Κύριο σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας

Απο Κύριο σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας αντιπροσωπεύει ένα σύμπλεγμα γονιδίων που παράγουν ανοσοποιητικές πρωτεΐνες. Αυτές οι πρωτεΐνες είναι υπεύθυνες για την ανοσολογική αναγνώριση και την ανοσολογική ατομικότητα. Παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην ανοχή ιστών στις μεταμοσχεύσεις οργάνων.

Ποιο είναι το κύριο σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας;

Κύρια σύμπλοκα ιστοσυμβατότητας σχηματίζονται σε όλα τα σπονδυλωτά. Είναι υπεύθυνοι για το ανοσοποιητικό σύστημα και την αναγνώριση των πρωτεϊνών του ίδιου του σώματος. Έτσι, ως μέρος των κύριων συμπλοκών ιστοσυμβατότητας, τα αντιγόνα παρουσιάζονται στην επιφάνεια όλων των κυττάρων.

Όλα τα πυρηνωμένα κύτταρα περιέχουν υποδοχείς για τα σύμπλοκα πρωτεΐνης MHC τάξης Ι. Τα σύμπλοκα πρωτεΐνης MHC τάξης II παρουσιάζονται με τη σειρά τους από τα λεγόμενα αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα όπως μακροφάγα, μονοκύτταρα, δενδριτικά κύτταρα στον θύμο αδένα, λεμφαδένες, σπλήνα και αίμα ή από Β λεμφοκύτταρα. Η διαφορά μεταξύ των δύο κύριων συμπλοκών ιστοσυμβατότητας είναι ότι τα ενδοκυτταρικά αντιγόνα παρουσιάζονται στο σύμπλοκο πρωτεΐνης MHC τάξης Ι και εξωκυτταρικά αντιγόνα στο σύμπλοκο MHC τάξης II.

Υπάρχει επίσης ένα τρίτο μείζον σύμπλεγμα ιστοσυμβατότητας που ονομάζεται MHC κατηγορίας ΙΙΙ πρωτεϊνικό σύμπλοκο. Αυτό το τρίτο σύμπλεγμα αποτελείται από πρωτεΐνες πλάσματος που προκαλούν μη ειδική ανοσοαπόκριση. Και τα τρία σύμπλοκα ρυθμίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν ανοχή στις πρωτεΐνες του ίδιου του σώματος. Το σύμπλοκο πρωτεΐνης MHC κατηγορίας Ι χρησιμοποιείται για την ταυτοποίηση ξένων πρωτεϊνών, όπως εκείνων από ιούς ή από εκφυλισμένα κύτταρα. Το μολυσμένο ή εκφυλισμένο κύτταρο καταστρέφεται από Τ δολοφονικά κύτταρα. Στην περίπτωση του συμπλέγματος πρωτεΐνης MHC κατηγορίας II, η παρουσία εξωκυτταρικής ξένης πρωτεΐνης ενεργοποιεί τα βοηθητικά κύτταρα Τ, τα οποία διασφαλίζουν το σχηματισμό αντισωμάτων.

Ανατομία & δομή

Και τα δύο κύρια σύμπλοκα ιστοσυμβατότητας αποτελούνται από σύμπλοκα πρωτεϊνών που δεσμεύουν μικρότερα πεπτίδια, τα οποία σχηματίζονται από τη διάσπαση ενδογενών ή εξωγενών πρωτεϊνών. Το σύμπλοκο MHC κατηγορίας Ι πρωτεΐνης είναι ένα σύμπλεγμα βαριάς και μικρότερης μονάδας (β2-μικροσφαιρίνη) που έχουν δεσμεύσει το αντιγόνο.

Η βαριά αλυσίδα περιέχει τρεις περιοχές (α1 έως α3), ενώ η β2-μικροσφαιρίνη αντιπροσωπεύει την τέταρτη περιοχή. Οι περιοχές α1 και α2 σχηματίζουν μια εσοχή στην οποία δεσμεύεται το πεπτίδιο. Τα πεπτίδια σχηματίζονται σε μεγάλο αριθμό από το ένζυμο πρωτεασώμα από τις συνεχώς συντεθειμένες πρωτεΐνες. Τα κυτταροτοξικά Τ κύτταρα αναγνωρίζουν εάν είναι προϊόντα αποδόμησης από τις πρωτεΐνες του ίδιου του σώματος ή από ξένες. Εάν οι πρωτεΐνες προέρχονται από ιούς ή εκφυλισμένα κύτταρα, τα φονικά Τ κύτταρα αρχίζουν αμέσως να καταστρέφουν το αντίστοιχο αλλαγμένο κύτταρο. Τα υγιή κύτταρα δεν επιτίθενται. Τα κυτταροτοξικά Τ κύτταρα ρυθμίζονται για αυτό.

Το σύμπλεγμα πρωτεϊνών MHC κατηγορίας II αποτελείται επίσης από δύο υπομονάδες, οι οποίες αποτελούνται από συνολικά τέσσερις τομείς. Σε αντίθεση με το σύμπλοκο πρωτεΐνης MHC κατηγορίας Ι, οι υπομονάδες εδώ έχουν το ίδιο μέγεθος και αγκυρώνονται στην κυτταρική μεμβράνη. Παρόμοιο με το σύμπλοκο πρωτεΐνης MHC κατηγορίας Ι, ένα πεπτίδιο αγκυροβολείται σε εσοχή μεταξύ των περιοχών. Είναι ένα πεπτίδιο από μια εξωκυτταρική πρωτεΐνη. Τα T-βοηθητικά κύτταρα, όπως τα T-killer κύτταρα, επιλέγονται για τις πρωτεΐνες του ίδιου του σώματος.

Όταν παρουσιάζονται πεπτίδια από ξένες πρωτεΐνες, τα βοηθητικά κύτταρα Τ έρχονται σε δράση και εξασφαλίζουν το σχηματισμό αντισωμάτων για τη σύνδεση των ξένων πρωτεϊνών. Ενώ η ανοσολογική αντίδραση προκαλείται από κύτταρα στο σύμπλοκο πρωτεΐνης MHC κατηγορίας Ι, είναι μια ορμονικά ελεγχόμενη διαδικασία στο πρωτεϊνικό σύμπλεγμα MHC τάξης II.

Λειτουργία & εργασίες

Η λειτουργία των κύριων συμπλοκών ιστοσυμβατότητας είναι η αναγνώριση ενδογενών και εξωγενών πρωτεϊνών προκειμένου να διασφαλιστεί μια στοχευμένη ανοσολογική αντίδραση. Ο καθένας έχει τις δικές του συγκεκριμένες πρωτεΐνες. Τα ανοσοκύτταρα (Τ δολοφονικά κύτταρα, Τ βοηθητικά κύτταρα) ρυθμίζονται σε αυτές τις πρωτεΐνες. Οι αμυντικές αντιδράσεις πραγματοποιούνται αμέσως έναντι ξένων πρωτεϊνών. Αυτό είναι απαραίτητο για την προστασία του οργανισμού από μόλυνση με βακτήρια, ιούς ή άλλα παθογόνα. Παρουσιάζοντας τα αντιγόνα στην κυτταρική μεμβράνη, το ανοσοποιητικό σύστημα αναπτύσσει ανοχή στις πρωτεΐνες του ίδιου του σώματος.

Τα ανοσοκύτταρα μαθαίνουν μέσω μιας διαδικασίας επιλογής για τη διάκριση μεταξύ ασθενών και υγιών κυττάρων και μεταξύ ξένων και ενδογενών πρωτεϊνών. Η παρουσίαση των αντιγόνων εξυπηρετεί αυτή τη διαδικασία επιλογής. Εάν τα αντιγόνα αποκλίνουν από το συνηθισμένο πρότυπο, τα προσβεβλημένα κύτταρα ή οι ξένες πρωτεΐνες καταστρέφονται.

Μέσω του συμπλέγματος MHC κατηγορίας Ι, το ανοσοποιητικό σύστημα ψάχνει συνεχώς για εκφυλισμένη πρωτεΐνη ή λοίμωξη από ιούς. Τα τροποποιημένα και μη φυσιολογικά κύτταρα εξαλείφονται γρήγορα. Το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά αμέσως με το σχηματισμό αντισωμάτων μέσω του συμπλέγματος MHC τάξης II εάν εμφανιστεί λοίμωξη ή ξένες πρωτεΐνες διεισδύσουν στον οργανισμό.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

Ασθένειες

Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδρά στο σώμα του. Σε αυτήν την περίπτωση χάνεται η ανοχή των ανοσοκυττάρων στις πρωτεΐνες του ίδιου του σώματος. Ο ακριβής μηχανισμός αυτής της διαδικασίας δεν έχει ακόμη κατανοηθεί πλήρως.

Συνήθως το ανοσοποιητικό σύστημα στρέφεται εναντίον μεμονωμένων αντιγόνων. Αυτό οδηγεί σε περιορισμένες αντιδράσεις κατά μεμονωμένων οργάνων. Κατ 'αρχήν, ωστόσο, τα ανοσοκύτταρα μπορούν να προσβάλλουν οποιοδήποτε όργανο. Έτσι οι ασθένειες του ρευματικού κύκλου έχουν αυτοανοσολογική βάση. Εδώ το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στον συνδετικό ιστό και στις αρθρώσεις. Εμφανίζονται μόνιμες φλεγμονώδεις αντιδράσεις που μπορούν να καταστρέψουν το κοινό σύστημα. Μερικές σοβαρές εντερικές ασθένειες, όπως η ελκώδης κολίτιδα, είναι αυτοάνοσες ασθένειες. Ένα άλλο παράδειγμα αυτοάνοσης νόσου είναι η λεγόμενη θυρεοειδίτιδα του Hashimoto.

Σε αυτήν την κατάσταση, το ανοσοποιητικό σύστημα στρέφεται εναντίον του θυρεοειδούς. Στην αρχή υπάρχει μια υπερλειτουργία και αργότερα μια δυσλειτουργία. Επιπλέον, οι αλλεργίες αντιπροσωπεύουν μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Εδώ το σώμα αντιδρά ευαίσθητα στις κανονικά αβλαβείς ξένες πρωτεΐνες. Συνήθως το ανοσοποιητικό σύστημα έχει μάθει να δέχεται αυτές τις πρωτεΐνες επειδή ενεργούν συνεχώς στο σώμα. Αυτά περιλαμβάνουν γύρη, γρασίδι, τρίχες ζώων και διάφορες διατροφικές πρωτεΐνες. Ωστόσο, αντισώματα έναντι αυτών των πρωτεϊνών σχηματίζονται μέσω του συμπλέγματος MHC τάξης II. Όταν αντιμετωπίζετε αλλεργιογόνα, αναπνευστικά προβλήματα, δερματικά εξανθήματα, πονοκεφάλους και διάφορα άλλα παράπονα εμφανίζονται συχνά αμέσως.