αγαύη

ο αγαύη χρησιμοποιήθηκε ήδη από τους Αζτέκους ως φυτό τροφίμων και φαρμάκων. Ακόμα και σήμερα, ορισμένα προϊόντα από το φυτό της ερήμου χρησιμοποιούνται στη λαϊκή ιατρική για τη θεραπεία ασθενειών και για την πρόληψη. Ωστόσο, ο χρήστης πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή στη δοσολογία.

Εμφάνιση και καλλιέργεια της αγαύης

Το είδος αγαύης που χρησιμοποιείται ακόμα ιατρικά μέχρι σήμερα Agave americana είναι ένα από τα 400 είδη αγαύης που προέρχονται από τις τροπικές και υποτροπικές περιοχές του κόσμου. Τα Agaves είναι ειδικά φυτά: σχηματίζουν ταξιανθία το νωρίτερο μετά από 15 χρόνια και συνήθως πεθαίνουν μέχρι την ηλικία των 20 ετών. Το πολυετές φυτό ανήκει στην πραγματικότητα στα παχύφυτα, γιατί όπως και οι κάκτοι έχει μεγάλη ικανότητα αποθήκευσης νερού.

Μεγαλώνει έως και τρία μέτρα και έχει σαρκώδη φύλλα που είναι οδοντωτά στις άκρες και μερικές φορές έχουν ίνες σαν νήμα. Τα απαλά πράσινα φύλλα αγαύης έχουν συνήθως σχήμα λογχοειδή και εφοδιάζονται με ένα αγκάθι στην άκρη. Ορισμένα είδη δεν έχουν αγκάθια και εμφανή κόκκινα άκρα. Άλλοι συνορεύονται με λευκό περίγραμμα.

Τα φύλλα αγαύης χρησιμεύουν ως δεξαμενή νερού, έτσι ώστε το φυτό να μπορεί να επιβιώσει καλά σε ξηρές περιόδους. Για να αποτραπεί η εξάτμιση του αποθηκευμένου υγρού, τα σαρκώδη φύλλα έχουν μικροσκοπικούς πόρους στην επιφάνειά τους. Τα Agaves σχηματίζουν ριζώματα τύπου ατράκτου που αναπτύσσονται οριζόντια και αποκόπτονται πολύ κοντά στο μητρικό φυτό για να επιτρέψουν στο φυτό να αναπαραχθεί. Ωστόσο, για να γίνει αυτό, τα ριζώματα πρέπει πρώτα να έχουν μήκος τουλάχιστον 15 εκατοστά.

Οι ταξιανθίες της αγαύης μπορούν να έχουν ύψος έως και δώδεκα μέτρα και να ανθίσουν τον Ιούλιο / Αύγουστο με πολλούς πάνελ που έχουν μεμονωμένα λουλούδια σε μέγεθος έως και δέκα μέτρα. Τα φρούτα της κάψουλας έχουν τρεις θαλάμους στους οποίους βρίσκονται οι μαύροι σπόροι. Η αγαύη βρίσκεται στη νότια Βόρεια Αμερική, την Κεντρική Αμερική, τη Βενεζουέλα, την Κολομβία και τις Καναρίους Νήσους. Τα ιατρικά χρησιμοποιημένα ανταλλακτικά σας μπορούν να συλλεχθούν όλο το χρόνο.

Αν θέλετε να μεγαλώσετε σε αυτήν τη χώρα, επιλέξτε μια ζεστή, ηλιόλουστη και ξηρή τοποθεσία για αυτούς και ξεχειλίστε τους σε εσωτερικούς χώρους σε τέσσερις έως έξι βαθμούς Κελσίου σε ένα φωτεινό και δροσερό μέρος. Το μη απαιτητικό φυτό χρειάζεται μόνο δύο μέρη συνηθισμένου εδάφους σε γλάστρες και ένα μέρος χονδροκοκκιάς άμμου. Τα εξωτερικά φύλλα μπορούν να κοντύνουν όπως επιθυμείτε, αρκεί ο ευαίσθητος πυρήνας αγαύης να μην έχει υποστεί ζημιά.

Εφέ & εφαρμογή

Τα Agaves περιέχουν φρουκτάνες όπως αγκβίνη, ραμνόζη, σαπωνίνες (εικογενίνη), ξυλόζη (ζάχαρη), οξαλικό οξύ, αιθέρια έλαια, πολυσακχαρίτες (ειδικά ινουλίνη), β-καροτένιο και βιταμίνες Β, C, D και K. Δεδομένου ότι τα προϊόντα αγαύης είναι ελαφρώς τοξικά είναι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο εξωτερικά, ομοιοπαθητικά, σε χαμηλές δόσεις και ως μείγμα σε τσάι από βότανα.

Τα συστατικά αγαύης έχουν αντιβακτηριακή, αντιφλεγμονώδη, μείωση του σακχάρου στο αίμα, ενίσχυση των οστών, διέγερση ιδρώτα, ανακούφιση από τον πόνο, μείωση του βάρους, διουρητικό, ψυχοδραστικό (εάν υπερδοσολογία), αφροδισιακό και καθαρτικό αποτέλεσμα. Τα φύλλα και το τζελ και ο χυμός σε αυτά (σιρόπι αγαύης, σιρόπι αγαύης) χρησιμοποιούνται ως φάρμακα.

Το σιρόπι περιέχει ινουλίνη και χρησιμοποιείται για να γλυκανθεί η τροφή. Το βασικό γλυκαντικό είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στους βίγκαν και τους ωμά τρόφιμα και λαμβάνεται από τον άχρωμο ή κιτρινωπό χυμό πολλών ειδών αγαύης. Έχει υψηλή συγκέντρωση φρουκτόζης και χαμηλότερη περιεκτικότητα σε γλυκόζη. Επειδή έχει χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί από διαβητικούς.

Η ομοιοπαθητική αγαύη americana έχει τους ίδιους τομείς εφαρμογής με τα παραδοσιακά χρησιμοποιούμενα μέρη φυτών, αλλά λαμβάνεται αποκλειστικά από τα φύλλα της μεξικάνικης αγαύης. Δίνεται ως σφαιρίδια και ως αραίωση. Το σιρόπι αγαύης μπορεί - εάν κατά λάθος έρθει σε επαφή με το δέρμα - να έχει έντονο ερεθισμό του δέρματος λόγω των αιχμηρών αιθέριων ελαίων του και επίσης να προκαλέσει επιπεφυκίτιδα.

Σε άτομα με δυσανεξία στη φρουκτόζη, το σιρόπι μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη παραγωγή ουρικού οξέος, μεταβολικό σύνδρομο και υπερτριγλυκεριδαιμία. Σε περίπτωση υπερβολικής δόσης, θα προκύψει δυσπεψία. Οι έγκυες γυναίκες δεν πρέπει να το καταναλώνουν.

Σημασία για την υγεία, τη θεραπεία και την πρόληψη

Λόγω της καθαρτικής του δράσης, το σιρόπι αγαύης είναι ένα αποτελεσματικό ελαφρύ καθαρτικό και έχει αντιβιοτικό και αντιφλεγμονώδες αποτέλεσμα στα έλκη του στομάχου. Σύμφωνα με τις τελευταίες κλινικές μελέτες, οι δραστικές ουσίες της μπλε αγαύης - από την οποία εξάγεται η τεκίλα - υποστηρίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα στο σημαντικό καθήκον του να απελευθερώσει το σώμα από ανεπιθύμητες ουσίες και παθογόνα.

Σύμφωνα με μια κλινική μελέτη από το 2010, το agavin που περιέχεται στην αμερικανική αγαύη εξασφαλίζει ότι το επίπεδο ασβεστίου στο αίμα αυξάνεται, το οποίο προστατεύει τα οστά από την οστεοπόρωση. Με αυτόν τον τρόπο, το ασβέστιο δεν αποσύρεται πλέον από αυτά, αν και απαιτείται επειγόντως αλλού σε περίπτωση ανεφοδιασμού. Επιπλέον, το αυξημένο επίπεδο ασβεστίου έχει θετική επίδραση στην υγεία της καρδιάς.

Επιπλέον, η αγαύη έχει αποδειχθεί ως φάρμακο στην παραδοσιακή λαϊκή ιατρική για τον πόνο στην πλάτη, τις παθήσεις των ματιών, τους ρευματισμούς και την πρόληψη του διαβήτη (agavin). Το σιρόπι αγαύης μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί εξωτερικά: απλώς εφαρμόζεται σε πληγές, εγκαύματα, περιοχές που επηρεάζονται από μύκητα του δέρματος, κονδυλώματα και έλκη.

Σε περίπτωση φλεγμονής και πόνου στις αρθρώσεις, κόβεται και αλατίζεται ο φλοιός των φύλλων. Οι δραστικές ουσίες απολυμαίνουν, έχουν αποσυμφορητικό αποτέλεσμα, επιταχύνουν τη διαδικασία επούλωσης και ανακουφίζουν τον πόνο. Το σιρόπι αγαύης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για βραχυπρόθεσμη θεραπεία αποτοξίνωσης, καθώς έχει ισχυρό διουρητικό αποτέλεσμα και έτσι αποστραγγίζει γρήγορα φλεγμονώδεις ουσίες, προϊόντα μεταβολικής αποδόμησης, τοξίνες τροφίμων και υπολείμματα φαρμάκων.

Με αυτόν τον τρόπο, τα άτομα με χρόνιες φλεγμονώδεις ασθένειες μπορούν επίσης να ανακουφίσουν τον πόνο τους. Οι ιδιότητες που προκαλούν τον ιδρώτα χρησιμοποιούνται κυρίως για τη μείωση του πυρετού στην περίπτωση κρυολογήματος.