Καρδιοχειρουργική

Από το 1993 το Καρδιοχειρουργική μια ανεξάρτητη ιατρική ειδικότητα. Η πρωταρχική ειδικότητα είναι η χειρουργική του torax και των καρδιαγγειακών, η οποία έχει εξελιχθεί από τη γενική χειρουργική. Οι καρδιοχειρουργοί αντιμετωπίζουν επίκτητες και συγγενείς καρδιακές παθήσεις, καθώς και τραυματισμούς στην καρδιά και στα γύρω αιμοφόρα αγγεία. Η καρδιοχειρουργική λειτουργεί στενά με την αγγειακή χειρουργική και την καρδιολογία.

Τι είναι η καρδιοχειρουργική;

Το ευρύ κοινό αντιλαμβάνεται την καρδιακή χειρουργική κυρίως στον τομέα των μεταμοσχεύσεων καρδιάς. Ωστόσο, αυτές οι περίπλοκες και μερικές φορές απειλητικές για τη ζωή παρεμβάσεις δεν είναι καθόλου οι πιο κοινές επιχειρήσεις.

Οι καρδιοχειρουργοί εκτελούν κυρίως χειρουργικές επεμβάσεις στις καρδιακές βαλβίδες και την τοποθέτηση παράκαμψης στεφανιαίας αρτηρίας. Η καρδιοχειρουργική περιλαμβάνει έξι ομάδες εστίασης: χειρουργική επέμβαση στεφανιαίας, χειρουργική επέμβαση μιτροειδούς βαλβίδας, χειρουργική επέμβαση αορτικής βαλβίδας, χειρουργική επέμβαση αορτής, καρδιακή ανεπάρκεια και βηματοδότη.

Θεραπείες & θεραπείες

Κατά τη χειρουργική επαναγγείωση, οι ειδικοί στην καρδιά τοποθετούν παράκαμψη ως μια πολύ αποτελεσματική μακροχρόνια θεραπεία για στεφανιαία νόσο. Αυτή η διαδικασία είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για ασθενείς με στεφανιαία νόσο πολλαπλών σκαφών συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης αρτηρίας του πρόσθιου τοιχώματος (Ramus interventricularis).

Η χειρουργική επανεγγείωση προκαλείται επίσης παρουσία μειωμένης καρδιακής λειτουργίας της αριστερής κοιλίας με παράλληλες ασθένειες, για παράδειγμα την καρδιακή βαλβίδα. Οι καρδιακοί ασθενείς ωφελούνται στον ίδιο βαθμό εάν τα ευρήματα αφορούν την κύρια στένωση του κορμού.

Οι ειδικοί της καρδιάς προσανατολίζονται στις εθνικές οδηγίες περίθαλψης, οι οποίες καθορίζουν πότε προτιμάται η επέμβαση παράκαμψης από τη διαστολή του μπαλονιού ή τη φαρμακευτική θεραπεία. Οι ασθενείς επωφελούνται από μια ελάχιστα επεμβατική εγκατάσταση παράκαμψης, η οποία πραγματοποιείται χωρίς τη χρήση μηχανής καρδιακών πνευμόνων, OPCAB. Τα αγγεία της αρτηριακής παράκαμψης αφαιρούνται από τον ασθενή ενδοσκοπικά.

Χρησιμοποιούνται αυτοματοποιημένα όργανα για την εκτέλεση ραμμάτων αναστόμωσης. Οι χειρισμοί στη μιτροειδής βαλβίδα είναι μια από τις πιο κοινές διαδικασίες στον τομέα της ανασυγκρότησης της καρδιακής βαλβίδας, η οποία πραγματοποιείται χρησιμοποιώντας ελάχιστα επεμβατικές διαδικασίες. Οι ασθένειες της αορτικής βαλβίδας επηρεάζουν ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους ασθενείς ηλικίας άνω των 70 ετών. Διάφορες καρδιακές βαλβίδες είναι διαθέσιμες για την αντικατάσταση των αορτικών βαλβίδων, γίνεται διάκριση μεταξύ βιολογικών και μηχανικών καρδιακών βαλβίδων. Εάν υπάρχει κανονικός καρδιακός ρυθμός, προκαλείται η μετεγκατάσταση βιολογικής βαλβίδας, καθώς δεν απαιτείται θεραπεία δια βίου αντιπηκτικής θεραπείας με Marcumar.

Οι βιολογικές καρδιακές βαλβίδες εμφυτεύονται κυρίως σε ασθενείς άνω των 65 ετών. Αυτές οι καρδιακές βαλβίδες χρησιμοποιούνται πλέον όλο και περισσότερο σε νεότερους ασθενείς. Αυτά τα καινοτόμα μοντέλα έχουν διάρκεια ζωής 15 χρόνια. Οι θετικές εμπειρίες με επαναλαμβανόμενες λειτουργίες εκφυλισμένων βιολογικών αορτικών βαλβίδων επιβεβαίωσαν τις υψηλές προσδοκίες αυτής της διαδικασίας.

Μια αντένδειξη για ασθενείς κάτω των 65 ετών είναι μια δεύτερη επέμβαση σε γήρατα, καθώς οι βιολογικές καρδιακές βαλβίδες έχουν περιορισμένη διάρκεια ζωής. Οι ασβεστοποιημένες καρδιακές βαλβίδες μπορούν επίσης να αναγεννηθούν με αυτόν τον τρόπο. Μπορεί να αποφευχθεί μηχανικός σχεδιασμός καρδιακής βαλβίδας και πήξης αίματος.

Οι λειτουργίες της αορτικής βαλβίδας που βασίζονται στον καθετήρα πραγματοποιούνται είτε μεταφορικά (μέσω της αρτηρίας των ποδιών) είτε μεταγλωττισμένα (μέσω της κορυφής της καρδιάς). Οι παρεμβάσεις στην αορτική βαλβίδα σε συνδυασμό με την στεφανιαία επανεγγείωση είναι σύνθετες επεμβάσεις που συνεπάγονται αυξημένο κίνδυνο για τους ηλικιωμένους. Συχνές επεμβάσεις πραγματοποιούνται στην ανερχόμενη αορτή (αύξουσα αορτή). Αυτή η διαδικασία θέτει υψηλές απαιτήσεις στον καρδιοχειρουργό, καθώς η κύρια αρτηρία και οι αορτικές ρίζες μέχρι τις κεφαλές των αρτηριών ανταλλάσσονται. Οι γιατροί χρησιμοποιούν διαφορετικές τεχνικές για την προστασία του εγκεφάλου από εμβολή και κυκλοφορικές διαταραχές.

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, υπάρχει διεύρυνση λόγω ανευρύσματος, η οποία εμφανίζεται ως αποτέλεσμα προοδευτικού εκφυλισμού στα γηρατειά. Οι νεότεροι καρδιακοί ασθενείς συχνά παρουσιάζουν μειωμένη ισχύ του αορτικού τοιχώματος (σύνδρομο Marfan). Η αορτική ανατομή είναι ένδειξη έκτακτης ανάγκης. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, οι βαλβίδες ράβονται σε αγγειακή πρόθεση. Σε εμπορικά κατασκευασμένες αγγειακές προσθέσεις, οι τεχνητές καρδιακές βαλβίδες είναι ήδη ραμμένες.

Οι καρδιοχειρουργοί, ωστόσο, προτιμούν την πρώτη μέθοδο επειδή επιτρέπει έναν ορισμένο βαθμό ευελιξίας επειδή μπορούν επίσης να ράβονται μεγαλύτερες καρδιακές βαλβίδες, γεγονός που βελτιώνει σημαντικά την αιμοδυναμική. Στην περίπτωση αυτών των βιολογικών αγωγών, η αντιπηκτική χρήση του Macumar καθίσταται ξεπερασμένη, πράγμα που αποτελεί αποφασιστικό πλεονέκτημα.

Οι γιατροί προτιμούν τη βαλβίδα χωρίς stent, η οποία είναι ραμμένη στην αγγειακή πρόθεση. Αυτή η πρόσφατα δημιουργημένη αορτική ρίζα δείχνει μια απόδοση άνω του μέσου όρου (αιμοδυναμική). Η ανασυγκρότηση της αορτικής βαλβίδας προτιμάται από την αντικατάσταση, καθώς το φάρμακο έχει εν τω μεταξύ αναπτύξει διάφορες καινοτόμες τεχνικές που επιτρέπουν στους ασθενείς να ζήσουν μια ανέμελη, μετεγχειρητική ζωή.

Από αυτήν την άποψη, πραγματοποιούνται επεμβάσεις στην αορτική αψίδα, εξαλείφοντας την απειλητική για τη ζωή ανατομή της αορτής, η οποία αναπόφευκτα οδηγεί σε θάνατο εάν η θεραπεία δεν είναι έγκαιρη. Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι η πιο κοινή καρδιακή νόσος. Αυτή η κατάσταση μπορεί να λάβει τη μορφή καρδιακής προσβολής, σοβαρής φλεγμονής ή καρδιοχειρουργικής.

Ωστόσο, η χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια είναι μακράν η πιο κοινή στεφανιαία νόσος. Σε ορισμένους ασθενείς, αυτή η κατάσταση μπορεί να ελεγχθεί με φαρμακευτική αγωγή. Εάν δεν συμβαίνει αυτό, η μόνη επιλογή είναι η εμφύτευση τεχνητής καρδιάς ή καρδιακής μεταμόσχευσης. Στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει ανάγκη να παρέχεται στον ασθενή ένα τεχνητό καρδιακό σύστημα έως ότου είναι διαθέσιμη μια κατάλληλη καρδιά δότη.

Ωστόσο, οι σχετικοί κίνδυνοι είναι υψηλοί καθώς οι χρόνοι αναμονής είναι μεγάλοι και υπάρχει ο κίνδυνος το σώμα να απορρίψει το εμφυτευμένο όργανο δότη. Η τεχνολογία απινιδωτή και βηματοδότη έχει υποστεί σημαντικές τεχνικές καινοτομίες τα τελευταία χρόνια, καθώς διάφοροι αλγόριθμοι που ελέγχονται από υπολογιστή σχεδόν προσομοιώνουν ακριβώς τον φυσικό καρδιακό παλμό υπό συνθήκες ηρεμίας και άγχους.

Μέθοδοι διάγνωσης και εξέτασης

Τα αντιπηκτικά που βοηθούν το αίμα να πήξει συνήθως χορηγούνται. Οι περισσότεροι ασθενείς λαμβάνουν Godamed, Marcumar, Colfarit, Aspirin, Asasantin, ASS, Plavix, Iscover ή Tiklyd. Αυτά τα φάρμακα πρέπει να διακοπεί πριν από τη χειρουργική επέμβαση λόγω του κινδύνου αιμορραγίας.

Ωστόσο, αυτή η απόσυρση δεν πραγματοποιείται με δική σας ευθύνη, αλλά υπό ιατρική επίβλεψη, καθώς η ρυθμιζόμενη ροή αίματος δεν είναι εγγυημένη χωρίς αυτά τα αντιπηκτικά. Οι γιατροί μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα φάρμακο αντικατάστασης. Σε περίπτωση εμφάνισης στεφανιαίας νόσου ή παράκαμψης, οι ασθενείς παίρνουν το φάρμακο ASA έως ότου εισαχθούν στο νοσοκομείο. Εάν έχει τοποθετηθεί στεφανιαίο στεντ τους τελευταίους δώδεκα μήνες, το Iscover ή το Plavix θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται. Οι εξετάσεις διεξάγονται στο εργαστήριο και διεξάγονται δοκιμές στους ακόλουθους τομείς: ηπατίτιδα και HIV ορολογία, πνευμονική λειτουργία, ομάδα αίματος, στεφανιαία αγγειογραφία, ηχώ, διπλό καρωτίδες, κοιλιακή υπερηχογραφία για να διευκρινιστεί εάν υπάρχει λοίμωξη ή ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής, ακτινογραφία θώρακος και υπολογισμός του Euroscore για ασθενείς υψηλού κινδύνου.

Στην περίπτωση λειτουργίας βαλβίδας, γίνονται πριν από τις ανακατασκευές, ακτινογραφίες OPG, παραρρινικοί κόλποι ακτίνων Χ, οδοντιατρική παρουσίαση, παρουσίαση ENT και 3D-TEE (μορφολογική εκτίμηση της μιτροειδούς βαλβίδας). Σε περίπτωση χειρουργικής επέμβασης βαλβίδας, πρέπει να απενεργοποιηθεί η εστίαση της λοίμωξης, προκειμένου να αποφευχθεί ή να ελαχιστοποιηθεί η ενδοκαρδίτιδα. Μετεγχειρητικά στη μονάδα εντατικής θεραπείας: EKG, έλεγχος αρτηριακής πίεσης, ανάλυση αίματος, αερισμός, PiCCO (παρακολούθηση καρδιαγγειακών δεδομένων), καθετήρας πνευμονικής αρτηρίας, IABP (αντλία ενδοαορτικής μπαλονιού), SpO2 (οξυγόνο αίματος, κορεσμός οξυγόνου), CVP (μέτρηση κεντρικής φλεβικής πίεσης), ECMO (τεχνολογία εξωσωματικής μεμβράνης για εξαερισμό).

Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει Cordarex (αντιαρρυθμικά), αγγειοπιεσίνη, δοβουταμίνη, αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη και Corotrop. Οι ασθενείς πρώτα επωάζονται και κινητοποιούνται την επόμενη ημέρα μετά την επέμβαση και μεταφέρονται στο φυσιολογικό θάλαμο.