και των οργάνων που βρίσκονται κάτω από το σημείο χτυπήματος μέσω διαφορετικών ήχων.

Τι είναι το κρουστά;

Ο όρος κρουστά προέρχεται από τα λατινικά. Εκεί "κρουστά" σημαίνει χτύπημα ή χτύπημα. Όταν κρουστά, γίνεται διάκριση μεταξύ άμεσης και έμμεσης κρούσης.

Με άμεση κρούση, τα δάχτυλα κρουστά απευθείας στο δέρμα. Αυτή η διαδικασία περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Joseph Leopold von Auenbrugger το 1761. Αρχικά, τέσσερα δάχτυλα στο ένα χέρι χρησιμοποιήθηκαν για αυτό. Σήμερα, ωστόσο, το άκρο του χεριού χρησιμοποιείται επίσης για άμεση κρούση (π.χ. για κρουστά των ρουλεμάν των νεφρών) ή το χέρι σφιγμένο σε γροθιά, για παράδειγμα για κρουστά της σπονδυλικής στήλης.

Στη μετέπειτα αναπτυγμένη μέθοδο έμμεσης κρούσης, ένα δάχτυλο με το ένα χέρι πιέζεται πρώτα στην περιοχή του σώματος που πρόκειται να εξεταστεί. Στη συνέχεια, ένα δάχτυλο του άλλου χεριού αγγίζεται σε αυτό το δάχτυλο, το οποίο είναι επίσης γνωστό ως πλατύμετρο. Αντί για το δάχτυλο του πλασσίμετρου, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ένα πλαστόμετρο. Αυτή είναι μια λεπτή πλαστική ή χειρουργική σπάτουλα από χάλυβα. Ο ήχος χτυπήματος που παράγεται με τη βοήθεια ενός πλασσίμετρου είναι πιο δυνατός από τον ήχο χτυπήματος που παράγεται κατά τη διάρκεια της κρουστής με ένα δάκτυλο πλασόμετρου. Και στις δύο περιπτώσεις, ωστόσο, η κρούση γίνεται χαλαρά από τον καρπό, με γρήγορο και ελαστικό ρυθμό.

Διαφορετικές ιδιότητες ήχου διακρίνονται σε κρουστά. Ένας δυνατός, επίμονος και κοίλος τόνος ονομάζεται ηχηρός. Ένας υπερηχητικός ήχος χτυπήματος είναι πιο δυνατός, διαρκεί περισσότερο και πιο κοίλος από τον ηχητικό χτύπημα ήχου και μπορεί να ερμηνευθεί ως ένδειξη υπερβολικού περιεχομένου αέρα. Ένα σιγασμένο χτύπημα ακούγεται μάλλον απαλό και θαμπό. Είναι επίσης γνωστός ως ήχος μηρού, επειδή ο ήχος είναι συγκρίσιμος με τον ήχο που ακούγεται όταν πατάτε το μηρό. Ένα τυμπανικό χτύπημα ακούγεται κοίλο, γεμάτο και σαν τύμπανο. Δείχνει κοιλότητες ή απομακρυσμένους εντερικούς βρόχους.

Λειτουργία, αποτέλεσμα και στόχοι

Η κρούση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εξέταση όλων των συστημάτων οργάνων. Η κρούση της κοιλιακής κοιλότητας στοχεύει κυρίως στον προσδιορισμό της συσσώρευσης αέρα ή της συμφόρησης στην εντερική περιοχή. Εάν ο ασθενής πάσχει από σοβαρό κοιλιακό άλγος, η κρούση πραγματοποιείται πρώτα μακριά από τον πόνο, διαφορετικά η κοιλιακή κοιλότητα χωρίζεται σε τέσσερα τεταρτημόρια και το ένα τεταρτημόριο μετά το άλλο κρουστά.

Κανονικά, ο ήχος κτυπήματος στην κοιλιακή περιοχή πάνω από τα όργανα είναι υποτονικός. Μπορεί επίσης να είναι υπερηχητικό έως τυμπανιτικό σε κενά τμήματα του εντέρου. Στην περίπτωση πολύ μεγάλων συσσωρεύσεων αέρα υπάρχει ένα ισχυρό τύμπανο. Εάν ο ήχος του μηρού μπορεί να ακουστεί μέσω κοίλων οργάνων όπως το έντερο, αυτό μπορεί να υποδηλώνει μεγάλο όγκο ή συσσώρευση κοπράνων λόγω δυσκοιλιότητας. Η κρούση μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό του μεγέθους του ήπατος. Η κρούση των πνευμόνων μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Δεδομένου ότι οι πνεύμονες είναι συνήθως γεμάτοι με λίγο αέρα, ο ήχος χτυπήματος που παράγεται ακούγεται δυνατός και χαμηλής συχνότητας.

Είναι ένας ηχηρός χτυπώντας ήχος. Εάν ο ήχος χτυπήματος πάνω από τους πνεύμονες είναι υποτονικός, δηλαδή πιο πνιγμένος από τον ηχητικό χτύπημα, υπάρχει υποψία για έναν όγκο πνεύμονα ή μια μολυσματική διήθηση των πνευμόνων. Στην περίπτωση υπερηχητικού ήχου, η συσσώρευση αέρα ή εγκλεισμός αέρα στους πνεύμονες ή στην κοιλότητα του θώρακα μπορεί να είναι η αιτία. Αυτά μπορεί να προκληθούν, για παράδειγμα, από πνευμοθώρακα, δηλαδή συσσώρευση αέρα στο διάκενο μεταξύ των πνευμόνων και της πνευμονικής μεμβράνης.

Ο πνευμοθώρακας καθιστά δύσκολη την αναπνοή και μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή. Εάν υπάρχει απόσβεση στον πνευμονικό ιστό, μειώνεται η ικανότητα δόνησης.

Αυτό μπορεί να οφείλεται σε εκτεταμένη συμπίεση ιστού ή συσσώρευση υγρών στους πνεύμονες ή στο κενό μεταξύ των πνευμόνων και του υπεζωκότα. Η συμπίεση των ιστών μπορεί να προκληθεί από όγκους. Οι ινώσεις, δηλαδή οι ασθένειες που οδηγούν σε αναδιαμόρφωση του συνδετικού ιστού του πνευμονικού ιστού, πρέπει επίσης να ληφθούν υπόψη στην περίπτωση ενός υποσονικού ήχου χτυπήματος. Το ίδιο ισχύει και για το πνευμονικό οίδημα. Αυτό είναι όπου το νερό που αποθηκεύεται στις κυψελίδες προκαλεί την απόσβεση. Η κρούση μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να ελέγξει την κινητικότητα του διαφράγματος και συνεπώς την ευελιξία των πνευμονικών συνόρων. Αυτό θα ήταν περιορισμένο στην περίπτωση διογκωμένου πνεύμονα, πνευμονικής ίνωσης ή νευρολογικών ελλειμμάτων.

Όμως, όχι μόνο η ποιότητα του ήχου παρέχει πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση της υγείας του ασθενούς κατά τη διάρκεια των κρουστών. Εάν αγγίξετε τις αντίστοιχες περιοχές προκαλεί πόνο, μπορεί να υποτεθεί ότι τα όργανα που έχουν αγγίξει είναι παθολογικά. Για παράδειγμα, τα οδυνηρά νεφρικά κρεβάτια υποδηλώνουν φλεγμονή της νεφρικής λεκάνης, τα οδυνηρά οστά μπορεί να είναι αποτέλεσμα οστεοπόρωσης ή καρκινικής νόσου των οστών.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Κίνδυνοι, παρενέργειες & κίνδυνοι

Η κρούση είναι μια μέθοδος εξέτασης χαμηλού κινδύνου και χωρίς παρενέργειες και ως εκ τούτου αποτελεί αναπόσπαστο μέρος των φυσικών εξετάσεων. Βασικά υπάρχει μόνο μία πιθανή επιπλοκή με τα κρουστά και είναι εξαιρετικά σπάνια. Στην περίπτωση των πολύ πορωδών οστών, για παράδειγμα που προκαλούνται από προχωρημένη οστεοπόρωση ή από ογκώδη όγκο, τα διαδερμικά οστά μπορεί να σπάσουν.

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι οι δονήσεις που δημιουργούνται από το κρουστικό μπορούν να διαπεράσουν μόνο πέντε έως επτά εκατοστά στο βάθος. Αυτό σημαίνει ότι οι υποκείμενες παθολογικές αλλαγές δεν μπορούν να προσδιοριστούν μέσω κρουστών. Ένα αρνητικό εύρημα με την κρούση δεν αποκλείει μια ασθένεια του αντίστοιχου οργάνου. Σε παχύσαρκους ασθενείς, είναι πιο δύσκολο να ληφθούν ευρήματα κρουστών. Ανάλογα με το μέγεθος του σώματος, οι δονήσεις μπορεί να μην φτάνουν καν στα όργανα, έτσι ώστε να ακούγεται ένας σχεδόν γενικευμένος ήχος μηρού.