Εμφάνιση και καλλιέργεια της παπαρούνας καλαμποκιού
Το όνομα Παπαρούνα καλαμποκιού έλαβε το φυτό επειδή τα λουλούδια του "χτυπούν" μαζί στον άνεμο. Ο όρος προέρχεται αρχικά από τα ελληνικά ("mekon" = παπαρούνα). Το γενικό όνομα Papaver, από την άλλη πλευρά, προέρχεται από τα λατινικά. "Παπά" σημαίνει "παιδική τροφή" και "vernum" σημαίνει "πραγματικό". Ο λόγος για αυτό είναι η χρήση χυμού παπαρουνόσπορου στο παιδικό κουάκερ για να αφήσει τα παιδιά να κοιμηθούν καλύτερα. Άλλα ονόματα με τα οποία είναι γνωστή η παπαρούνα καλαμποκιού είναι Λουλούδι φωτιάς, Φωτιά παπαρούνα, Παπαρούνες πεδίου, Λουλούδι αίματος ή Τριαντάφυλλο καλαμποκιού.
Το φυτό βοτάνων ηλικίας 1 έως 2 ετών φτάνει σε ύψος έως και ενενήντα εκατοστά. Κατά κανόνα, ωστόσο, δεν είναι τόσο υψηλό - τουλάχιστον οκτώ ίντσες, υπό την προϋπόθεση ότι μπορεί να αναπτυχθεί ανενόχλητα. Ο γαλακτώδης χυμός βρίσκεται μέσα στο στέλεχος του φυτού, το στέλεχος είναι τριχωτό και αρκετά λεπτό. Επιπλέον, δεν είναι διακλαδισμένο. Τα φύλλα του φυτού έχουν μήκος περίπου 6 ίντσες και περίγραμμα. Οι τομές τους είναι πριονισμένες και οδοντωτές. Η παπαρούνα καλαμποκιού ανθίζει ειδικά το καλοκαίρι. Ανθίζουν μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου.
Τα λουλούδια της παπαρούνας είναι ξεχωριστά στο τέλος του στελέχους και είναι ερμαφροδιτικά. Έχουν διπλό φάκελο λουλουδιών και είναι πολυάριθμα, με τα τριχωτά σέπαλα του λουλουδιού να πέφτουν όταν ανοίγουν. Η διάμετρος των corollas είναι μεταξύ πέντε και δέκα εκατοστών, γεγονός που τους κάνει να φαίνονται πολύ πλούσιοι σε σύγκριση με το στέλεχος. Ωστόσο, το μέγεθος μπορεί να διαφέρει πολύ μεταξύ των λουλουδιών.
Η παπαρούνα έχει ένα πολύ τυπικό, κυρίως μοβ ή κόκκινο χρώμα. Ωστόσο, βρέθηκαν επίσης μοβ ή λευκά πέταλα. Στη μέση των λουλουδιών υπάρχει συνήθως μια μαύρη κηλίδα, η οποία συχνά περιγράφεται σε λευκό - αν και πολύ λεπτή. Το σχήμα των πετάλων θυμίζει ζαρωμένο χαρτί κρεπ. Αυτό καθιστά την παπαρούνα εύκολο να αναγνωριστεί. Το καψάκιο της παπαρούνας καλαμποκιού μπορεί να αναπτυχθεί σε δύο εκατοστά και περιέχει αρκετές εκατοντάδες σπόρους. Οι σπόροι που περιέχει πωλούνται σε καταστήματα ως σπόροι παπαρούνας.
Ως βαθιά ρίζα, η παπαρούνα φτάνει σε βάθος ρίζας έως και ένα μέτρο. Κατά κανόνα, το φυτό ανθίζει μόνο για λίγες μέρες. Δεν είναι γνωστό από πού προήλθε αρχικά η παπαρούνα καλαμποκιού, αλλά οι βοτανολόγοι υποθέτουν ότι προέρχεται από τη Βόρεια Αφρική ή την Ευρασία. Το εργοστάσιο έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο μέσω της αροτραίας καλλιέργειας και μπορεί ακόμη και να βρεθεί σε υποτροπικές περιοχές και ζώνες permafrost. Η προτίμησή τους, ωστόσο, είναι η εύκρατη ζώνη. Η παπαρούνα είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη σε χωράφια με σιτηρά, αλλά μπορεί επίσης να βρεθεί σε μονοπάτια ή - σκόπιμα σπαρμένα - σε ερημικές εκτάσεις και σε κήπους.
Εφέ & εφαρμογή
Στη Βόρεια Αφρική η παπαρούνα εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως μακιγιάζ μέχρι σήμερα. Η κόκκινη βαφή στα λουλούδια χρησιμοποιείται για αυτό. Ως διακοσμητικό φυτό, μπορεί επίσης να βρεθεί με το όνομα Μεταξωτή παπαρούνα στους κήπους του σπιτιού ξανά. Οι μορφές κήπου του Papaver rhoeas διατίθενται στο εμπόριο σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων. Ωστόσο, αυτά δεν είναι φυσικά, αλλά μάλλον εκτρέφονται όπως τα περισσότερα διακοσμητικά φυτά. Αλλά το εργοστάσιο χρησιμοποιείται επίσης στην κουζίνα.
Εκτός από τη χρήση των σπόρων στο μαγείρεμα και το ψήσιμο, τα νεαρά πέταλα χρησιμοποιούνται επίσης σε σαλάτες, για παράδειγμα. Η γεύση τους θυμίζει τη γεύση του αγγουριού, με ελαφρύ άρωμα φουντουκιού. Χρησιμεύουν ως βρώσιμα διακοσμητικά σε εστιατόρια. Επιπλέον, τα νεαρά, πράσινα φρούτα της παπαρούνας είναι βρώσιμα - όπως και τα φύλλα, τα οποία μπορούν να μαγειρευτούν και να παρασκευαστούν όπως το σπανάκι.
Η παπαρούνα ήταν και χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στη λαϊκή ιατρική. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητά του είναι αμφιλεγόμενη, γι 'αυτό και σήμερα βρίσκεται κυρίως ως το λεγόμενο φάρμακο κοσμημάτων στα μείγματα τσαγιού. Το συμβατικό φάρμακο δεν χρησιμοποιεί πλέον παπαρούνες σε φάρμακα. Ο λόγος για αυτό είναι επίσης η τοξικότητα διαφόρων μερών του φυτού. Ο γαλακτώδης χυμός είναι ιδιαίτερα δηλητηριώδης, αν και τα νεαρά φύλλα είναι ακίνδυνα όταν χρησιμοποιούνται με μέτρο. Η υπερβολική κατανάλωση των σπόρων μπορεί ακόμα να οδηγήσει σε γαστρεντερικά προβλήματα. Επομένως, οι σπόροι παπαρούνας πρέπει να καταναλώνονται μόνο με μέτρο.
Τα συστατικά του φυτού περιλαμβάνουν πικρές ουσίες και αλκαλοειδή, με το γαλακτώδες χυμό που περιέχει την ελαφρώς δηλητηριώδη ροαϊδίνη. Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο στο στομάχι, έμετο, ωχρότητα και κόπωση. Διαφορετικά, το βλεννογόνο και οι τανίνες, καθώς και η παπαβερίνη, η σινακτίνη, η βερβερίνη και η κοπτισίνη μπορούν να ανιχνευθούν στο φυτό. Η παπαρούνα καλαμποκιού χρησιμοποιείται ακόμα σε μικρές ποσότητες για διάφορες ασθένειες.
Σημασία για την υγεία, τη θεραπεία και την πρόληψη
Σε αντίθεση με τους πραγματικούς σπόρους παπαρούνας, η παπαρούνα καλαμποκιού έχει μάλλον ασθενές αποτέλεσμα. Ωστόσο, η λαϊκή ιατρική το χρησιμοποιεί, για παράδειγμα, κατά των δερματικών προβλημάτων και των βράσεων. Το τσάι παπαρούνας χρησιμοποιείται εξωτερικά σε δείγματα και πλύσεις. Αυτό μπορεί να θεραπεύσει ήπια φλεγμονή ή κνησμό. Επιπλέον, όταν μεθύνεται μπορεί να βοηθήσει ενάντια σε διάφορες ασθένειες εσωτερικά.
Αυτά περιλαμβάνουν άγχος και νευρικότητα, καθώς και αϋπνία. Επιπλέον, οι σπόροι παπαρούνας χρησιμοποιούνται κατά του βήχα. Στην εναλλακτική ιατρική, λέγεται ότι έχει αποχρεμπτικό και αντισπασμωδικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, θα πρέπει να έχει ανακουφιστικό αποτέλεσμα. Παραδοσιακά, το φυτό χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή σιροπιού, το οποίο δόθηκε σε παιδιά με κρυολόγημα.
Εκτός από αυτό, το φυτό λέγεται ότι έχει αποτέλεσμα προαγωγής της εμμήνου ρύσεως. Αυτό επιτρέπει την καταπολέμηση και ρύθμιση των εμμηνορροϊκών κράμπες. Παρ 'όλα αυτά, ένας ομοιοπαθητικός ή φαρμακοποιός πρέπει πάντα να συμβουλεύεται εάν υπάρχει αβεβαιότητα σχετικά με τη χρήση του.
