Ουδετεροφιλία

Με Ουδετεροφιλία αναφέρεται σε έναν αριθμό ουδετερόφιλων (ουδετερόφιλα) στο αίμα που υπερβαίνει το φυσιολογικό επίπεδο. Η ουδετεροφιλία είναι μία από τις πολλές πιθανές μορφές λευκοκυττάρωσης, η οποία είναι ένας κοινός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων, συμπεριλαμβανομένων των ουδετερόφιλων. Υπάρχουν πολλοί ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των ανοσολογικών αντιδράσεων, που προκαλούν προσωρινή ή μόνιμη περίσσεια ουδετερόφιλων.

Τι είναι η ουδετεροφιλία;

Για τα ουδετερόφιλα, τα οποία αποτελούν μέρος του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος, η συντομογραφία Ουδετερόφιλα μεταχειρισμένος. Είναι μια συγκεκριμένη μορφή λευκών αιμοσφαιρίων (λευκοκύτταρα) και αποτελούν τη μεγαλύτερη αναλογία όλων των λευκοκυττάρων. Μια προσωρινή ή μόνιμη αύξηση του αριθμού των ουδετερόφιλων στο αίμα πάνω από το φυσιολογικό είναι γνωστή ως ουδετεροφιλία.

Η ουδετεροφιλία είναι επομένως μια ειδική μορφή λευκοκυττάρωσης, η οποία γενικά χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια αύξηση στον αριθμό των λευκοκυττάρων. Τα κοκκιοκύτταρα ουδετερόφιλων ανήκουν στην μη ειδική έμφυτη ανοσολογική άμυνα. Είναι μόνιμα «σε περιπολία» στο αίμα και σε ανενεργή μορφή επίσης ως «στύλοι» στον ιστό. Μια ταχεία και βραχυπρόθεσμη αύξηση του αριθμού τους στο αίμα μπορεί να είναι μια ανοσολογική αντίδραση ή να υποδηλώνει ασθένεια των ίδιων των ουδετερόφιλων.

Η πλειονότητα των ουδετερόφιλων είναι τα λεγόμενα τμηματοποιημένα, διαφοροποιημένα ουδετερόφιλα, εκ των οποίων 3.000 έως 5.800 ανά μικρολίτρο κυκλοφορούν κανονικά στο αίμα. Τα ουδετερόφιλα κοκκιοκύτταρα με πυρήνες ράβδου, τα οποία δεν έχουν ακόμη πλήρως διαφοροποιηθεί, εμφανίζονται συνήθως με αριθμό περίπου 150 έως 400 ανά μικρολίτρο αίματος.

αιτίες

Η ουδετεροφιλία μπορεί να προκληθεί από πολλούς ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες και παράγοντες. Στις περισσότερες περιπτώσεις προσωρινής αύξησης των κοκκιοκυττάρων των ουδετερόφιλων, μόνο οι ενδογενείς αιτίες όπως η απελευθέρωση των ορμονών του στρες - ειδικά η αδρεναλίνη - παίζουν τον μεγαλύτερο ρόλο.

Σε εξωτερικές περιστάσεις που προκαλούν οξύ άγχος με απότομη αύξηση του επιπέδου της αδρεναλίνης, το σώμα είναι προετοιμασμένο για σύντομη μυϊκή και διανοητική μέγιστη απόδοση για πτήση ή επίθεση. Αυτό περιλαμβάνει επίσης τη λήψη προφυλάξεων έτσι ώστε σε περίπτωση τραυματισμών όσο το δυνατόν λιγότερου αίματος να χαθεί με τη στένωση των περιφερικών αιμοφόρων αγγείων και την ικανότητα αντίδρασης πιο γρήγορα σε μικρόβια που χρησιμοποιούν πιθανούς εξωτερικούς τραυματισμούς ως πύλη.

Ως προληπτικό μέτρο, το ανοσοποιητικό σύστημα προκαλεί προσωρινή ουδετεροφιλία, η οποία υποχωρεί μετά από περίπου μία ώρα. Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι επίσης η αιτία της ουδετεροφιλίας σε οξεία φλεγμονή, σοβαρούς τραυματισμούς, χειρουργικές επεμβάσεις και λοιμώξεις, καθώς και αύξηση του επιπέδου των γλυκοκορτικοειδών. Η δραστική αύξηση του αριθμού των ουδετερόφιλων συνδέεται συνήθως με τη λεγόμενη στροφή προς τα αριστερά.

Ένας αυξανόμενος αριθμός μη πλήρως ανεπτυγμένων ουδετερόφιλων σε σχήμα ράβδου διοχετεύεται από το μυελό των οστών στην κυκλοφορία του αίματος.Μια παρόμοια διαδικασία ως απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος συμβαίνει σε χρόνια φλεγμονή και σε ορισμένους τύπους νεοπλασίας (καρκίνος). Μία ιδιαίτερα σοβαρή μορφή ουδετεροφιλίας εμφανίζεται σε χρόνια κοκκιοκυτταρική λευχαιμία όπως η μυελοειδής λευχαιμία, στην οποία, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, οι γενετικοί παράγοντες οδηγούν σε έναν ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό των προδρόμων κυττάρων των λευκοκυττάρων.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Η αύξηση των κοκκιοκυττάρων των ουδετερόφιλων πάνω από το κανονικό επίπεδο είναι συνήθως εντελώς ασυμπτωματική. Τα συμπτώματα εμφανίζονται μόνο σε σχέση με τους παράγοντες που προκαλούν ουδετεροφιλία. Για παράδειγμα, η φλεγμονή ή ο τραυματισμός μπορεί να προκαλέσει πόνο, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποδοθεί στην ουδετεροφιλία που στη συνέχεια αναπτύσσεται.

Τα παράπονα και τα σημάδια που μπορούν να συσχετιστούν με το πλήθος άλλων αιτιών δεν προκαλούνται ούτε επιδεινώνονται από τον παθολογικά αυξημένο αριθμό ουδετερόφιλων.

Διάγνωση & πορεία της νόσου

Δεδομένου ότι η ουδετεροφιλία είναι εντελώς απαλλαγμένη από συμπτώματα, συνήθως ανακαλύπτεται κατά τύχη κατά τη διάρκεια εργαστηριακών εξετάσεων αίματος. Ο συνηθισμένος προσδιορισμός των τιμών αίματος στο εργαστήριο επιτρέπει τη διαφοροποίηση μεταξύ των διαφόρων λευκοκυττάρων. Γίνεται διάκριση μεταξύ ουδετερόφιλων, λεμφοκυττάρων, μονοκυττάρων, ηωσινόφιλων και βασεόφιλων, τα οποία εκτελούν διαφορετικές εργασίες στο ανοσοποιητικό σύστημα.

Η πορεία της ουδετεροφιλίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πορεία των αιτιολογικών παραγόντων. Μπορεί να είναι αυτορυθμιζόμενη, όπως στην περίπτωση μιας αγχωτικής κατάστασης, ή μπορεί επίσης να επιλυθεί ξανά μετά την αντιμετώπιση μιας τοπικής ή συστημικής λοίμωξης, ή στην περίπτωση μυελοειδούς λευχαιμίας - εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία - μπορεί να πάρει μια σοβαρή πορεία.

Επιπλοκές

Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν υπάρχουν συγκεκριμένα συμπτώματα ή επιπλοκές με ουδετεροφιλία. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, η ουδετεροφιλία μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή και μόλυνση πιο γρήγορα. Τα συμπτώματα είναι πολύ διαφορετικά, έτσι ώστε στις περισσότερες περιπτώσεις η ουδετεροφιλία διαγιγνώσκεται σχετικά αργά. Ωστόσο, η ουδετεροφιλία δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία στο σώμα του ατόμου.

Σε πολλές περιπτώσεις, το παράπονο εξαφανίζεται εντελώς όταν τελειώσει η μόλυνση ή η φλεγμονή. Δεν απαιτείται ειδική θεραπεία. Ωστόσο, η ουδετεροφιλία μπορεί επίσης να εμφανιστεί ως αποτέλεσμα της λευχαιμίας και να έχει αρνητική επίδραση στην ποιότητα ζωής. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι δυνατή η θεραπεία της ουδετεροφιλίας με τη βοήθεια φαρμάκων.

Ωστόσο, ούτε εδώ υπάρχουν επιπλοκές. Το προσδόκιμο ζωής του ασθενούς δεν επηρεάζεται επίσης από ουδετεροφιλία. Κατά κανόνα, αυτή η ασθένεια δεν μπορεί να προληφθεί. Ωστόσο, πρέπει να ληφθούν μέτρα υγιεινής, ειδικά μετά τη χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να αποφευχθούν λοιμώξεις και φλεγμονές.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Συνήθως μια ταχεία και βραχυπρόθεσμη αύξηση των λευκοκυττάρων στο αίμα υποδηλώνει μια ανοσολογική αντίδραση στο σώμα ή την απελευθέρωση της αδρεναλίνης της ορμόνης του στρες, η οποία αρχικά δεν απαιτεί ιατρική περίθαλψη καθώς τα επίπεδα της τιμής μειώνονται από μόνα τους.

Ωστόσο, εάν ούτε ένας τραυματισμός, μια οξεία φλεγμονή ή μια μόλυνση είναι η αιτία για αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων, η ουδετεροφιλία δεν μπορεί να αποκλειστεί. Δεδομένου ότι η ίδια η ουδετεροφιλία δεν αποκαλύπτει συμπτώματα, συνήθως ανιχνεύεται μόνο στον αριθμό αίματος λόγω άλλων συμπτωμάτων.

Μια επίσκεψη στον γιατρό θα πρέπει επομένως να είναι πάντοτε σκόπιμη, εάν ο ασθενής αισθάνεται άβολα, κουρασμένος ή ανυπόμονος για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς κανένα αναγνωρίσιμο σημάδι ασθένειας. Δεδομένου ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι σοβαροί τραυματισμοί ή λοιμώξεις οδηγούν εκείνους που έχουν προσβληθεί στον γιατρό, η ασθένεια διαγιγνώσκεται συνήθως λαμβάνοντας δείγμα αίματος. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η ουδετεροφιλία σχετίζεται επίσης με λευχαιμία. Εδώ, τα ίδια τα λευκοκύτταρα είναι ο πρωταρχικός παράγοντας που ευθύνεται για την ασθένεια που βασίζεται σε γενετικές αλλαγές μυελού των οστών, η οποία απαιτεί την άμεση έναρξη της θεραπείας.

Θεραπεία & Θεραπεία

Η θεραπεία της ουδετεροφιλίας εξαρτάται πάντα από τη θεραπεία της υποκείμενης πρωτοπαθούς νόσου ή από την απομάκρυνση πιθανών εξωγενών παραγόντων. Αυτά περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, τη χορήγηση ορισμένων φαρμάκων ή μια αλλαγή στον τρόπο ζωής, για παράδειγμα εάν το κάπνισμα είναι η κύρια αιτία της ουδετεροφιλίας.

Κατά κανόνα, μετά την επιτυχή θεραπεία της υποκείμενης νόσου, ο αριθμός των ουδετερόφιλων και των άλλων λευκοκυττάρων σταματάει ξανά στο φυσιολογικό εύρος. Αυτό σημαίνει ότι με την εξάλειψη των παραγόντων ενεργοποίησης, εναπόκειται στο ανοσοποιητικό σύστημα να αποκαταστήσει τις φυσιολογικές συνθήκες. Μια θεραπεία που στοχεύει άμεσα στη μείωση των ουδετερόφιλων χωρίς να λαμβάνει υπόψη τους αιτιολογικούς παράγοντες δεν υπάρχει και δεν θα είχε νόημα.

Η κατάσταση είναι διαφορετική μόνο στην περίπτωση οξείας μυελογενής λευχαιμίας. Στην ασθένεια που προκαλείται από γενετικές αλλαγές στο μυελό των οστών, ο εξαιρετικός πολλαπλασιασμός των ίδιων των λευκοκυττάρων είναι η κύρια ασθένεια. Οι πιθανές μορφές θεραπείας στοχεύουν επομένως άμεσα στη μείωση του ανεξέλεγκτου πολλαπλασιασμού.

Προοπτικές και προβλέψεις

Η πρόγνωση της ουδετεροφιλίας συνδέεται συχνά με την αιτία της νόσου. Εάν οι εξωτερικές περιστάσεις είναι υπεύθυνες για τη βλάβη στην υγεία, η περαιτέρω πορεία της νόσου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προθυμία του ατόμου να αλλάξει. Το επίμονο άγχος και οι καταστάσεις ισχυρού συναισθηματικού στρες οδηγούν στις φυσικές ανωμαλίες.

Ακόμα και χωρίς ιατρική περίθαλψη, το άτομο που επηρεάζεται πρέπει να μάθει να μπορεί να αντιμετωπίζει τις εξελίξεις της ζωής και τις καθημερινές προκλήσεις με πιο χαλαρό τρόπο. Πολλές τεχνικές αυτορρύθμισης μπορούν ήδη να βοηθήσουν στην ανακούφιση του στρες και στην ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Σε πολλές περιπτώσεις, συνιστάται η συνεργασία με ψυχοθεραπευτή, καθώς η επιτυχία της θεραπείας βελτιώνεται σημαντικά. Οι συμπεριφορές και οι γνωστικές τεχνικές μαθαίνονται έτσι ώστε να είναι δυνατός ένας καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης αγχωτικών καταστάσεων. Η φαρμακευτική αγωγή ξεκινά συχνά σε περίπτωση φυσικής ανωμαλίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι δυνατότητες αυτοβοήθειας δεν επαρκούν για να επιτευχθεί διαρκής βελτίωση. Απαιτείται μακροχρόνια θεραπεία έτσι ώστε ο οργανισμός να ρυθμίζεται.

Κατ 'αρχήν, η πρόγνωση βελτιώνεται εάν βελτιστοποιηθεί ο τρόπος ζωής του ατόμου. Έχει αποδειχθεί ότι η αποφυγή επιβλαβών ουσιών όπως η νικοτίνη ή το αλκοόλ μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων. Επιπλέον, η κατανάλωση φαρμάκων πρέπει να πραγματοποιείται μόνο σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό. Διαφορετικά, μπορεί να εμφανιστούν παρενέργειες που οδηγούν σε αύξηση των συμπτωμάτων.

πρόληψη

Λόγω των πολλών πιθανών αιτιών της ουδετεροφιλίας, τα άμεσα προληπτικά μέτρα που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την εμφάνιση της νόσου είναι δύσκολο να φανταστούν. Τα έμμεσα μέτρα που επιφέρουν ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, κατ 'αρχήν, σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να ξεπεράσει τους περισσότερους από τους αιτιολογικούς παράγοντες, όπως λοιμώξεις, εγχειρήσεις και τραυματισμούς, και ότι η διαλείπουσα ουδετεροφιλία υποχωρεί από μόνη της.

Μετέπειτα φροντίδα

Στην περίπτωση της ουδετεροφιλίας, τα μέτρα και οι επιλογές για τη φροντίδα παρακολούθησης είναι στις περισσότερες περιπτώσεις πολύ περιορισμένα, έτσι ώστε το άτομο που πάσχει από αυτήν την ασθένεια εξαρτάται σίγουρα από την άμεση ιατρική περίθαλψη. Όσο νωρίτερα αναγνωριστεί και αντιμετωπιστεί η ασθένεια, τόσο καλύτερη είναι η περαιτέρω πορεία συνήθως, έτσι ώστε το άτομο που επηρεάζεται να συμβουλευτεί έναν γιατρό στα πρώτα συμπτώματα και σημεία της νόσου.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αυτοθεραπεία δεν μπορεί να συμβεί, έτσι ώστε να συμβουλευτείτε έναν γιατρό στα πρώτα σημάδια της νόσου. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν ουδετεροφιλία εξαρτώνται συνήθως από διάφορα φάρμακα. Είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι λαμβάνεται τακτικά και ότι η δοσολογία είναι σωστή για την ανακούφιση των συμπτωμάτων σωστά και μόνιμα.

Εάν κάτι είναι ασαφές ή εάν έχετε απορίες, πρέπει πρώτα να συμβουλευτείτε έναν γιατρό. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, οι τακτικοί έλεγχοι και εξετάσεις από γιατρό είναι συνήθως πολύ σημαντικοί για να προσδιοριστεί περαιτέρω βλάβη στα εσωτερικά όργανα. Ωστόσο, η περαιτέρω πορεία της ουδετεροφιλίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το χρόνο της διάγνωσης και επίσης από τη σοβαρότητα της νόσου, έτσι ώστε να μην είναι δυνατή μια γενική πρόβλεψη.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Λόγω του πλήθους πιθανών αιτιών ουδετεροφιλίας, οι προσεγγίσεις για αυτοβοήθεια είναι λιγότερο συγκεκριμένες από τις ευρείες. Εκτός από την εξειδικευμένη θεραπεία της υποκείμενης νόσου, είναι κεντρικής σημασίας η υποστήριξη του σώματος στη διαδικασία επούλωσης. Όλα όσα βοηθούν στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος βοηθούν επίσης στην ανακούφιση των φλεγμονωδών διεργασιών στο σώμα.

Το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να ενισχυθεί με διάφορους τρόπους: Μια ισορροπημένη διατροφή, η οποία προσαρμόζεται στην αντίστοιχη ηλικία, την ενεργειακή απαίτηση και την κατάσταση της υγείας, αποτελεί τη βάση ενός ισορροπημένου τρόπου ζωής. Δεδομένου ότι το σώμα εξασθενεί από την κατανάλωση επιβλαβών ουσιών όπως η νικοτίνη και το αλκοόλ, είναι σημαντικό να το μειώσετε ή να το κάνετε χωρίς αυτό εντελώς. Επιπλέον, το άγχος είναι ένας αρνητικός παράγοντας που επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα. Εάν το άγχος δεν μπορεί να αποφευχθεί, συνιστάται να ενσωματωθεί μια ισορροπία άσκησης και χαλάρωσης στην καθημερινή ζωή. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της κλινικής εικόνας, υπάρχουν μεμονωμένες επιλογές για εφαρμογή όσον αφορά τη διάρκεια και την ένταση.

Αν και η κλινική εικόνα της ουδετεροφιλίας εμφανίζεται τόσο ετερογενής, υπάρχουν έμμεσοι τρόποι για να υποστηρίξετε τη διαδικασία επούλωσης και να ανακουφίσετε τα συμπτώματα στην καθημερινή ζωή.