Κάταγμα μηρού

ΕΝΑ Κάταγμα μηρού ή Κάταγμα μηριαίου είναι ένας συλλογικός όρος για διάφορους τύπους καταγμάτων στο μηρό. Η θεραπεία εξαρτάται από το πού συνέβη το κάταγμα, ποια βλάβη προκάλεσε στο οστό και αν υπέστη επίσης βλάβη ο ιστός και τα νεύρα.

Τι είναι το μηριαίο κάταγμα;

Οπως και Κάταγμα μηρού είναι συνεκτικά ένα σπάσιμο (κάταγμα) του οστού στο μηρό. Αυτό το μηρό οστό (μηριαίο) είναι το ισχυρότερο και μακρύτερο οστό σε ολόκληρο τον ανθρώπινο σκελετό. Βλέποντας από πάνω προς τα κάτω, αποτελείται από ένα κεφάλι, ακολουθούμενο από τον ελαφρώς κεκλιμένο λαιμό του μηρού, ο οποίος με τη σειρά του ανοίγει στον άξονα των οστών.

Στο κάτω άκρο βρίσκεται η αρθρική επιφάνεια για την άρθρωση του γόνατος. Δεδομένου ότι ένα κάταγμα μπορεί να εμφανιστεί σε διαφορετικά σημεία στο οστό και κάθε θέση κατάγματος απαιτεί συγκεκριμένες θεραπείες, υπάρχουν διαφορετικά ιατρικά ονόματα για τα κατάγματα, ανάλογα με το πού συνέβησαν. Γίνεται διάκριση ανάμεσα στο κάταγμα του μηριαίου λαιμού και το κάταγμα του μηριαίου άξονα.

Υπάρχουν επίσης διαλείμματα στα λεγόμενα trochanters, τα οποία βρίσκονται στην άνω πλευρά του οστού. Ένας άλλος τύπος διαφοροποίησης είναι ο τύπος κατάγματος. Στην περίπτωση κατάγματος μηρού, το οστό μπορεί να σπάσει εγκάρσια ή υπό γωνία, μπορεί να θρυμματιστεί, να σπάσει σε μια σπείρα ή μπορεί να οδηγήσει σε θραύση συντριμμιών. Επιπλέον, διακρίνεται μεταξύ ανοιχτών και κλειστών μηριαίων καταγμάτων και μεταξύ σταθερών και ασταθών καταγμάτων.

αιτίες

Η αιτία ενός Κάταγμα μηρού είναι πάντα μια πράξη δύναμης στα οστά. Ανάλογα με τον τύπο δύναμης και τη μορφή με την οποία δρούσε στο οστό, προκύπτουν οι διαφορετικές παραλλαγές του κατάγματος του μηριαίου.

Το ανώτερο μέρος, η κεφαλή, συνήθως σπάει όταν τα ισχία στρίβονται, δηλαδή όταν τα ισχία στρίβονται υπερβολικά, έτσι ώστε οι γοφοί συχνά να υποχωρούν (εξάρθρωση της μηριαίας κεφαλής). Το κάταγμα του μηριαίου λαιμού εμφανίζεται συχνά όταν πέφτουν οι ηλικιωμένοι. Η δομή των οστών τους δεν έχει αλλάξει σπάνια λόγω οστεοπόρωσης, έχουν γίνει πορώδεις και συνεπώς δεν μπορούν πλέον να απορροφήσουν την ξαφνική δύναμη. Το κάταγμα του άξονα των οστών εμφανίζεται συνήθως όταν υπάρχει βία ως μέρος πολλών άλλων τραυματισμών, όπως σε σοβαρά τροχαία ατυχήματα.

Αυτό ονομάζεται πολλαπλό τραύμα (πολυ = πολύ, τραύμα = τραυματισμός). Κάταγμα μηρού στο κάτω άκρο του οστού του μηριαίου οστού εμφανίζεται, για παράδειγμα, όταν η δύναμη συμπιέζεται από το μέτωπο μέσω του γόνατος και δρα στο οστό. Αυτό είναι τυπικό σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα όταν το άτομο γονατίζει στα εξαρτήματα.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Ένα κάταγμα μηρού συνήθως δεν είναι αισθητό μέσω των πρώτων σημείων, καθώς ένα τέτοιο κάταγμα εμφανίζεται ξαφνικά και μέσω ισχυρής δύναμης. Ένα τέτοιο διάλειμμα σχετίζεται φυσικά με πολύ σοβαρό πόνο που μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το κάτω μέρος του σώματος. Σε πολλές περιπτώσεις, ένα κάταγμα του μηρού είναι επίσης ορατό από έξω.

Υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να αναγνωριστεί μια κακή ευθυγράμμιση των οστών με γυμνό μάτι. Ωστόσο, φαίνεται διαφορετικό εάν υπάρχει μόνο μια ρωγμή στα μαλλιά. Αυτό είναι ένα μικρό δάκρυ στο μηρό που προκαλεί σημαντικά λιγότερο πόνο. Ένα τυπικό σύμπτωμα μιας τέτοιας ρωγμής στα μαλλιά είναι ο συνεχής πόνος κατά το περπάτημα και το τρέξιμο.

Μόλις φορτωθεί το προσβεβλημένο πόδι, αναμένεται έντονος πόνος. Πρέπει να πραγματοποιείται πάντοτε ιατρική εξέταση, διαφορετικά μπορεί να αναμένεται μόνιμη βλάβη. Συχνά, τα σοβαρά διογκώματα είναι επίσης σαφή σημάδια κατάγματος στον μηρό. Επιπλέον, μπορεί να υπάρχει εσωτερική αιμορραγία που χρειάζεται επειγόντως ιατρική βοήθεια. Έτσι, ισχύουν τα ακόλουθα: Ένα κάταγμα μηριαίου μπορεί να διαγνωστεί αρκετά καθαρά λόγω των σαφών συμπτωμάτων. Φυσικά, υπάρχουν επίσης σημαντικοί περιορισμοί στην κίνηση, έτσι ώστε ο ενδιαφερόμενος να μην μπορεί πλέον να περπατά σωστά.

Διάγνωση & πορεία

Το πρώτο σύμπτωμα ενός Κάταγμα μηρού είναι πάντα ο πόνος. Επειδή τα οστά εφοδιάζονται με νεύρα, ένα διάλειμμα είναι εξαιρετικά επώδυνο. Τις περισσότερες φορές, οι πληγέντες δεν μπορούν πλέον να κινηθούν επειδή ο πόνος είναι πολύ δυνατός. Το πόδι είναι επίσης ασταθές με κάταγμα μηρού.

Στην περίπτωση ανοικτών καταγμάτων, τα άκρα του οστού μπορεί να κολλήσουν στο δέρμα και το κάταγμα να είναι ορατό. Υπάρχει ένας ιδιαίτερος κίνδυνος μόλυνσης εδώ, καθώς τα μικρόβια μπορούν να διεισδύσουν στον οργανισμό. Επιπλέον, πρήξιμο και μώλωπες συμβαίνουν συχνά στο δέρμα σε κλειστό κάταγμα μηρού. Δεδομένου ότι τα αγγεία σχίζονται επίσης σε κάταγμα, εμφανίζεται αιμορραγία, η οποία προκαλεί τον πρήξιμο του ιστού και μπορεί να θεωρηθεί ως μπλε χρώμα στο δέρμα.

Άλλα πιθανά συμπτώματα είναι νευρικοί τραυματισμοί που μπορούν να οδηγήσουν σε μειωμένη αντίληψη ή παράλυση. Ο γιατρός κάνει πρώτα τη διάγνωση με βάση τα συμπτώματα και τα ορατά σημεία. Ο τύπος του κατάγματος του μηριαίου μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς με ακτινογραφίες, κάτι που αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για την επιλογή της θεραπείας.

Επιπλοκές

Δεδομένου ότι η περιοχή γύρω από το οστό του μηρού τροφοδοτείται πολύ καλά με αίμα, μια επιπλοκή κατάγματος του αυχένα του μηρού μπορεί να είναι μαζική αιμορραγία, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε απειλητικό για τη ζωή σοκ. Ένα κάταγμα ανοιχτού μηρού εγκυμονεί τον κίνδυνο μόλυνσης από εισβολή βακτηρίων. Σε σπάνιες περιπτώσεις, τα παθογόνα εξαπλώνονται μέσω της κυκλοφορίας του αίματος στο σώμα και προκαλούν απειλητική για τη ζωή δηλητηρίαση του αίματος (σήψη).

Η διαταραγμένη επούλωση των οστών μπορεί να οδηγήσει σε εσφαλμένες ευθυγραμμίσεις, στο σχηματισμό πλαστών αρθρώσεων (ψευδοθρόνωση) και σε διαφορά στο μήκος των ποδιών. Σε ενήλικες, αυτό συνήθως οδηγεί σε συντόμευση του προσβεβλημένου ποδιού, ενώ σε παιδιά είναι δυνατή τόσο η ανασταλτική ανάπτυξη όσο και η επιμήκυνση του τραυματισμένου ποδιού. Κατά κανόνα, ένα κάταγμα μηρού πρέπει να αντιμετωπιστεί χειρουργικά: Κατά τη διάρκεια ή μετά τη χειρουργική επέμβαση, βλάβη των νεύρων με παράλυση ή αισθητηριακές διαταραχές, διαταραχές επούλωσης πληγών, θρόμβωση ή πνευμονική εμβολή μπορεί να εμφανιστούν ως επιπλοκές.

Περιστασιακά υπάρχουν διαταραχές του κυκλοφορικού στην περιοχή της μηριαίας κεφαλής, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε θάνατο ιστού. Είναι επίσης δυνατές αλλεργικές αντιδράσεις και ανάπτυξη επώδυνου συνδρόμου Sudeck. Καθώς οι άνθρωποι γερνούν, ο κίνδυνος πιθανής επακόλουθης βλάβης αυξάνεται και η παραμονή στο κρεβάτι για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονία ή πληγές πίεσης (έλκη πίεσης). Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μπορεί πλέον να επιτευχθεί πλήρης θεραπεία, ο ασθενής παραμένει περιορισμένος στην κινητικότητά του και χρειάζεται ανάγκη φροντίδας.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Εάν οι άνθρωποι αισθανθούν πόνο στο μηρό μετά από πτώση, τραυματισμένη κίνηση ή ατύχημα, απαιτείται άμεση ανακούφιση του ποδιού. Εάν τα συμπτώματα ανακουφιστούν μέσα σε λίγα λεπτά και μετά επιτευχθεί πλήρης ανάρρωση, δεν απαιτείται ιατρός.

Εάν ο πόνος επιμένει, εάν εξαπλωθεί ή αν αυξηθεί σε ένταση, πρέπει να συμβουλευτείτε γιατρό. Λόγω των πολυάριθμων ανεπιθύμητων ενεργειών τους, τα φάρμακα για τον πόνο πρέπει να λαμβάνονται μόνο μετά από διαβούλευση με γιατρό. Σε περίπτωση περιορισμένης κινητικότητας, προβλημάτων κινητικότητας ή μείωσης της φυσικής κατάστασης πρέπει να ζητείται η γνώμη ενός γιατρού.

Εάν υπάρχουν αλλαγές στην επιδερμίδα, μώλωπες ή ορατή ανωμαλία στο σκελετικό σύστημα, απαιτείται ιατρική εξέταση. Θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό εάν η λεκάνη είναι κεκλιμένη, μυϊκά προβλήματα ή αισθητηριακές διαταραχές. Οι διαταραχές του πρηξίματος, της ευαισθησίας και της κυκλοφορίας του αίματος είναι σημάδια βλάβης της υγείας που πρέπει να παρουσιαστούν σε γιατρό

Εάν το πόδι δεν μπορεί να φέρει το δικό του σωματικό βάρος ή αν είναι αδύνατο να εκτελέσει τις καθημερινές του υποχρεώσεις, συνιστάται επίσκεψη στο γιατρό. Δεδομένου ότι οι πιθανότητες ανάρρωσης από κάταγμα του μηρού είναι υψηλότερες εάν παρέχεται ιατρική περίθαλψη το συντομότερο δυνατό, θα πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό στα πρώτα σημάδια παρατυπίας.

Θεραπεία & Θεραπεία

Θεραπεία του Κάταγμα μηρού εξαρτάται από τον τύπο του κατάγματος. Ειδικά σε παιδιά και άτομα με σοβαρή υποκείμενη ασθένεια, η κήλη αντιμετωπίζεται συχνά συντηρητικά (χωρίς χειρουργική επέμβαση) εάν είναι δυνατόν.

Η συντηρητική θεραπεία χρησιμοποιείται επίσης για ομαλά και σταθερά κατάγματα. Τα οστά εξακολουθούν να βρίσκονται στην αρχική τους θέση το ένα πάνω στο άλλο και δεν μετατοπίζονται. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αρκεί η ακινητοποίηση του ποδιού χρησιμοποιώντας νάρθηκα ή γύψο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, πραγματοποιείται επέμβαση για την αποκατάσταση της απαραίτητης σταθερότητας στο οστό, το οποίο εκτίθεται σε βαριά φορτία στην καθημερινή ζωή.

Ανάλογα με το υπάρχον κάταγμα, είτε με γενική αναισθησία είτε με τοπική αναισθησία, τα άκρα των οστών επανασυνδέονται και ενισχύονται με βίδες, πλάκες ή ενδομυελικά νύχια. Στην περίπτωση περίπλοκων καταγμάτων στην άνω κεφαλή του οστού, μπορεί επίσης να είναι απαραίτητο να εισαχθεί μια τεχνητή άρθρωση ισχίου.

Εάν το κάταγμα του μηρού είναι κάταγμα συντριμμιών στο οποίο έχει χαθεί υλικό οστού, αυτό μπορεί να αντικατασταθεί από μέρη οστού από το πυελικό οστό.

Προοπτικές και προβλέψεις

Η προοπτική ενός κατάγματος hamstring εξαρτάται από την έκταση και τον τύπο του τραυματισμού. Η θεραπεία του κατάγματος μπορεί να διαρκέσει πολύ. Ωστόσο, στους περισσότερους ασθενείς, τα οστά μεγαλώνουν χωρίς προβλήματα και μετά από συντηρητική θεραπεία και χειρουργική επέμβαση, έτσι ώστε η πρόγνωση να είναι τελικά θετική. Η κινητικότητα του προσβεβλημένου ατόμου πάσχει επίσης σπάνια από τον τραυματισμό. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να διασφαλιστεί ένα θετικό αποτέλεσμα της θεραπείας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν οι γειτονικές δομές έχουν επηρεαστεί από το κάταγμα ή εάν υπάρχει οστεοπόρωση (απώλεια οστού). Μερικοί ασθενείς μπορεί να χρειαστούν επανεγχείρηση

Η πρόγνωση είναι πιο ευνοϊκή εάν σπάσει ο μηριαίος άξονας. Η διαδικασία επούλωσης είναι θετική για περίπου το 90 τοις εκατό όλων αυτών που επηρεάζονται. Μετά από τρεις έως τέσσερις μήνες, το κάταγμα του μηρού έχει τελειώσει. Δεν υπάρχει κίνδυνος μόνιμης ζημιάς.

Αντίθετα, φαίνεται λιγότερο ευνοϊκό με κάταγμα μηριαίου κοντά στην άρθρωση του ισχίου. Εάν το τραυματισμένο πόδι δεν μπορεί πλέον να φορτωθεί πλήρως, έτσι ώστε ο ασθενής να κινηθεί ξανά, υπάρχει συχνά ανάγκη για φροντίδα. Εάν υπάρχει κάταγμα του μηρού κοντά στην άρθρωση του γόνατος, οι ασκήσεις φυσικοθεραπείας είναι δυνατές σε πρώιμο στάδιο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο ασθενής μπορεί να βάλει ξανά βάρος στο πόδι μετά από περίπου δώδεκα εβδομάδες. Εάν υπάρχει ένα μετρομηχανικό κάταγμα μηριαίου, το πόδι μπορεί ακόμη και να φορτωθεί αμέσως μετά τη χειρουργική επέμβαση.

πρόληψη

Ενάντια σε ένα Κάταγμα μηρού Δεν μπορείτε να το αποτρέψετε, όπως συμβαίνει συνήθως μέσω ξαφνικών απροσδόκητων δυνάμεων σε ατυχήματα και πτώσεις.

Μετέπειτα φροντίδα

Η άσκηση είναι μια από τις πιο σημαντικές θεραπείες παρακολούθησης για σπασμένο μηρό. Ο βαθμός στον οποίο μπορεί να πραγματοποιηθεί η κίνηση εξαρτάται από την έκταση του τραυματισμού. Εάν δεν υπάρχει έντονο κατακερματισμένο κάταγμα του μηρού, η προπόνηση με τα πόδια μπορεί να ξεκινήσει λίγες ημέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση.

Ο ασθενής χρησιμοποιεί πατερίτσες στο αντιβράχιο και αυξάνει αργά το φορτίο. Επειδή τα εμφυτεύματα που χρησιμοποιούνται διασφαλίζουν επαρκή σταθεροποίηση του οστού, δεν απαιτείται γύψος. Εάν κατά τη διάρκεια της επέμβασης πραγματοποιηθεί ενδομυελικός καρφί, μερικές από τις εγκάρσιες βίδες αφαιρούνται ξανά μετά από περίπου έξι έως δώδεκα εβδομάδες.

Το σωματικό βάρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βυθίσει τα θραύσματα των οστών. Αυτό επιτρέπει στο κάταγμα να επουλωθεί γρήγορα.Το ενδομυελικό νύχι παραμένει συνήθως στα οστά για έως και δύο χρόνια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, δεν απομακρύνεται καθόλου εφόσον δεν υπάρχουν συμπτώματα. Τα τοποθετημένα πάνελ μπορούν κανονικά να αφαιρεθούν μετά από 1,5 έως 2 χρόνια.

Εάν αυτό είναι δυνατό, οι φυσιοθεραπευτικές ασκήσεις και τα φορτία ξεκινούν λίγο μετά τη λειτουργία του μηρού. Χωρίς αυτά τα μέτρα παρακολούθησης, η διαδικασία επούλωσης θα ήταν σημαντικά μεγαλύτερη. Ένας φυσιοθεραπευτής είναι υπεύθυνος για την παρακολούθηση του εκπαιδευτικού προγράμματος. Φροντίζει ώστε το οστό να μην υπερφορτωθεί. Συνήθως χρειάζονται δώδεκα εβδομάδες για να φορτωθεί ξανά το προσβεβλημένο πόδι.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Σε περίπτωση σπασμένου μηρού, το άτομο που πάσχει πρέπει να το πάρει εύκολα και να αφήσει το σώμα αρκετή ανάπαυση. Οι αθλητικές δραστηριότητες πρέπει να αποφεύγονται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης. Τα στρες πρέπει να μειωθούν και η καθημερινή ζωή πρέπει να προσαρμοστεί στις φυσικές δυνατότητες του ασθενούς.

Δεδομένου ότι η κινητικότητα είναι αυστηρά περιορισμένη, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί προσωρινή αναδιάρθρωση για την εκπλήρωση των καθημερινών καθηκόντων και των καθηκόντων. Η υποστήριξη από φίλους ή συγγενείς μπορεί να θεωρηθεί πολύ χρήσιμη. Το μυοσκελετικό σύστημα είναι γενικά λιγότερο αγχωμένο και πρέπει να αποφεύγεται η σωματική άσκηση. Εάν δεν το κάνετε μπορεί να οδηγήσει σε μετατόπιση των οστών και επιπλοκές στη διαδικασία επούλωσης. Ο ενδιαφερόμενος πρέπει να προστατευθεί από κακή στάση ή μονόπλευρη σωματική πίεση. Οι κινήσεις και οι ασκήσεις εξισορρόπησης φωτός βοηθούν στην πρόληψη πιθανής δυσφορίας των μυών και βλάβης στο σκελετικό σύστημα.

Η παχυσαρκία ή η υπερβολική αύξηση βάρους πρέπει να αποφεύγονται για βέλτιστη ανάρρωση. Προκειμένου το σώμα να μην εκτίθεται σε υπερβολική άσκηση, συνιστούμε ένα σωματικό βάρος που βρίσκεται στις οδηγίες του ΔΜΣ. Καθώς προχωρά η ανάκαμψη, μπορεί να ξεκινήσει μια προσεκτική συσσώρευση των μυών στο πόδι σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό. Λόγω της δυσφορίας, πρέπει να προσέχετε όταν πατάτε το πόδι. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ατυχημάτων και τραυματισμών, καθώς το τραυματισμένο πόδι δεν μπορεί να φορτωθεί με το δικό του βάρος όπως συνήθως.