Mycoplasma fermentans είναι ένας παρασιτικός μικροοργανισμός με τη μορφή βακτηρίου που έχει ήδη ανιχνευθεί σε διάφορες περιοχές του ανθρώπινου σώματος. Ανήκει στην τάξη των Mollicutes, ειδικά στην οικογένεια των Mycoplasmataceae.
Τι είναι το Mycoplasma fermentans;
Το Mycoplasma fermentans ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1952 από τους Ruiter και Wentholt ενώ ερευνούσε μια γεννητική λοίμωξη. Δύο χρόνια αργότερα θα μπορούσε να αποδειχθεί και πάλι από τον Edward, ο οποίος έδωσε το βακτήριο το σημερινό του όνομα το 1955. Έκτοτε, τέσσερα διαφορετικά στελέχη του είδους έχουν μελετηθεί και χαρακτηριστεί εκτενώς.
Το Mycoplasma fermentans ζει ως παράσιτο στο ανθρώπινο σώμα, το οποίο δρα ως ο μοναδικός ξενιστής του και ως εκ τούτου ως πηγή τροφής για χοληστερόλη, ζάχαρη και διάφορα αμινοξέα. Δεδομένου ότι ένα παθογόνο αποτέλεσμα του βακτηρίου εξακολουθεί να είναι αμφιλεγόμενο, το Mycoplasma fermentans αναφέρεται μερικές φορές μόνο ως κοινά ή παραφυσικά - μορφές ζωής που ζουν σε βάρος του ξενιστή τους, αλλά δεν το βλάπτουν σε αντάλλαγμα.
Ο βασικός βιότοπος του Mycoplasma fermentans είναι η περιοχή των γεννητικών οργάνων, όπου συνδέεται με την επιφάνεια των κυττάρων από το επιθήλιο, έναν βασικό ιστό χωρίς αιμοφόρα αγγεία. Επιπλέον, επιβεβαιώνεται η εμφάνισή του στην αναπνευστική και ουροποιητική οδό.
Εμφάνιση, διανομή και ιδιότητες
Το κύριο χαρακτηριστικό των Mycoplasma fermentans είναι η έλλειψη κυτταρικού τοιχώματος. Το βακτήριο περιβάλλεται μόνο από μεμβράνη λιποπρωτεΐνης και ως εκ τούτου δεν μπορεί να χρωματιστεί με την κλασική χρώση Gram για οπτικοποίηση σε μικροσκοπία φωτός. Παρομοίως, η πολυμερή κάψουλα κατασκευασμένη από σάκχαρο ή αμινοξέα, η οποία διαφορετικά εμφανίζεται συχνά σε βακτήρια, δεν υπάρχει. Συνήθως χρησιμεύει για την προστασία από το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Το Mycoplasma fermentans επίσης δεν σχηματίζει σπόρια, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να προκύψει κανένα τοίχωμα σπορίων, το οποίο συχνά είναι πολύ παχύ, για προστασία. Η οσμωτική αντίσταση του βακτηρίου είναι επομένως αρκετά χαμηλή.
Λόγω της έλλειψης κυτταρικών τοιχωμάτων, οι πενικιλίνες που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι αναποτελεσματικές έναντι του Mycoplasma fermentans, επειδή τα αντιβιοτικά έχουν σχεδιαστεί αποκλειστικά για να εμποδίσουν τη σύνθεση βακτηριακών κυτταρικών τοιχωμάτων. Το ίδιο ισχύει και για το ένζυμο λυσοζύμη, το οποίο εμφανίζεται στο σώμα και παίζει ρόλο στο ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα διασπώντας τα κυτταρικά τοιχώματα των παθογόνων βακτηρίων. Αντιθέτως, τα λεγόμενα μακρολίδια, τα οποία διαταράσσουν την πρωτεϊνική σύνθεση του βακτηρίου και έτσι αναστέλλουν την ανάπτυξή του, μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά. Οι κινολόνες, οι οποίες προσβάλλουν το βακτηριακό γονιδίωμα, είναι μια εναλλακτική λύση σε αυτό.
Με μέγεθος μόλις 0,1 έως 0,6 μικρόμετρα, το Mycoplasma fermentans είναι ένα από τα μικρότερα βακτήρια ικανά να πολλαπλασιαστούν ανεξάρτητα. Έχει ενεργό μεταβολισμό και είναι αποδεδειγμένα ικανό να μετατρέπει ή να ζυμώνει σάκχαρα, όπως γλυκόζη ή φρουκτόζη, αλλά και διάφορα αμινοξέα που χρησιμοποιούν ένζυμα. Ωστόσο, το Mycoplasma fermentans δεν είναι ικανό για ορισμένες μεταβολικές διεργασίες. Ένα παράδειγμα αυτού είναι η έλλειψη βιοσύνθεσης χοληστερόλης και η προκύπτουσα ανάγκη να ληφθεί χοληστερόλη από τα τρόφιμα.
Το Mycoplasma fermentans έχει τόσο RNA όσο και DNA, αλλά το γονιδίωμα είναι πολύ μικρό. Εμφανίζεται σε κυκλικό σχήμα και είναι πλέον πλήρως γνωστό στο σύνολό του. Υπάρχουν συνολικά πάνω από ένα εκατομμύριο ζεύγη βάσεων συνολικά.
Το Mycoplasma fermentans έχει ειδικά επιφανειακά μόρια για προσκόλληση στα επιθηλιακά κύτταρα των ανθρώπων. Ωστόσο, αυτές δεν είναι οι επεκτάσεις τύπου νήματος (pili) που είναι διαφορετικά κοινές στα βακτήρια. Δεν απαιτείται οξυγόνο για επακόλουθη ανάπτυξη. Ωστόσο, το Mycoplasma fermentans είναι προαιρετικά αναερόβιο, δηλαδή μπορεί να αναπτυχθεί ακόμη και παρουσία οξυγόνου. Μια θερμοκρασία 37 βαθμών Κελσίου έχει αποδειχθεί ότι είναι η ιδανική κατάσταση ανάπτυξης. Από αυτή την άποψη, το βακτήριο προσαρμόζεται βέλτιστα στη ζωή των ανθρώπων.
Ασθένειες και παθήσεις
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι το Mycoplasma fermentans δεν είναι συμβιβαστής, αλλά μονόπλευρος δικαιούχος με τον άνθρωπο ως οργανισμό ξενιστή. Ωστόσο, ο βαθμός στον οποίο το βακτήριο έχει παθογόνο, δηλ. Αποτέλεσμα που προκαλεί ασθένειες, εξακολουθεί να είναι ασαφές. Έχουν ήδη πραγματοποιηθεί αρκετές μελέτες σχετικά με αυτό το θέμα, αλλά δεν παρείχαν σαφή στοιχεία για τη σχέση μεταξύ της εμφάνισης του Mycoplasma fermentans και ορισμένων ασθενειών. Δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμη μελέτες αυτού του είδους, πράγμα που σημαίνει ότι η σημασία αυτού του βακτηρίου στο ανθρώπινο σώμα παραμένει αβέβαιη.
Ωστόσο, το Mycoplasma fermentans εξακολουθεί να εντοπίζεται σε παθολογικές εξετάσεις ορισμένων ασθενειών και συνεπώς σχετίζεται με αυτές. Το βακτήριο φαίνεται να είναι ένα είδος υποστήριξης για το πραγματικό παθογόνο. Από αυτήν την άποψη, συχνά γίνεται λόγος για συν-μόλυνση ή σύζευξη με άλλη λοίμωξη, έτσι ώστε να επιταχυνθεί ή να επιταχυνθεί η πορεία της λοίμωξης.
Το Mycoplasma fermentans σχετίζεται κυρίως με μολύνσεις από HIV, καθώς οι αυτοψίες έχουν ήδη αποδείξει την ταυτόχρονη εμφάνιση του βακτηρίου. Αλλά πρέπει επίσης να γίνεται αναφορά σε ορισμένες αναπνευστικές ασθένειες, ρευματικά παράπονα ή αρθρίτιδα.
Συχνά τα συμπτώματα της φλεγμονής που προκαλούνται από το Mycoplasma fermentans είναι κόπωση και μυϊκός πόνος. Επομένως, η σύνδεση με ασθένειες όπως η ινομυαλγία ή το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης ή το CFS είναι προφανής, αλλά δεν έχει αποδειχθεί. Ακόμα και στην περίπτωση φλεγμονής στον προτιμώμενο βιότοπο, στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, δεν έχουν αποδειχθεί στοιχεία για την αιτία.
