Dysarthria

Ο όρος Dysarthria περιλαμβάνει μια σειρά διαταραχών του λόγου. Η γραφή, η ανάγνωση, η γραμματική και η κατανόηση της γλώσσας δεν επηρεάζονται. Μόνο οι κινητικές ικανότητες της ομιλίας διαταράσσονται από βλάβη των κρανιακών νεύρων ή βλάβη στον εγκέφαλο.

Τι είναι η δυσαρθρία;

Η δυσαρθρία είναι μια νευρολογική διαταραχή. Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες για αυτήν τη διαταραχή της ομιλίας.
© Reing - stock.adobe.com

Η ομιλία είναι μια πολύ περίπλοκη αλληλεπίδραση περισσότερων από εκατό μυών, του λάρυγγα και της αναπνοής. Κατά την αναπνοή, το διάφραγμα, ως ο κύριος αναπνευστικός μυς, και άλλοι αναπνευστικοί μύες διασφαλίζουν ότι το στήθος και η κοιλιά επεκτείνονται και ο αέρας μπορεί να ρέει. Όταν εισπνέετε, το διάφραγμα βυθίζεται, δημιουργώντας χώρο για τον εισερχόμενο αέρα · όταν αναπνέετε, ανεβαίνει ξανά και πιέζει τον αέρα έξω.

Ο εισερχόμενος και εξερχόμενος αέρας καθοδηγείται πάνω από τον λάρυγγα. Αποτελείται από πολλούς μύες και χόνδρους, και στο εσωτερικό είναι οι φωνητικές πτυχές. Για να είναι σε θέση να παράγει ήχους, το φωνητικό πτυχές κλείνει και η αναπνοή πιέζεται πάνω τους. Αρχίζουν να δονείται και αυτό δημιουργεί ήχους. Αυτοί οι ήχοι αρθρώνονται σε λέξεις στο στόμα και στο λαιμό. Αυτό περιλαμβάνει τη γλώσσα, τα χείλη, το σαγόνι και τον μαλακό ουρανίσκο.

Η στάση του κεφαλιού και του σώματος είναι σημαντική, ώστε όλα αυτά να λειτουργούν ανεμπόδιστα. Η αναπνοή μπορεί να ρέει ελεύθερα και η φωνή και η άρθρωση δεν επηρεάζονται εάν το άνω σώμα είναι όρθιο και το κεφάλι είναι όρθιο.

Αυτή η δύναμη ελέγχεται στον εγκέφαλο. Τα εγκεφαλικά νεύρα μεταδίδουν τις κινήσεις κίνησης στους διάφορους μυς και έτσι δημιουργούν τον απαραίτητο συντονισμό έτσι ώστε η ομιλία να είναι άψογη.

Η δυσαρθρία μπορεί να προκληθεί από βλάβη ή ασθένεια του εγκεφάλου ή του νευρικού συστήματος. Τα νεύρα και οι μύες που εμπλέκονται στην ομιλία μπορεί είτε να παραλύσουν είτε να έχουν συντονισμό. Αυτό μπορεί να επηρεάσει τη γλώσσα, τον μαλακό ουρανίσκο, τα χείλη, το σαγόνι, το λαιμό, τον λάρυγγα ή τους αναπνευστικούς μύες.

αιτίες

Η δυσαρθρία είναι μια νευρολογική διαταραχή. Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες για αυτήν τη διαταραχή της ομιλίας. Μπορεί να υπάρξει από την πρώιμη παιδική ηλικία μέσω της εγκεφαλικής βλάβης της πρώιμης παιδικής ηλικίας ή αργότερα μέσω εγκεφαλικών επεισοδίων, εγκεφαλικής αιμορραγίας ή ατυχημάτων με σοβαρούς τραυματισμούς στο κεφάλι, όγκους του εγκεφάλου ή προοδευτικές ασθένειες του νευρικού συστήματος όπως η νόσος του Πάρκινσον και η σκλήρυνση κατά πλάκας. Ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, μια τραυματική εγκεφαλική βλάβη ή η νόσος του Χάντινγκτον μπορεί επίσης να είναι η αιτία της διαταραχής του λόγου.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

➔ Φάρμακα για τη βελτίωση της συγκέντρωσης και των γλωσσικών δεξιοτήτων

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Μπορούν να παρατηρηθούν διάφορες γλωσσικές διαταραχές. Η ομιλία μπορεί να ακούγεται ασαφής και αόριστη, κάτι σαν να είναι μεθυσμένος, μπορεί να είναι τραχύς και πιεσμένος, βραχνός και ήσυχος. Μερικές φορές ο τρόπος ομιλίας είναι πολύ μονότονος ή η ταχύτητα είναι πολύ αργή ή πολύ γρήγορη.

Διάγνωση και πορεία

Διαφορετικοί τύποι δυσαρθρίας μπορούν να διακριθούν από την εξωτερική εμφάνιση. Η σπαστική ή υπερτονική δυσάρρθια προκαλείται από την αύξηση της μυϊκής έντασης στους εμπλεκόμενους μύες. Ως αποτέλεσμα, η φωνή ακούγεται τραχιά και πιεσμένη και η ομιλία είναι διαλείπουσα και αόριστη.

Η υποτονική δυσαρθρία, από την άλλη πλευρά, προκαλείται από έλλειψη μυϊκής έντασης. Αυτό καθιστά την άρθρωση ασαφή και διαταράσσει την ένταση και τη μελωδία του λόγου. Επιπλέον, όσοι πάσχουν από αυτό κουράζονται γρήγορα όταν μιλούν.

Στην υπερκινητική δυσάρρθια, οι κινήσεις του λόγου είναι συχνά εκρηκτικές και υπερβολικές. Αυτό μπορεί να φανεί σε έντονες διακυμάνσεις του όγκου και του βήματος και της άρθρωσης. Εκτός από το μορφασμό και τους επιπλέον ακούσιους θορύβους, όπως το κλικ, για παράδειγμα.

Η υποκινητική δυσαρθρία, από την άλλη πλευρά, δείχνει περιορισμό και μείωση της κινητικότητας των εμπλεκόμενων μυών. Σε αυτήν την περίπτωση ο τρόπος ομιλίας είναι μονότονος και η άρθρωση διακριτή. Οι εκφράσεις του προσώπου των μυών του προσώπου μπορούν επίσης να είναι περιορισμένες και άκαμπτες.

Η ατακτική δυσάρρθια χαρακτηρίζεται από συντονισμό. Αυτό επηρεάζει την ακρίβεια του όγκου, του βήματος και της άρθρωσης. Διαφέρουν συνεχώς και ανεξέλεγκτα.

Ωστόσο, αυτές οι μεμονωμένες μορφές εμφανίζονται συχνά μαζί ως μικτή δυσαρθρία. Χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι για τη διάγνωση. Για παράδειγμα, τα υλικά του Άαχεν για τη διάγνωση νευρογενών διαταραχών ομιλίας (AMDNS), το προφίλ κατανοητότητας του Μονάχου (MVP) και η εξέταση της Γαλλίας.

Επιπλοκές

Το Dysarthria είναι μια διαταραχή της ομιλίας στην οποία επηρεάζεται η εκτέλεση του κινητήρα ομιλίας. Η γλωσσική απόδοση, από την άλλη πλευρά, είναι συνήθως φυσιολογική. Η ανάγνωση, η γραφή και η κατανόηση λειτουργούν καλά στη δυσαρθρία, αλλά υπάρχουν προβλήματα αρθρικού και ρυθμού λόγου. Αυτό οδηγεί σε τεταμένη ομιλία, η οποία ψάλλεται ή τραυματίζεται.

Επιπλέον, οι πάσχοντες από δυσαρθρίτιδα μερικές φορές έχουν προβλήματα φωνής και αναπνοής. Εάν υπάρχει υποψία για δυσάρρθρια, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν ειδικό που θα ξεκινήσει περαιτέρω βήματα. Οι λογοθεραπευτές ή οι κλινικοί γλωσσολόγοι ενημερώνουν τον ασθενή και εφαρμόζουν μέτρα λογοθεραπείας. Ανάλογα με την αιτία, αναμένονται διαφορετικές θεραπευτικές επιτυχίες.

Πιθανές αιτίες περιλαμβάνουν εγκεφαλικό επεισόδιο, φλεγμονώδεις διεργασίες στον εγκέφαλο, τραυματική εγκεφαλική βλάβη, εκφυλιστικές ασθένειες όπως η νόσος του Πάρκινσον και η σκλήρυνση κατά πλάκας ή ALS, η κατάχρηση αλκοόλ και άλλες δηλητηριάσεις και η εγκεφαλική βλάβη στην πρώιμη παιδική ηλικία. Ο σχηματισμός ήχου είναι σαφώς μειωμένος. Ο εσκεμμένος έλεγχος και ο προγραμματισμός των οργάνων αρθρώσεων επηρεάζεται, ο οποίος είναι παράλληλος με τις διάφορες αφασικές ασθένειες.

Με τη βοήθεια των γλωσσικών δοκιμών, οι γλωσσικές διαταραχές μπορούν να κατηγοριοποιηθούν με μεγαλύτερη ακρίβεια προκειμένου να ανακαλυφθεί ποια μέρη της γλώσσας επηρεάζονται και σε ποια θεραπεία ομιλίας πρέπει να επικεντρωθεί. Στην περίπτωση εκφυλιστικών ασθενειών όπως MS, ALS ή Parkinson, πρέπει να αναμένεται λίγο πολύ σταθερή επιδείνωση της ικανότητας ομιλίας. Επομένως, πρέπει να δοθεί έμφαση στη σταθεροποίηση του ασθενούς. Ωστόσο, στην περίπτωση άλλων δυσαρθρικών παθήσεων, η αποτελεσματική λογοθεραπεία μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ικανότητα ομιλίας.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Εάν το παιδί πάσχει από διαταραχές του λόγου από την πρώιμη παιδική ηλικία, θα πρέπει να μιλήσετε στον παιδίατρο. Όσο νωρίτερα αποσαφηνιστεί μια δυσάρρθια, τόσο καλύτερες είναι και οι πιθανότητες ανάρρωσης. Οι γονείς που παρατηρούν μια αόριστη, τραχιά, βραχνή ή μονότονη γλώσσα στο παιδί τους πρέπει επομένως να συμβουλευτούν άμεσα έναν γιατρό. Η δυσαρθρία κατά την ενηλικίωση εμφανίζεται συνήθως μετά από ατύχημα με σοβαρούς τραυματισμούς στο κεφάλι, εγκεφαλική αιμορραγία ή εγκεφαλικό επεισόδιο.

Όποιος ξαφνικά έχει πρόβλημα να μιλήσει μετά από μια τέτοια ασθένεια, θα πρέπει να μιλήσει στο γιατρό του για αυτό. Συνήθως, ωστόσο, ο γιατρός θα αναγνωρίσει μόνος του τη δυσαρθρία και θα τον ενημερώσει σχετικά. Το αν η διαταραχή της ομιλίας χρειάζεται θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και τη σοβαρότητά της, καθώς και από την κατάσταση της υγείας του ασθενούς.

Μερικές φορές η δυσάρρθια υποχωρεί μέσω λογοθεραπείας, σε άλλες περιπτώσεις απαιτούνται περίπλοκες παρεμβάσεις. Εάν η διαταραχή της ομιλίας θεωρείται ως επιβάρυνση, πρέπει να αντιμετωπιστεί σε κάθε περίπτωση. Στην πρώιμη παιδική δυσθάρθια, η θεραπεία ξεκινά συνήθως μετά τη διάγνωση.

Γιατροί & θεραπευτές στην περιοχή σας

Θεραπεία & Θεραπεία

Η θεραπεία προσπαθεί να αντισταθμίσει τους διάφορους ανασταλτικούς παράγοντες ή, εάν είναι δυνατόν, ακόμη και να τους εξαλείψει ξανά. Σε περίπτωση δυσαρθρίας που προκαλείται από έκτακτα συμβάντα, εγκεφαλικά επεισόδια ή ατυχήματα με εγκεφαλικούς τραυματισμούς, θα καταβληθούν προσπάθειες για την αποκατάσταση της αρχικής κατάστασης. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, καταβάλλονται προσπάθειες για να καθυστερήσει η εξέλιξη της δυσαρθρίας για όσο το δυνατόν περισσότερο και να διατηρηθεί η ικανότητα ομιλίας.

Η θεραπεία περιλαμβάνει διάφορες προσεγγίσεις και προσεγγίσεις. Πρώτα απ 'όλα, δουλεύει η στάση του σώματος. Αυτό μπορεί επίσης να γίνει σε συνεργασία με έναν φυσιοθεραπευτή. Η εκμάθηση μιας καλής στάσης του κεφαλιού και του σώματος είναι πολύ σημαντική εδώ. Όταν αυξάνεται η ένταση του σώματος, διδάσκονται τεχνικές χαλάρωσης, όταν η ένταση του σώματος είναι πολύ χαμηλή, πραγματοποιούνται ασκήσεις για την ανάπτυξη τάσης.

Οι αναπνευστικές ασκήσεις αποτελούν μέρος του προγράμματος. Εφαρμόζεται η εμβάθυνση της αναπνοής και η επιμήκυνση της αναπνοής. Η κοιλιακή αναπνοή γίνεται συνειδητά και εργάζεται για το γεγονός ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί συνειδητά ενώ μιλάει. Αυτό αυξάνει τη ροή της αναπνοής και υπάρχει περισσότερος αέρας διαθέσιμος για σχηματισμό ήχου.

Οι φωνητικές πτυχές και άλλοι μύες του λάρυγγα εκπαιδεύονται μέσω φωνητικών ασκήσεων. Ο στόχος είναι να εναρμονιστούν οι δονήσεις των φωνητικών πτυχών έτσι ώστε η φωνή να είναι μελωδική και η ένταση να είναι κατάλληλη. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση ασκήσεων βουητού, βουητού, ήχου ή συλλαβής. Εκτός από την ένταση και τη χρήση φωνών, η διάρκεια του τόνου και η διάκριση του βήματος ασκούνται επίσης.

Η άρθρωση ασκείται παθητικά και ενεργά. Τα μασάζ ή οι δονήσεις στα εργαλεία ομιλίας έχουν συχνά θετική επίδραση. Συμπληρώνονται επίσης από στοματικές κινητικές ασκήσεις, όπως διαφορετικές θέσεις στα χείλη. Αυτό αυξάνει τη λειτουργικότητα και επιτρέπει έναν σαφέστερο τρόπο ομιλίας. Η αυθόρμητη ομιλία ενθαρρύνεται με ομιλίες.

Επιπλέον, εξετάζονται και αναπαράγονται προβληματικές καταστάσεις ομιλίας. Η βελτιωμένη ικανότητα ομιλίας ενισχύεται επίσης σε παιχνίδια ρόλων και πρακτικές καταστάσεων στην καθημερινή ζωή και συνεπώς όλο και περισσότερο ενσωματώνεται στην καθημερινή ζωή.

Προοπτικές και προβλέψεις

Η Δυσάρρθια δεν θεραπεύεται. Σε κάθε περίπτωση, οι ασθενείς με αυτήν την ασθένεια εξαρτώνται από την ιατρική θεραπεία για την ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Εάν δεν υπάρχει θεραπεία για τη δυσαρθρία, οι πάσχοντες υποφέρουν από δυσκολίες στην ομιλία. Δεν μπορείτε να σχηματίσετε προτάσεις σωστά και η ίδια η ομιλία σας ακούγεται ανασφαλής και ασαφής. Εκείνοι που επηρεάζονται επίσης ακούγονται σαν να είναι μεθυσμένοι, κάτι που μπορεί επίσης να οδηγήσει σε κοινωνικά παράπονα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πειράγματα ή εκφοβισμό, ειδικά με παιδιά, έτσι ώστε να αναπτύξουν ψυχολογική αναστάτωση και κατάθλιψη. Επιπλέον, η δυσαρθρία καθυστερεί σημαντικά την ανάπτυξη του παιδιού και ως εκ τούτου θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σε πρώιμο στάδιο.

Μια πρώιμη θεραπεία έχει πολύ θετική επίδραση στην πορεία της νόσου και μπορεί να αποτρέψει τα συμπτώματα στην ενήλικη ζωή. Κατά κανόνα, η θεραπεία πραγματοποιείται μέσω διαφόρων θεραπειών και ασκήσεων. Εδώ δεν μπορεί να προβλεφθεί πόσο θα διαρκέσει η θεραπεία και αν θα οδηγήσει σε επιτυχία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, τα συμπτώματα μπορούν να ανακουφιστούν καλά. Η δυσαρθρία δεν επηρεάζει το προσδόκιμο ζωής του ασθενούς.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

➔ Φάρμακα για τη βελτίωση της συγκέντρωσης και των γλωσσικών δεξιοτήτων

πρόληψη

Δεδομένου ότι οι νευρολογικές ασθένειες δύσκολα μπορούν να προληφθούν, η δυσαρθρία ως δευτερογενής ασθένεια δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε προληπτικά. Επομένως, μόνο ένας υγιής τρόπος ζωής με μέτρια κατανάλωση αλκοόλ και μια ισορροπημένη διατροφή παραμένει ως μέτρο για την πρόληψη πιθανών νευρολογικών βλαβών.

Μετέπειτα φροντίδα

Στην περίπτωση της δυσαρθρίας, υπάρχουν γενικά λίγες επιλογές για τη φροντίδα παρακολούθησης που διατίθεται σε αυτούς που πάσχουν. Ο ασθενής εξαρτάται μόνο από την εντατική θεραπεία από γιατρό για να ανακουφίσει τα συμπτώματα και να συνεχίσει να επιτρέπει την κανονική καθημερινή ζωή. Η αυτοθεραπεία δεν μπορεί να συμβεί με αυτήν την ασθένεια.

Τα άτομα που επηρεάζονται εξαρτώνται από τη βοήθεια άλλων ανθρώπων στην καθημερινή τους ζωή και, κατά κανόνα, σε ολόκληρη τη ζωή τους. Πρώτα απ 'όλα, η στοργική φροντίδα και υποστήριξη από τη δική σας οικογένεια και τους φίλους σας έχει θετική επίδραση στην περαιτέρω πορεία της δυσαρθρίας και μπορεί να αποτρέψει άλλα παράπονα. Εάν ένας ασθενής με δυσαρθρία επιθυμεί να αποκτήσει παιδιά, μπορεί να συνιστάται γενετική συμβουλευτική.

Αυτό μπορεί να αποτρέψει τη μετάδοση του συνδρόμου στους απογόνους. Σε πολλές περιπτώσεις, οι γονείς πρέπει να κάνουν εντατική θεραπεία με το προσβεβλημένο παιδί. Οι γονείς πρέπει επίσης να εξοικειωθούν με τα συμπτώματα της νόσου προκειμένου να κατανοήσουν σωστά το παιδί και να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις επιθυμίες του παιδιού. Το αν η δυσάρρθρια θα οδηγήσει σε μειωμένο προσδόκιμο ζωής για τον ασθενή δεν μπορεί να προβλεφθεί καθολικά.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Δεδομένου ότι μια υπάρχουσα δυσαρθρία μειώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής, οι πάσχοντες πρέπει να αναζητήσουν επαγγελματική θεραπεία. Ωστόσο, η ομιλία και η φυσιοθεραπεία βασίζονται σε δύο πυλώνες: αφενός, θεραπεία από τον θεραπευτή και, αφετέρου, καθημερινές ασκήσεις στο σπίτι. Έτσι, υπάρχουν πολλά που οι ασθενείς μπορούν να κάνουν για να βελτιώσουν τον περιορισμό.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το σώμα βρίσκεται υπό υπερβολική ένταση. Με τη βοήθεια της φυσικοθεραπείας, γίνονται προσπάθειες για τη διόρθωση της στάσης του σώματος και τη μείωση της έντασης. Τα μασάζ και άλλες ασκήσεις προσοχής όπως η γιόγκα ή το Τσι Γκονγκ μπορούν επίσης να προσφέρουν ψυχική και σωματική χαλάρωση. Άλλες αποτελεσματικές μέθοδοι είναι η αυτογενής προπόνηση και η προοδευτική χαλάρωση των μυών του Jacobsen.

Και οι δύο είναι εύκολο να μάθουν και να χρησιμοποιήσουν στο σπίτι. Η συνειδητή αναπνοή είναι επίσης μια σημαντική πτυχή: Η ροή του αέρα πρέπει να χρησιμοποιείται με στοχευμένο και ελεγχόμενο τρόπο όχι μόνο για την αναπνοή αλλά και για ομιλία. Οι λογοθεραπευτές πραγματοποιούν επίσης φωνητικές ασκήσεις με τον ασθενή. Αυτά πρέπει επίσης να επαναλαμβάνονται τακτικά στο σπίτι.

Η ψυχολογική πτυχή γενικά δεν πρέπει να υποτιμάται. Εκτός από τη συμπληρωματική ψυχοθεραπεία ή τη συμμετοχή σε μια ομάδα αυτοβοήθειας - ανάλογα με την ικανότητα ομιλίας και τη σοβαρότητα της ασθένειας - το κοινωνικό περιβάλλον του ατόμου που επηρεάζεται έχει μεγάλη σημασία. Οι γνωριμίες, η οικογένεια και οι φίλοι πρέπει να ενθαρρύνουν τον ασθενή και να τους παρακινήσουν να κάνουν τις ασκήσεις, ακόμα και αν τα αποτελέσματα είναι αργά.