Οδοντογένεση

Οπως και Οδοντογένεση δηλώνει το σχηματισμό της οδοντίνης. Η οδοντίνη ονομάζεται επίσης οδοντίνη. Είναι προϊόν των odontoblasts.

Τι είναι η οδοντογένεση;

Ο σχηματισμός της οδοντίνης ονομάζεται οδοντινογένεση. Η οδοντίνη ονομάζεται επίσης οδοντίνη.

Κατά την οδοντογένεση, σχηματίζεται η οδοντίνη των δοντιών. Ένα μεγάλο μέρος κάθε δοντιού αποτελείται από οδοντίνη. Η ουσία ονομάζεται επίσης οδοντίνη ή ουσία. Σε αντίθεση με το σμάλτο των δοντιών, η οδοντίνη μπορεί να σχηματιστεί εκ νέου για μια ζωή.

Η οδοντίνη μοιάζει με οστό στη σύνθεσή του. Αποτελείται από περίπου 70 τοις εκατό υδροξυλαπατίτη ασβεστίου. Αυτό με τη σειρά του σχηματίζεται σε μεγάλο βαθμό από φωσφορικό και ασβέστιο. 20 τοις εκατό των συστατικών της οδοντίνης είναι οργανικά. 90% από αυτά είναι κολλαγόνα. Το 10% της οργανικής περιεκτικότητας αποτελείται από νερό.

Η οδοντίνη έχει κιτρινωπό χρώμα. Από τη μία πλευρά, το σμάλτο των δοντιών και, από την άλλη πλευρά, το τσιμέντο ρίζας βρίσκεται στην οδοντίνη. Ο πολτός των δοντιών με αιμοφόρα αγγεία, συνδετικό ιστό, νεύρα και λεμφικά αγγεία περικλείεται σφιχτά και προστατεύεται από την οδοντίνη.

Λειτουργία & εργασία

Το Dentin σχηματίζεται από τους odontoblasts. Οι Οδοντοβλάστες είναι κύτταρα με μεσεγχυματική προέλευση. Κάθονται κατά τη μετάβαση από τον πολτό των δοντιών στην οδοντίνη. Τα κύτταρα διατάσσονται κυλινδρικά και είναι ικανά να σχηματίσουν οδοντίνη για όλη τη ζωή. Ως αποτέλεσμα, ο χώρος για τον πολτό γίνεται όλο και μικρότερος κατά τη διάρκεια της ζωής. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα δόντια είναι λιγότερο ευαίσθητα με την ηλικία.

Η οδοντίνη χωρίζεται σε πρωτογενή οδοντίνη, δευτερογενή οδοντίνη και τριτογενή οδοντίνη. Η πρωτογενής οδοντίνη παράγεται κατά τον σχηματισμό δοντιών. Η δομικά παρόμοια δευτερογενής οδοντίνη αναπαράγεται για όλη τη ζωή. Η τριτογενής οδοντίνη είναι επίσης γνωστή ως ερεθιστική οδοντίνη. Σε αντίθεση με την πρωτογενή και δευτερογενή οδοντίνη, δεν σχηματίζεται ομοιόμορφα στο δόντι, αλλά μόνο όταν υπάρχει εξωτερικό ερέθισμα. Ο τριτοβάθμιος οδοντίατρος χρησιμεύει για την προστασία του πολτού από εξωτερικά ερεθίσματα.

Η πρωτογενής οδοντίνη σχηματίζεται πριν από το σμάλτο. Οι odontoblasts παράγουν ασβεστοποιημένη πρεδεντίνη στην άκρη τους. Με την εναπόθεση κρυστάλλων υδροξυαπατίτη, αυτή η πρεδεντίνη ορυκτώνεται και έτσι γίνεται οδοντίνη. Οι οδοντοβλάστες σχηματίζουν λεπτά σωληνάρια εντός της οδοντίνης. Αυτά τα οδοντικά σωληνάρια τρέχουν φυγοκεντρικά προς τα έξω από τον πολτό. Εκεί φτάνουν στη συνέχεια το όριο της οδοντίνης-σμάλτου.

Οι διεργασίες των οδοντοβλαστών προεξέχουν μέσω των οδοντιατρικών σωληναρίων. Αυτές οι ίνες Tomes βρίσκονται σε στενή επαφή με ελεύθερα νευρικά άκρα. Μαζί με τις ίνες, επίσης, οι μυελινώδεις νευρικές ίνες διατρέχουν την οδοντίνη. Αυτές οι νευρικές ίνες προκαλούν πονόδοντο στην τερηδόνα.

Ενώ η πρωτογενής οδοντίνη και η δευτερογενής οδοντίνη είναι πολύ παρόμοια στη δομή τους, η ιστολογία της τριτοταγούς οδοντίνης δείχνει μια διαφορετική εικόνα. Η τριτογενής οδοντίνη ή η προστατευτική οδοντίνη είναι μια έκφραση μιας αμυντικής αντίδρασης. Ο λόγος για μια τέτοια αμυντική αντίδραση του σώματος μπορεί να είναι, για παράδειγμα, θερμικά ερεθίσματα ή βακτηριακές μολύνσεις. Η πιο κοινή αιτία είναι η φθορά των δοντιών. Σε αντίθεση με την πρωτογενή και δευτερογενή οδοντίνη, η προστατευτική οδοντίνη έχει δομή τύπου ινώδους. Έχει επίσης σημαντικά λιγότερα σωληνάρια. Η τριτογενής οδοντίνη σχηματίζεται επίσης όταν το σμάλτο συρρικνώνεται και εκθέτει την υποκείμενη οδοντίνη.

Η εναπόθεση της λιγότερο ευαίσθητης ερεθιστικής οδοντίνης μπορεί να αποτρέψει τη φθορά της πιο ευαίσθητης υποκείμενης οδοντίνης, τουλάχιστον για μια ορισμένη χρονική περίοδο.

Μπορείτε να βρείτε το φάρμακό σας εδώ

➔ Φάρμακα για πονόδοντο

Ασθένειες και παθήσεις

Ο σχηματισμός οδοντίνης ελαττώνεται στην περίπτωση του Dentinogenesis imperfecta (DGI). Είναι μια κληρονομική ασθένεια που κληρονομείται ως αυτοσωματικό κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Αυτή η γενετική διαταραχή προκαλείται από μια μετάλλαξη στο γονίδιο DSPP. Το γονίδιο DSPP συντονίζει τις πρωτεΐνες που εμπλέκονται στο σχηματισμό οδοντίνης. Το αποτέλεσμα είναι μειωμένος σχηματισμός οδοντίνης, ο οποίος οδηγεί σε ανώμαλη δομή οδοντίνης και έτσι επίσης σε ανώμαλη ανάπτυξη δοντιών.

Χαρακτηριστικά συμπτώματα της οδοντογένεσης ατελή είναι τα φθαρμένα δόντια, η διόγκωση των στεφανών των δοντιών, η στένωση των λαιμών των δοντιών καθώς και οι κατεστραμμένοι θάλαμοι πολτού δοντιών και τα κατεστραμμένα κανάλια ρίζας. Η οδοντίνη είναι πορτοκαλί ή ακόμη και ιριδίζουσα.

Η οδοντογένεση διαταράσσεται επίσης στην οδοντική δυσπλασία. Η ασθένεια μπορεί να χωριστεί σε ριζική μορφή (τύπος 1) και σε στεφανιαία μορφή (τύπος 2). Όπως το Dentinogenesis imperfecta, και οι δύο μορφές κληρονομούνται ως ένα αυτοσωματικό κυρίαρχο χαρακτηριστικό. Οι ασθενείς που πάσχουν από οδοντιατρική δυσπλασία 1 παρουσιάζουν τη λεγόμενη αφαλάτωση. Τα δόντια είναι απαλλαγμένα από φθορά των δοντιών και συνήθως έχουν φυσιολογικό χρώμα. Τα νοσούντα δόντια συχνά δείχνουν ανώμαλη κινητικότητα. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν παρατηρούν την ασθένεια. Στην εικόνα ακτίνων Χ, ωστόσο, μπορείτε να δείτε μεγεθυμένες κοιλότητες εντός της οδοντίνης. Η θεραπεία εξαρτάται από τα αντίστοιχα παράπονα. Ενδοδοντολογικές ή ενδοχειρουργικές επεμβάσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη συντήρηση των δοντιών. Εάν τα δόντια δεν μπορούν πλέον να διατηρηθούν, μπορεί να γίνει εμφύτευση μετά την αφαίρεση των δοντιών.

Η οδοντική δυσπλασία τύπου 2 είναι μια ήπια μορφή της νόσου. Είναι μάλλον σπάνιο και εμφανίζει ανώμαλα φυλλοβόλα δόντια στις φυσιολογικές ρίζες των δοντιών.Ο πορτοκαλί αποχρωματισμός είναι ορατός στην πρωτογενή οδοντοστοιχία. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε διόγκωση των στεφανών των δοντιών και ταχύτερη φθορά των δοντιών. Ο λαιμός του δοντιού στενεύει. Για την αποφυγή φθοράς στα φυλλοβόλα δόντια, τεχνητές στεφάνες μπορούν να τοποθετηθούν στους γομφίους. Συνήθως κατασκευάζονται από ανοξείδωτο ατσάλι.

Η μετέπειτα μόνιμη σειρά δοντιών συνήθως δεν επηρεάζεται από τη διαταραχή. Το πολύ, υπάρχουν ελαφρές ανωμαλίες στην εικόνα ακτίνων Χ. Οι κοιλότητες πολτού μπορεί να έχουν σχήμα χοάνης. Κάποιος μιλά εδώ για "thistle tubes". Παρατηρούνται επίσης πολλαπλές ασβεστοποιήσεις του πολτού των δοντιών. Ωστόσο, αυτοί που επηρεάζονται είναι συνήθως χωρίς συμπτώματα.