Διαβητολογία

ο Διαβητολογία είναι μια ιατρική ειδικότητα που ασχολείται με τη διάγνωση και τη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη. Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια μεταβολική ασθένεια που σχετίζεται με την περίσσεια σακχάρου.

Τι είναι η διαβητολογία;

Μέχρι το 2003, η διαβητολογία δεν ήταν αναγνωρισμένη εξειδικευμένη ιατρική ειδικότητα, αλλά μπορούσε να μαθευτεί μόνο σε εκπαιδευτικά μαθήματα βάσει του ιδιωτικού δικαίου. Ωστόσο, από το 2003, ορισμένες ομοσπονδιακές πολιτείες έχουν προσφέρει την ευκαιρία να εκπαιδευτούν για να γίνουν διαβητολογικά ειδικευμένοι ιατροί.

Όλοι οι γιατροί που έχουν εργαστεί σε αυτόν τον τομέα για τουλάχιστον ενάμισι χρόνια και έχουν επίσης περάσει μια εξέταση στην Ιατρική Ένωση μπορούν να χρησιμοποιήσουν την προσθήκη διαβητολογίας. Συνοπτικά, επί του παρόντος υπάρχουν τρεις διαφορετικές ομάδες διαβητολόγων: παθολόγοι με έμφαση στην ενδοκρινολογία και τη διαβητολογία, γιατροί με τον πρόσθετο χαρακτηρισμό της διαβητολογίας και των διαβητολόγων σύμφωνα με την DDG (German Diabetes Society). Ωστόσο, είναι κοινό για όλους ότι ασχολούνται κυρίως με τη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη.

Θεραπείες & θεραπείες

Ο σακχαρώδης διαβήτης, επίσης γνωστός ως διαβήτης, είναι μια μεταβολική ασθένεια στην οποία αυξάνονται τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Ουσιαστικά, η ασθένεια μπορεί να χωριστεί σε δύο τύπους. Σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, υπάρχει απόλυτη ανεπάρκεια ινσουλίνης λόγω της καταστροφής των κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας.

Στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, η ινσουλίνη είναι συνήθως παρούσα. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί πλέον να εκπληρώσει τις λειτουργίες του λόγω αντοχής στην ινσουλίνη. Χωρίς ινσουλίνη, η γλυκόζη από το αίμα δεν μπορεί πλέον να απορροφηθεί στα κύτταρα του σώματος. Υπάρχει υπερβολική ζάχαρη. Ο διαβήτης κύησης είναι επίσης γνωστός ως διαβήτης τύπου 4. Είναι μια διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη. Στις περισσότερες γυναίκες με διαβήτη κύησης, ωστόσο, ο μεταβολισμός του σακχάρου ρυθμίζεται ξανά μετά τον τοκετό.

Η απότομη απώλεια βάρους είναι χαρακτηριστική για την πρώτη εμφάνιση διαβήτη τύπου 1. Όσοι επηρεάζονται χάνουν αρκετά κιλά βάρους μέσα σε λίγες μέρες ή λίγες εβδομάδες. Επιπλέον, υποφέρουν από συνεχή δίψα, συχνή ούρηση, έμετο, κοιλιακό άλγος και πονοκεφάλους.

Πολλοί διαβητικοί τύπου 2 συχνά δεν έχουν καθόλου συμπτώματα για χρόνια. Δεδομένου ότι οι ασθενείς είναι συχνά υπέρβαροι, μικρές απώλειες βάρους είναι σχεδόν αισθητές. Αυξημένη δίψα ή αυξημένη ούρηση εμφανίζεται μόνο όταν το επίπεδο σακχάρου στο αίμα είναι μαζικά αυξημένο. Τα συμπτώματα είναι συχνά πολύ μη χαρακτηριστικά, ειδικά στην αρχή της νόσου. Αναπτύσσεται κόπωση, αδυναμία, αυξημένη ευαισθησία σε λοιμώξεις και διαταραχές της όρασης.

Το αυξημένο επίπεδο σακχάρου στο αίμα βλάπτει διάφορες δομές του σώματος, έτσι ώστε διάφορες σακχαρώδεις ασθένειες να μπορούν να εμφανιστούν σε σακχαρώδη διαβήτη. Κατά συνέπεια, για τη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη, ένα δίκτυο διαφορετικών γιατρών είναι συνήθως απαραίτητο. Περισσότερο από το 80% όλων των διαβητικών πάσχουν από υψηλή αρτηριακή πίεση. Οι λόγοι για αυτό είναι, αφενός, εναποθέσεις σακχάρου στα αγγεία και, αφετέρου, η καταστολή του σχηματισμού και της επισκευής των αιμοφόρων αγγείων σε περίπτωση βλάβης. Αυτή η αγγειακή βλάβη έχει αρνητική επίδραση σε πολλά όργανα.

Στον αμφιβληστροειδή, για παράδειγμα, οδηγούν σε διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, μια ασθένεια του αμφιβληστροειδούς. Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι η κύρια αιτία τύφλωσης στον δυτικό κόσμο. Περίπου το ένα τέταρτο όλων των διαβητικών πάσχουν από νευροπάθειες, δηλαδή ασθένειες του περιφερικού νευρικού συστήματος. Αυτά εκφράζονται, για παράδειγμα, σε αισθητηριακές διαταραχές, παραισθησία ή πόνο. Στη διαβητολογία, δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στις νευροπάθειες. Είναι ο λόγος για τον οποίο οι καρδιακές προσβολές συχνά δεν παρατηρούνται σε διαβητικούς. Οι καρδιακές προσβολές σε διαβητικούς συχνά σιωπούν λόγω των νευροπαθειών.

Μέθοδοι διάγνωσης και εξέτασης

Διεξάγεται μια δοκιμή σακχάρου στο αίμα στη διαβητολογία για να γίνει διάγνωση. Το αίμα λαμβάνεται από τη φλέβα του ασθενούς που βρίσκεται σε νηστεία. Το σάκχαρο στο αίμα νηστείας δεν πρέπει να υπερβαίνει την τιμή των 126 mg / dl. Σε ένα τυχαίο δείγμα αίματος, ακόμη και σε κατάσταση μη νηστείας, η τιμή του σακχάρου στο αίμα δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 200 mg / dl.

Προκειμένου να γίνει η διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη, πρέπει να διατίθεται αυξημένο επίπεδο σακχάρου στο αίμα (νηστεία ή συμπτωματικό) ή παθολογική δοκιμασία ανοχής γλυκόζης από το στόμα είτε τουλάχιστον δύο φορές. Στη δοκιμή ανοχής γλυκόζης, ο ασθενής πίνει μια ορισμένη ποσότητα γλυκόζης, η οποία διαλύεται σε νερό. Στη συνέχεια, λαμβάνεται αίμα από τον ασθενή μετά από 60 λεπτά και μετά από 120 λεπτά. Εάν οι μετρηθείσες τιμές σακχάρου στο αίμα υπερβαίνουν τις κανονικές τιμές, μπορεί να υποτεθεί σακχαρώδης διαβήτης. Το επίπεδο HbA1C στο αίμα καθορίζεται για μακροχρόνια παρακολούθηση. Αυτό παρέχει πληροφορίες σχετικά με τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τις τελευταίες οκτώ εβδομάδες.

Λόγω των επικίνδυνων επιπλοκών που σχετίζονται με τον σακχαρώδη διαβήτη, ο στόχος της διαβητολογίας είναι ο καλύτερος έλεγχος του σακχάρου στο αίμα του ασθενούς. Όλοι οι διαβητικοί λαμβάνουν εκπαίδευση διαβήτη. Εδώ μαθαίνετε πώς μπορείτε να επηρεάσετε τα επίπεδα σακχάρου σας με τη διατροφή και την άσκηση. Το πρόγραμμα περιποίησης ποδιών είναι επίσης στο πρόγραμμα.

Τα πόδια διατρέχουν ιδιαίτερα κίνδυνο για σακχαρώδη διαβήτη. Λόγω της κακής παροχής αίματος στον διαβήτη, μικρές βλάβες μπορούν εύκολα να εμφανιστούν στα πόδια, οι οποίες στη συνέχεια θεραπεύονται άσχημα. Λόγω της πολυνευροπάθειας, οι ασθενείς συχνά δεν παρατηρούν αυτούς τους τραυματισμούς, έτσι ώστε η φλεγμονή να εξαπλώνεται γρήγορα. Το αποτέλεσμα είναι το φοβερό διαβητικό πόδι. Οι συμμετέχοντες στο μάθημα μαθαίνουν επίσης πώς να παρακολουθούν σωστά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους και τι να κάνουν εάν το σάκχαρο στο αίμα είναι πολύ υψηλό ή πολύ χαμηλό.

Φυσικά, η φαρμακευτική στάση των διαβητικών είναι επίσης καθήκον της διαβητολογίας. Το κύριο δραστικό συστατικό στη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 είναι η μετφορμίνη. Η μετφορμίνη μειώνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, αναστέλλει την παραγωγή σακχάρου στο ήπαρ και μειώνει την απορρόφηση σακχάρου από τα έντερα στο αίμα. Η μετφορμίνη βελτιώνει επίσης τη χρήση σακχάρου.

Οι διαβητικοί τύπου 1 εξαρτώνται από τις ενέσεις ινσουλίνης για τη ζωή. Μία ή δύο φορές την ημέρα, οι ασθενείς εγχέονται με ένα στυλό ινσουλίνης ή μια σύριγγα που ονομάζεται ινσουλίνη καθυστέρησης ή ένα ανάλογο ινσουλίνης μακράς δράσης.