Σύνδρομο αορτικής αψίδας

ο Σύνδρομο αορτικής αψίδας είναι μια στένωση μιας ή περισσοτέρων αρτηριών της αορτικής αψίδας. Οι συγγενείς δυσπλασίες της κυκλοφορίας του αίματος, οι αυτοάνοσες ασθένειες και οι αγγειακές παθήσεις όπως η αρτηριοσκλήρωση είναι πιθανές αιτίες. Η θεραπεία εξαρτάται από την αιτία και συνήθως περιλαμβάνει αγγειακή χειρουργική επέμβαση.

Τι είναι το σύνδρομο αορτικής αψίδας;

Στο σύνδρομο αορτικής αψίδας, μειώνεται μία ή περισσότερες αρτηρίες που διαχωρίζονται από την αορτική αψίδα. Η ασθένεια ονομάζεται επίσης Νόσος Mangold-Roth, Πυελική νόσος ή Σύνδρομο εξάλειψης καθορισμένο. Η αορτική αψίδα βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με την καρδιά και είναι ένα τμήμα της κύριας αρτηρίας που έχει πολλά κλαδιά. Στην περίπτωση του συνδρόμου αορτικής αψίδας, η κύρια αρτηρία μπορεί επομένως να εμπλέκεται επίσης.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, όλοι οι κλάδοι της αορτικής αψίδας συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της αορτής επηρεάζονται από στενώσεις, δηλ. Περιορισμούς. Ο περιορισμός μπορεί να αντιστοιχεί σε υπάρχουσα απόφραξη ή μερικώς υπάρχουσα απόφραξη. Αυτό το φαινόμενο έχει αντίκτυπο στην αρτηριακή πίεση και το καρδιαγγειακό σύστημα, καθώς και στις αντιληπτικές δομές και στον εγκέφαλο. Το σύνδρομο αορτικής αψίδας μπορεί να είναι συγγενές. Οι επίκτητες μορφές εμφανίζονται επίσης και συνήθως οφείλονται σε αγγειακή νόσο.

αιτίες

Οι συγγενείς μορφές του συνδρόμου αορτικής αψίδας είναι δυσπλασίες των αγγείων, καθώς εμφανίζονται στο πλαίσιο διαφόρων κληρονομικών ασθενειών. Τα σύνδρομα συγγενών αορτικής αψίδας είναι λιγότερο συνηθισμένα από την επίκτητη μορφή. Διάφορες αγγειακές παθήσεις μπορεί να είναι η αιτία του συνδρόμου εξάλειψης. Η πιο κοινή αιτία του συνδρόμου είναι η αρτηρίτιδα του Takayasu ή η αρτηριοσκλήρωση.

Η αρτηρίτιδα του Takayasu είναι μια αυτοάνοση ασθένεια στην οποία η αορτή και τα κύρια κλαδιά της γίνονται φλεγμονή. Στην αρτηριοσκλήρωση, από την άλλη πλευρά, τα λιπίδια του αίματος, οι θρόμβοι, ο συνδετικός ιστός και το ασβέστιο εναποτίθενται στις αρτηρίες και έτσι περιορίζουν τα αιμοφόρα αγγεία. Η ενδοανίτιδα obliterans μπορεί επίσης να είναι μια πιθανή αιτία. Αυτή η ασθένεια αντιστοιχεί σε συστηματική αγγειίτιδα μικρών και μεσαίων αρτηριών και φλεβών. Τα παραπάνω είναι μόνο οι πιο συχνές ασθένειες που σχετίζονται με το σύνδρομο αορτικής αψίδας.

Συμπτώματα, ασθένειες και σημεία

Οι ασθενείς με σύνδρομο εξαλείψεως παρουσιάζουν διαφορετικά συμπτώματα, ανάλογα με το ποια κλαδιά επηρεάζονται από απόφραξη και στο πλαίσιο της νόσου που εμφανίζεται το φαινόμενο. Για αιτίες που σχετίζονται με φλεγμονή, για παράδειγμα, εκείνοι που πάσχουν από πυρετό. Είστε αδύναμοι και χάνετε βάρος. Εάν η υποκλείδια αρτηρία επηρεάζεται από την απόφραξη, ο πόνος και η παραισθησία είναι τα κύρια συμπτώματα.

Σε αυτό το πλαίσιο προκύπτει επίσης μια αίσθηση κρύου και μειωμένης συχνότητας παλμού. Υπάρχει αρτηριακή υπόταση στην προσβεβλημένη πλευρά. Από την άλλη πλευρά, εάν η εσωτερική καρωτιδική αρτηρία μειωθεί, εμφανίζονται νευρολογικά συμπτώματα. Εκτός από τη ζάλη και το χτύπημα στα αυτιά, παρατηρούνται ιδιαίτερα διαταραχές της όρασης και άλλες διαταραχές της συνείδησης.

Μπορεί επίσης να εμφανιστούν διαταραχές του λόγου και γνωστικές ανωμαλίες. Οι παραισθησίες που επηρεάζουν κυρίως το πρόσωπο είναι εξίσου κατανοητές. Όταν επηρεάζεται η εξωτερική καρωτιδική αρτηρία, η εξωτερική καρωτιδική αρτηρία, ο ασθενής παραπονιέται για πόνο στη γνάθο και τους ναούς.

Διάγνωση & πορεία

Ο γιατρός κάνει συνήθως τη διάγνωση του συνδρόμου αορτικής αψίδας με βάση το ιατρικό ιστορικό και τις εξετάσεις απεικόνισης όπως η υπερηχογραφία. Η ψηλάφηση των αρτηριών μπορεί επίσης να επιβεβαιώσει την υποψία του. Ωστόσο, η απεικόνιση είναι απολύτως απαραίτητη για την τελική διάγνωση και τον εντοπισμό της απόφραξης. Η πορεία της εμφάνισης καθορίζεται από πόσες και ποιες αρτηρίες επηρεάζονται από την απόφραξη. Η αιτία και η σοβαρότητα της απόφραξης επηρεάζουν επίσης την πορεία της νόσου σε μεμονωμένες περιπτώσεις.

Επιπλοκές

Οι επιπλοκές που σχετίζονται με το σύνδρομο αορτικής αψίδας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την πορεία των αιτιολογικών παραγόντων και από ποιες από τις αρτηρίες διακλαδίζονται από το αορτικό τόξο. Αυτές είναι πάντα στενώσεις σε μία ή περισσότερες αρτηρίες που προκύπτουν από την αορτική αψίδα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ίδια η αορτική αψίδα επηρεάζεται επίσης από στένωση.

Εάν το σύνδρομο αορτικής αψίδας παραμείνει χωρίς θεραπεία παρά την εξέλιξη της υποκείμενης νόσου, μπορεί να προκύψουν σοβαρές επιπλοκές. Ο τρόπος που γίνεται εξαρτάται από το ποιες από τις αρτηρίες διακλάδωσης επηρεάζονται από μια στένωση και πόσο σοβαρά. Οι αρτηρίες, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την τροφοδότηση του κεφαλιού, του λαιμού και των άνω άκρων, διαχωρίζονται από την αορτική αψίδα.

Εάν επηρεαστεί μία από τις δύο καρωτιδικές αρτηρίες και σε μέρη του κεφαλιού και του εγκεφάλου δεν παρέχεται βέλτιστα αίμα και θρεπτικά συστατικά πλούσια σε οξυγόνο, αισθητικές βλάβες, αίσθηση κρύου, μειωμένος ρυθμός σφυγμού και χαμηλή αρτηριακή πίεση. Ζάλη, εμβοές και διαταραχές της όρασης συμβαίνουν συχνά όταν επηρεάζεται η διακλάδωση της εσωτερικής καρωτίδας, η οποία τροφοδοτεί το μπροστινό μέρος του εγκεφάλου στο μέτωπο.

Εάν η στένωση προκαλείται από φλεγμονώδεις διαδικασίες και δείχνει πρόοδο, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές με κακή πρόγνωση, εκτός εάν δοθεί θεραπεία. Οι θεραπείες, οι οποίες μπορούν επίσης να περιλαμβάνουν αντικαταστάσεις για τις προσβεβλημένες αρτηρίες, αποτρέπουν τέτοιες σοβαρές επιπλοκές.

Πότε πρέπει να πάτε στο γιατρό;

Το σύνδρομο αορτικής αψίδας περιλαμβάνει μια ευρεία και διαφοροποιημένη κλινική εικόνα. Ανάλογα με το ποιες από τις αρτηρίες διακλαδίζονται από την αορτική αψίδα έχουν στενώσεις και ποιοι αιτιολογικοί παράγοντες εμπλέκονται. Η πρόγνωση για την περαιτέρω πορεία της νόσου εξαρτάται επίσης σε μεγάλο βαθμό από τους αιτιολογικούς παράγοντες. Για παράδειγμα, συνιστάται να αναζητήσετε άμεση ιατρική συμβουλή και κατάλληλη θεραπεία εάν υπάρχει αρτηριοσκλήρωση ή αν εντοπιστεί η αυτοάνοση ασθένεια Takayasu αρτηρίτιδα.

Σε άλλες περιπτώσεις, οι γενετικές προθέσεις διαδραματίζουν έναν ρόλο που οδήγησαν σε μια ελαφρά έως σοβαρή παραμόρφωση μιας ή περισσοτέρων αρτηριών που διακλαδίζονται από την αορτική αψίδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αναμένεται μόνο μια μικρή πρόοδος της νόσου, έτσι ώστε εάν οι παράμετροι είναι κατά τα άλλα φυσιολογικές, δεν είναι απαραίτητες συνεχείς επισκέψεις σε καρδιολόγο ή αγγειακό γιατρό (αγγειολόγος).

Εάν, ωστόσο, δημιουργηθεί πυρετός, καθώς και πόνος, ανώμαλες αισθήσεις σε ορισμένες περιοχές του δέρματος και διαταραχές συγκέντρωσης, συνιστάται επειγόντως επίσκεψη στον οικογενειακό γιατρό ή απευθείας σε καρδιολόγο ή αγγειολόγο. Απαιτείται επειγόντως μια επίσκεψη στον ειδικό εάν ζάλη, κουδούνισμα στα αυτιά, διαταραχές της όρασης και αίσθηση κρύου. Τα παραπάνω συμπτώματα δείχνουν ότι, για παράδειγμα, η αρτηρία του δεξιού ώμου (arteria subclavia dextra) επηρεάζεται από μια σοβαρή στένωση επειδή προφανώς δεν μπορεί πλέον να τροφοδοτήσει ένα μέρος του εγκεφάλου με επαρκές οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά.

Γιατροί & θεραπευτές στην περιοχή σας

Θεραπεία & Θεραπεία

Η θεραπεία για το σύνδρομο αορτικής αψίδας εξαρτάται από την αιτία. Εάν είναι η αιτία της αρτηριοσκλήρωσης, πραγματοποιείται, για παράδειγμα, επανορθωτική πλαστική χειρουργική των προσβεβλημένων αρτηριών. Αυτή η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι είτε αγγειοπλαστική είτε θρομβενταρτερεκτομή. Κατά τη διάρκεια μιας αγγειοπλαστικής, ο γιατρός διαστέλλει την προσβεβλημένη κυκλοφορία του αίματος εισάγοντας έναν καθετήρα.

Στη θρομβενταρτερεκτομή, οι αρτηρίες εκτίθενται χειρουργικά ξανά. Εάν η απόφραξη δεν είναι σημαντική, η θεραπεία μπορεί επίσης να στοχεύει στη μείωση των αθηροσκληρωτικών παραγόντων κινδύνου. Ο κίνδυνος θρόμβωσης πρέπει επίσης να μειωθεί. Η πήξη του αίματος μπορεί να ρυθμιστεί προς τα κάτω, για παράδειγμα. Εάν, από την άλλη πλευρά, μια αυτοάνοση ασθένεια όπως η αρτηρίτιδα του Takayasu έχει αναγνωριστεί ως η αιτία του συνδρόμου αορτικής αψίδας, χρησιμοποιείται μακροχρόνια θεραπεία με ανοσοκατασταλτικά.

Οι σοβαροί περιορισμοί μπορούν να αφαιρεθούν με αγγειακές χειρουργικές επεμβάσεις. Τα χειρουργικά μέτρα, ωστόσο, απαιτούν τον ασθενή να είναι σε άριστη κατάσταση. Πάνω απ 'όλα, αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει σοβαρή φλεγμονή στον οργανισμό κατά τη στιγμή της επέμβασης. Δίνεται κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή για τη θεραπεία της φλεγμονής. Μερικές φορές μια παράκαμψη αναστόμωσης προτείνεται ως μέρος του συνδρόμου αορτικής αψίδας.

Σε αυτή τη διαδικασία, ο γιατρός δημιουργεί ένα κύκλωμα παράκαμψης. Το αίμα δεν πρέπει πλέον να διέρχεται από τα περιορισμένα αιμοφόρα αγγεία, αλλά εκτρέπεται. Τα άκρα των διαφόρων αγγείων ενώνονται στην αναστόμωση. Αυτή η ένωση μπορεί να πραγματοποιηθεί τόσο από άκρο σε άκρο όσο και πλάγια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι αγγειακές προσθέσεις χρησιμοποιούνται σε τέτοιες αναστολές, οι οποίες ενσωματώνονται στο αγγειακό σύστημα.

Προοπτικές και προβλέψεις

Με τις σημερινές ιατρικές επιλογές, το σύνδρομο αορτικής αψίδας μπορεί συνήθως να αντιμετωπιστεί καλά. Ωστόσο, η πρόγνωση βασίζεται σε διάφορους παράγοντες. Αυτές περιλαμβάνουν τη σοβαρότητα της βλάβης, τον χρόνο έναρξης της θεραπείας και την ηλικία του ασθενούς και τις προηγούμενες ασθένειές τους.

Όσο πιο περίπλοκο επηρεάζονται τα αιμοφόρα αγγεία, τόσο πιο δύσκολο είναι να αντιμετωπιστεί. Συχνά δεν αρκεί η επίτευξη μόνιμης θεραπείας με μία μόνο διαδικασία. Εάν η στένωση των αρτηριών παρατηρηθεί πολύ αργά ή όχι εγκαίρως, τα αγγεία μπορεί να σκάσουν. Υπάρχει κίνδυνος σοβαρών ασθενειών που μπορούν να οδηγήσουν σε ισόβια βλάβη του οργανισμού ή να έχουν θανατηφόρο έκβαση.

Όσο μεγαλύτερος είναι ένας ασθενής, τόσο ασθενέστερη είναι η υγεία που σχετίζεται με την ηλικία. Εάν υπάρχουν άλλες ασθένειες ή διαταραχές της καρδιάς ή των αιμοφόρων αγγείων, οι πιθανότητες ανάκαμψης μειώνονται. Η συναισθηματική κατάσταση του ασθενούς είναι επίσης σημαντική για μια καλή πρόγνωση. Στην περίπτωση παραγόντων όπως παρατεταμένο στρες, τραύμα ή ψυχική ασθένεια, οι πιθανότητες ανάκαμψης επιδεινώνονται.

Για να επιτευχθούν διαρκείς βελτιώσεις στην υγεία μετά από μια επιτυχημένη χειρουργική επέμβαση, οι συνήθειες του τρόπου ζωής και το σωματικό άγχος συχνά πρέπει να προσαρμοστούν στις διαθέσιμες επιλογές. Εάν αυτό είναι δυνατό, ένας ασθενής με σύνδρομο αορτικής αψίδας μπορεί στη συνέχεια να ζήσει χωρίς συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

πρόληψη

Το σύνδρομο αρτηριοσκληρυντικής αορτικής αψίδας μπορεί να προληφθεί με μια συνειδητά ισορροπημένη διατροφή, χωρίς κατανάλωση τσιγάρων και με επαρκή άσκηση για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Λίγα ή τίποτα δεν μπορεί να γίνει για αυτοάνοσες ασθένειες όπως η αρτηρίτιδα Takayasu ή συγγενείς δυσπλασίες των αρτηριών. Έτσι, το σύνδρομο αορτικής αψίδας μπορεί να επηρεαστεί μόνο από τον ατομικό τρόπο ζωής σε κάποιο βαθμό.

Μετέπειτα φροντίδα

Μετά την επιτυχή θεραπεία, το σύνδρομο αορτικής αψίδας συνήθως συνεπάγεται προσαρμογή στον τρόπο ζωής. Οι ασθενείς πρέπει να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα με δική τους ευθύνη. Αυτό περιλαμβάνει την αποφυγή εθιστικών ουσιών όπως η νικοτίνη και το αλκοόλ, καθώς και η απώλεια βάρους. Μια ισορροπημένη διατροφή είναι εξίσου σημαντική με την επαρκή καθημερινή άσκηση. Δεν υπάρχει ανοσία μετά την ασθένεια.

Τα τυπικά παράπονα μπορούν να επανεμφανιστούν. Το σύνδρομο μπορεί να είναι συγγενές ή να αποκτηθεί. Η πρόγνωση για τους ηλικιωμένους είναι συνήθως δυσμενής. Χρειάζεστε πολλές χειρουργικές επεμβάσεις. Δεδομένου ότι το σώμα δεν αναγεννάται τόσο γρήγορα με την αύξηση της ηλικίας, υπάρχει ο κίνδυνος μόνιμης βλάβης.

Οι γιατροί χρησιμοποιούν κυρίως τη φυσική αξιολόγηση και τις εξετάσεις αίματος για τη διάγνωση. Όμως, μέθοδοι απεικόνισης όπως η μαγνητική τομογραφία, η CT και το Doppler παρέχουν σαφήνεια σχετικά με την πρόοδο του συνδρόμου αορτικής αψίδας. Ο γιατρός θα σας ενημερώσει για τα απαραίτητα ραντεβού. Η ασθένεια μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.

Η παρακολούθηση της φροντίδας στοχεύει στην εξάλειψη των επιπλοκών εκ των προτέρων. Αυτό απαιτεί συχνά τη βοήθεια του περιβάλλοντος. Οι συγγενείς μπορούν να κάνουν πολλά για να απομακρύνουν το άγχος της καθημερινής ζωής από εκείνους που πλήττονται. Δεδομένου ότι το σύνδρομο αορτικής αψίδας εμφανίζεται συχνά σε συνδυασμό με άλλες ασθένειες, απαιτείται επέκταση της θεραπείας.

Μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας

Η συμπεριφορά στην καθημερινή ζωή και τα πιθανά μέτρα αυτοβοήθειας εξαρτώνται από το ποιες από τις αρτηρίες διακλαδίζονται από το αορτικό τόξο επηρεάζονται, πόσο περιορίζεται η διατομή των προσβεβλημένων αρτηριών και ποιες αιτίες της εμφάνισης της νόσου έχουν εντοπιστεί.

Εάν, για παράδειγμα, επηρεαστεί η σωστή υποκλείδια αρτηρία, αναμένονται επίσης περιορισμοί στο κεντρικό νευρικό σύστημα, διότι η σωστή καρωτιδική αρτηρία προκύπτει από τον δεξιό υποκλάβιο και αναλαμβάνει μέρος της παροχής αίματος στο ΚΝΣ. Εάν εμφανιστούν μόνο μικρά συμπτώματα και η αιτία είναι μια συγγενής δυσλειτουργία, δεν απαιτείται ειδική συμπεριφορά μετά την αποσαφήνιση, εκτός από μέτρα για την αναστολή της πήξης του αίματος. Αυτό γίνεται για να αποφευχθεί ο σχηματισμός θρόμβου αίματος στο στενεμένο σημείο της αρτηρίας.

Μία από τις σημαντικότερες αιτίες του συνδρόμου επίκτητης αορτικής αψίδας είναι η αρτηριοσκλήρωση μιας από τις διακλαδούμενες αρτηρίες. Στην πληγείσα περιοχή, η διατομή της αρτηρίας στενεύει λόγω της κατάθεσης πλακών στο μεσαίο τοίχωμα (μέσα). Οι πλάκες μπορούν να σχηματιστούν, για παράδειγμα, από ανεπαρκώς αφαιρεμένα κλάσματα χοληστερόλης.

Και εδώ, τα αντιπηκτικά μέτρα είναι σημαντικά για την πρόληψη εγκεφαλικού επεισοδίου ή καρδιακής προσβολής, ώστε να μην σχηματιστεί θρόμβος, ο οποίος στη συνέχεια μπορεί να μεταφερθεί μέσω του αγγειακού συστήματος στο ΚΝΣ ή στις στεφανιαίες αρτηρίες.

Βασικά, σε αυτές τις περιπτώσεις, μια δίαιτα που περιέχει όσο το δυνατόν περισσότερα φυσικά συστατικά τροφίμων χρησιμεύει ως πρόληψη κατά της περαιτέρω αρτηριοσκλήρωσης και κατά της εξέλιξης της υπάρχουσας αρτηριοσκλήρωσης.